Ενώ ΕΕ και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις –και η ελληνική- επικαλούνται συχνά την κλιματική αλλαγή για τα ακραία καιρικά φαινόμενα και τις πυρκαγιές, την ίδια στιγμή, πετάνε δισεκατομμύρια σε πράσινες πολιτικές που… μόνο πράσινες δεν είναι.
Νέα έκθεση της αμερικανικής δεξαμενής σκέψης Oil Change International, αποκαλύπτει πώς οι κυβερνήσεις στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη ετοιμάζονται να σπαταλήσουν εκατοντάδες δισ. ευρώ φορολογουμένων σε αναποτελεσματικές τεχνολογίες, ωφελώντας περαιτέρω τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, παρά τα κέρδη ρεκόρ τους.
Η έκθεση «Funding Failure: Carbon Capture and Fossil Hydrogen Subsidies Exposur» δείχνει ότι η δέσμευση άνθρακα -μέθοδος μείωσης της ποσότητας CO2 στην ατμόσφαιρα- απέτυχε να μειώσει τις παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα για περισσότερα από 50 χρόνια.
Τα έργα που λειτουργούν επί του παρόντος θα κάλυπταν μόνο το 0,1% των παγκόσμιων εκπομπών εάν λειτουργούσαν πραγματικά, και τα περισσότερα έργα ενισχύουν κυρίως την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, σύμφωνα με την έκθεση.
Ειδικότερα, μέχρι σήμερα έχουν δαπανηθεί πάνω από 27 δισ. ευρώ για τη δέσμευση άνθρακα και το ορυκτό υδρογόνο. Πέντε κυβερνήσεις αντιπροσωπεύουν το 95% αυτών των δαπανών:
«Οι κυβερνήσεις ρίχνουν δισεκατομμύρια των φορολογουμένων σε τεχνολογίες που αποτυγχάνουν σταθερά να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους» αναφέρει ο Λορν Στόκμαν, Διευθυντής Έρευνας στο Oil Change International, προσθέτοντας πως οι πολυδάπανες πολιτικές των παραπάνω κρατών, δείχνουν πως όχι μόνο δεν φέρνουν αποτελέσματα αλλά καθυστερούν επίσης την απαραίτητη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας υποστηρίζοντας τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων.
«Η δέσμευση άνθρακα επιτρέπει στις εταιρείες ορυκτών καυσίμων να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους ως συνήθως όταν έρθει η ώρα να καταργηθούν σταδιακά. Οι κυβερνήσεις πρέπει να ανακατευθύνουν την υποστήριξή τους προς αποδεδειγμένες, αποτελεσματικές λύσεις για την κλιματική κρίση» λέει.
Για τη διαδικασία χρήσης διοξειδίου του άνθρακα για την άντληση πετρελαίου, γνωστή ως «ενισχυμένη ανάκτηση πετρελαίου» (enhanced oil recovery) έχουν δαπανηθεί 3,6 ευρώ από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά δημόσιο χρήμα για την επιδότηση της παραγωγής πετρελαίου.
Αυτές, όμως οι επιδοτήσεις στα ορυκτά καύσιμα πρόκειται αυξηθούν. Το Policy Tracker, που παρακολουθεί κυβερνητικές πολιτικές που από το 2020 υποστηρίζουν οικονομικά τη δέσμευση άνθρακα και υδρογόνου, δείχνει ότι οι δημόσιες δαπάνες για τη δέσμευση άνθρακα και το υδρογόνο θα μπορούσαν να αυξηθούν μεταξύ 104 και 217 δισ. ευρώ τις επόμενες δεκαετίες.
Ενώ η Exxon ήταν αντίθετη στη δέσμευση άνθρακα, πλέον έχει καταστεί φανατικός υπσοστηρικτής της καθώς το λόμπι κατάφερε να εξασφαλίσει πολλά δισ. ευρώ σε επιδοτήσεις. Έτσι, σύμφωνα μετ ην έκθεση ο πετρελαϊκός κολοσσός προβλέπει τώρα τρισ. έσοδα από αυτές τις τεχνολογίες σε βάρος των φορολογουμένων.
«Η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων καθυστερεί τη δράση για το κλίμα, αποσπά την προσοχή από πραγματικές λύσεις που θα τερμάτιζαν την εποχή των ορυκτών καυσίμων και κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να αποσπάσει τις τελευταίες σταγόνες κέρδους από μια βιομηχανία που πεθαίνει σε βάρος όλων μας».
Η δέσμευση άνθρακα και οι επιδοτήσεις υδρογόνου παρατείνουν τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, ενισχύοντας τα εταιρικά κέρδη και αναστρέφοντας την πρόοδο στη μετατόπιση των δημόσιων οικονομικών για βρώμικη ενέργεια για να πληρωθεί για μια δίκαιη ενεργειακή μετάβαση.
Αν και τα έργα δέσμευσης άνθρακα αποτυγχάνουν, χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν την επέκταση των ορυκτών καυσίμων, εκτρέποντας τις επενδύσεις από υπάρχουσες και αποτελεσματικές εναλλακτικές λύσεις όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η αποθήκευση ενέργειας και η ενεργειακή απόδοση.
Η αμερικανική δεξαμενή σκέψης καλεί τις κυβερνήσεις να καταργήσουν τις επιδοτήσεις για την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων και τις υποδομές, συμπεριλαμβανομένης της δέσμευσης άνθρακα και του ορυκτού υδρογόνου, έως το 2025.
Θα πρέπει να εφαρμόσουν φορολογικές πολιτικές που αποθαρρύνουν τις νέες επενδύσεις σε ορυκτά καύσιμα και μεγιστοποιούν τους δημόσιους πόρους για δίκαιη μετάβαση και επιπτώσεις στο κλίμα.
Επιπλέον, οι κυβερνήσεις πρέπει να εκπληρώσουν τις παγκόσμιες δεσμεύσεις τους για τη χρηματοδότηση του κλίματος και να υποστηρίξουν έναν νέο, φιλόδοξο εγκάρσιο στόχο χρηματοδότησης για το κλίμα, με τις πλούσιες χώρες να πληρώνουν το μερίδιο τους με δίκαιους όρους για να αποφύγουν την επιδείνωση της πιο διαδεδομένης κρίσης χρέους στην ιστορία.
Η προτεραιότητα των δημόσιων οικονομικών για τις κοινότητες που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και η βασική υποδομή για μια δίκαιη ενεργειακή μετάβαση είναι απαραίτητη» καταλήγει η Oil Change International.
