Για τις πυρκαγιές ένα μεγάλο μέρος του «πιο έξυπνου λαού του κόσμου» πιστεύει μετά βεβαιότητας ότι οφείλεται στις ανεμογεννήτριες. Δεν κάμπτεται αυτή τους η βεβαιότητα με κανέναν τρόπο. Μόλις ξεσπάσει μια πυρκαγιά, κυκλοφορούν και θεωρίες για το ποια εταιρεία θα επωφεληθεί. Οταν εκφράζει κάποιος τον αντίλογο, ότι και χωρίς να καεί ένα βουνό και πάλι υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης αδειοδοτημένων αιολικών πάρκων μέσα στο δάσος, άρα δεν διευκολύνουν σε κάτι οι πυρκαγιές, τότε η συζήτηση πάει σε άλλο θέμα.
Το φετινό καλοκαίρι, οι «σοβαροί» αναλυτές προχώρησαν το θέμα λίγο πιο πέρα και αποφάνθηκαν: Οι ανεμογεννήτριες μειώνουν τις βροχοπτώσεις. Και για να μη φανούν… ανακόλουθοι, συνέδεσαν και αυτή τη βεβαιότητά τους με την άλλη για τα καμένα. «Από την ξηρασία που δημιουργούν οι ανεμογεννήτριες, προκαλούνται δασικές πυρκαγιές το καλοκαίρι». Θα ήταν για γέλια η συγκεκριμένη διαπίστωση, αν δεν προκαλούσε αντιδράσεις που μπλοκάρουν επενδύσεις.
Με όλες αυτές τις ψευδείς βεβαιότητες, κανείς από την κυβέρνηση δεν ασχολείται. Από τον ιδιωτικό τομέα, από τους επενδυτές της ενέργειας, που επί χρόνια παίζουν αναγκαστικά το κρυφτούλι με τους πολίτες που… ανησυχούν, κάτι προσπαθεί να ειπωθεί. Προσέξτε, αναγκάζονται να παρέμβουν, αυτοί που πρωταγωνιστούν στην πράσινη καθαρή από ρύπους παραγωγή ενέργειας και αν δεν υπήρχαν θα ήμασταν ακόμα στην εποχή των «μαύρων», μολυσμένων, περιοχών του λιγνίτη. Για το θέμα των βροχοπτώσεων βγήκαν από την Ενωση των αιολικών και θύμισαν ότι ο ισχυρισμός ότι τα αιολικά μειώνουν τις βροχοπτώσεις διατυπώθηκε στη χώρα μας πριν από 10 χρόνια εξαιτίας της σύγχυσης των ανεμογεννητριών με τους ανεμομείκτες. Ηδη βέβαια από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 είχε ακουστεί το ψεύδος ότι «οι ανεμογεννήτριες διώχνουν τα σύννεφα», αλλά στην Ελλάδα που αγαπάμε τη συνωμοσιολογία, υπάρχει υπολογίσιμος αριθμός συμπολιτών μας που ακόμα βρίσκεται κολλημένος στη συγκεκριμένη θεωρία.
Την ίδια στιγμή βέβαια που όλες αυτές οι θεωρίες ήρθαν ξανά στο προσκήνιο, εντελώς τυχαία, βρίσκεται στη δημόσια διαβούλευση το νέο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα. Αυτό που περιγράφει τον οδικό χάρτη για την επίτευξη των κλιματικών και ενεργειακών στόχων της χώρας με ορίζοντα το 2030. Σε αυτό το κείμενο περιλαμβάνονται συνολικά επενδύσεις άνω των 95 δισεκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή περίπου 15 δισ. τον χρόνο. Περίοπτη θέση σε αυτό το κείμενο καταλαμβάνουν οι επενδύσεις σε χερσαία και θαλάσσια αιολικά. Συγκεκριμένα από τη δυναμικότητα των χερσαίων ανεμογεννητριών από 4.700 μεγαβάτ σήμερα, προβλέπεται να αυξηθούν σε 8.900 μεγαβάτ ως το 2030 και σε 13.000 μεγαβάτ το 2050.
Την ίδια στιγμή μεγάλοι σοβαροί διεθνείς επενδυτές της πράσινης ενέργειας φέρνουν τα δισεκατομμύριά τους για να τα επενδύσουν στα συγκεκριμένα έργα. Πιστεύει κανείς ότι με αυτές τις απόψεις να αφήνονται σχεδόν χωρίς αντίλογο να γίνονται βεβαιότητα σε σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού, θα μας πάρει κανείς στα σοβαρά; Θέμα χρόνου είναι να αρχίσει το «πάγωμα» επενδύσεων. Κάποιοι λένε ότι τη λύση μπορεί να τη δώσουν τα θαλάσσια αιολικά και αντί των βουνών να τοποθετήσουμε τις ανεμογεννήτριες πάνω σε πλοία (αγκυροβολημένα μερικά μίλια από την ακτή) σε κάποιες περιοχές. Λίγοι πλέον το πιστεύουν και αυτό. Μέσα στον Αύγουστο το υπουργείο Πολιτισμού μπλόκαρε την εγκατάσταση θαλάσσιων αιολικών σε 3 από τις 18 περιοχές που είχαν προεπιλεγεί, με το πολύ «δυνατό» επιχείρημα της οπτικής όχλησης…
