Στο πλοίο για τα Κύθηρα μια παρέα κατασκηνωτών ενημερώνεται από τους ντόπιους ότι φέτος «οι καταρράκτες στον Μυλοπόταμο δεν έχουν νερό». Στην Ηπειρο, τρεις φίλοι που διασχίζουν τον ποταμό Αχέροντα συμφωνούν ότι πέρυσι «εδώ βουτούσαμε κανονικά, είχε νερομάνα και ήταν πιο ψηλά η στάθμη». Το… μαρτύριο της σταγόνας είναι πολύ πιο κοντά από ό,τι νομίζουμε. Το πρόβλημα έρχεται με ορμή και απειλεί με προβλήματα τεραστίων διαστάσεων τα επόμενα χρόνια, χωρίς προσώρας να έχει ανοίξει μια εμπεριστατωμένη (πολιτική) συζήτηση. Χωρίς να υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο – ούτε καν καμπάνια ευαισθητοποίησης για την επόμενη «πανδημία» όπως έχει χαρακτηρίσει τη λειψυδρία ο ΟΗΕ.
Οι επιστήμονες επιμένουν εδώ και καιρό ότι δεν πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός με τις αφαλατώσεις γιατί μπορεί να δίνουν προσωρινές λύσεις αλλά κοστίζουν – και σε χρήμα και σε ενέργεια. Ταυτόχρονα στοχευμένες έρευνες λένε ότι οι εικόνες του μέλλοντος θα είναι οπωσδήποτε χειρότερες. Παράδειγμα, εκείνη που έγινε στην καρδιά του Αιγαίου, στους Φούρνους (Μάρτιος 2022 – Δεκέμβριος 2023, Δημοκρίτειο – Unesco – ΕΚΠΑ), δείχνοντας ότι το νησί ήδη χρειάζεται υπερδιπλάσια ποσότητα νερού από αυτή που μπορεί να παράγει.
Στο μεταξύ η ΕΥΔΑΠ καλωσορίζει τους επισκέπτες της ηλεκτρονικής σελίδας της με το μήνυμα «Θες νερό; Κλείσε τη βρύση (…) Πίνουμε νερό στο όνομα του Γιάννη που ποτίζει τα λουλούδια με ποτιστήρι και όχι με λάστιχο και έτσι εξοικονομεί έως 150 λίτρα νερού» ενώ ενεργοποιεί συμπληρωματικές πηγές (αποθέματα της Υλίκης και γεωτρήσεις στη Μαυροσουβάλα). Τα «καμπανάκια» είναι ηχηρά για την απειλή που πλησιάζει. Η χώρα δεν πρέπει να φτάσει στο σημείο να τρέχει ασθμαίνοντας πίσω από το πρόβλημα. Χρειάζονται επειγόντως μέτρα και συνεργασία της Πολιτείας και της επιστημονικής κοινότητας. Οι εξαγγελίες δεν πρέπει να αργήσουν, μετά τις κυβερνητικές προαναγγελίες για «δομικές παρεμβάσεις».
Στο κάτω-κάτω το έθεσε σωστά («ΤΑ ΝΕΑ» 24-25/8) ο καθηγητής Νικήτας Μυλόπουλος ότι η λειψυδρία είναι πολιτική έννοια, σε αντίθετη με τη ξηρασία και την ανομβρία: «Αφορά τη διαχείριση του νερού από τον άνθρωπο και οφείλεται στην υπερκατανάλωση νερού. Η αντιμετώπισή της έχει λοιπόν να κάνει με το μοντέλο ανάπτυξης».
