Η ατμόσφαιρα στην τελετή λήξης των CrossFit Games την περασμένη εβδομάδα στην Dickies Arena, έναν χώρο 14.000 θέσεων στο Fort Worth, ήταν σαφώς σοβαρή και αγέλαστη.
Συνήθως είναι μια θριαμβευτική στιγμή για τους άνδρες και τις γυναίκες που ανακηρύχθηκαν οι «πιο γυμνασμένοι στη γη» μετά τη συμμετοχή τους σε έναν τετραήμερο διαγωνισμό που περιλαμβάνει εξαντλητικά κατορθώματα σωματικής δύναμης και αντοχής, αλλά οι εορτασμοί φέτος επισκιάστηκαν από τον θάνατο ενός διαγωνιζόμενου την πρώτη ημέρα του διαγωνισμού. Ο Lazar Dukic, ένας 28χρονος αθλητής από τη Σερβία, πέθανε κατά τη διάρκεια της κολύμβησης 800 μέτρων στη λίμνη Marine Creek.
Ο θάνατος του Dukic ήταν ο πρώτος στην 17χρονη ιστορία των Αγώνων. Ο θάνατός του έχει εγείρει πολλές ανησυχίες, μερικές από αυτές μακροχρόνιες, σχετικά με την ασφάλεια του CrossFit τόσο ως πρόγραμμα προπόνησης όσο και ως αγώνας.
Όταν ο Greg Glassman, προσωπικός γυμναστής και πρώην γυμναστής, ίδρυσε το CrossFit στα μέσα της δεκαετίας του 1990, υιοθέτησε μια προσέγγιση στην άσκηση που ήταν ριζικά διαφορετική από τις πιέσεις πάγκου και τις κάμψεις με αλτήρες που επικρατούσαν στα γυμναστήρια εκείνη την εποχή. Η μεθοδολογία του συνδύαζε στοιχεία της ολυμπιακής άρσης βαρών και της ενόργανης γυμναστικής με κινήσεις που περιλάμβαναν kettlebells, κωπηλατικά μηχανήματα και skipping ropes – ένα πρόγραμμα «διαρκώς μεταβαλλόμενης, υψηλής έντασης γυμναστικής», όπως το περιέγραψε αρχικά ο Glassman.
Οι πρώτοι οπαδοί των προπονήσεων του CrossFit ήταν μέλη της αστυνομίας και του στρατού, συνδέοντάς το με την αντοχή και την ψυχική ανθεκτικότητα. Ο κ. Glassman δεν απέκρουσε ακριβώς αυτή την αντίληψη: Μιλώντας για το CrossFit στους New York Times το 2005, είπε: «Αν η ιδέα του να πέσεις από τους κρίκους και να σπάσεις το λαιμό σου είναι τόσο ξένη για σένα, τότε δεν σε θέλουμε στις τάξεις μας».
Αλλά μέρος της γοητείας του CrossFit ήταν ότι οι προπονήσεις, αν και μερικές φορές εξαιρετικά απαιτητικές, μπορούσαν να προσαρμοστούν ώστε να εξυπηρετούν σχεδόν τον καθένα: ενώ ένας αθλητής μπορεί να κληθεί να πηδήξει πάνω σε ένα κουτί 30 ιντσών, ένας άλλος μπορεί να ανέβει σε μια υπερυψωμένη πλατφόρμα, επιτυγχάνοντας το ίδιο με διαφορετική ένταση.
Το CrossFit σημείωσε ραγδαία αύξηση συμμετοχικότητας κατά τις δεκαετίες του 2000 και του 2010, ακόμη και όταν κάποιοι θεωρούσαν τις ασκήσεις του επικίνδυνες για ερασιτέχνες. Μια πρώιμη, ειρωνική μασκότ ήταν ο «Uncle Rhabdo», ένας κλόουν που έκανε εμετό και πήρε το όνομά του από τη δυνητικά θανατηφόρα μυϊκή πάθηση που το CrossFit μερικές φορές είναι γνωστό ότι προκαλεί.
Η αφοσίωση που ενέπνευσε το βοήθησε να ξεπεράσει τις πιο σύντομες μόδες γυμναστικής. Το CrossFit διέδωσε την έννοια της «διαλειμματικής προπόνησης υψηλής έντασης» και δημιούργησε πολλές απομιμήσεις, συμπεριλαμβανομένων των OrangeTheory, Barry’s Bootcamp και F45. Αν έχετε κάνει ποτέ kettlebell swings, wall ball shots ή jump rope double-unders, έχετε νιώσει την επιρροή του CrossFit, το οποίο έχει αναμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο αμέτρητοι Αμερικανοί γυμνάζονται.
Αφού ο Glassman πούλησε την εταιρεία το 2020 στον απόηχο ενός σκανδάλου, η CrossFit άλλαξε την προσέγγιση της για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην προσβασιμότητα, εγκαταλείποντας το προηγούμενο σύνθημά της, «Forging Elite Fitness». Η εταιρεία προσπαθεί να τονίσει το άνοιγμά της στους αρχάριους, επιστρέφοντας στη θεωρία του Glassman ότι «οι ανάγκες του Ολυμπιονίκη και των παππούδων μας διαφέρουν κατά βαθμό, όχι κατά είδος».
Αλλά το CrossFit η προπόνηση και τα CrossFit Games διαφέρουν.
Τα CrossFit Games, ένας διαγωνισμός για αθλητές της σούπερ-ελίτ, διεξάγονται κάθε χρόνο από το 2007. Οι Αγώνες σχεδιάστηκαν «ως μια προσπάθεια μάρκετινγκ σε μια εποχή που η εταιρεία δεν είχε τμήμα μάρκετινγκ», δήλωσε ο Adrian Bozman, διευθυντής αγώνων της CrossFit.
Ο εμφανής σκοπός των CrossFit Games είναι να δοκιμάσουν τους πιο γυμνασμένους στη γη, προκαλώντας τους να κατακτήσουν «το πρωτόγνωρο και το άγνωστο», για το οποίο το CrossFit προορίζεται να τους προετοιμάσει. Οι Αγώνες περιλαμβάνουν αναβαθμισμένες εκδοχές κοινών κινήσεων του CrossFit, όπως muscle-ups με μπάρα, καθώς και πιο ασυνήθιστες ασκήσεις, όπως άλματα πάνω από μπάλες άχυρου, αιώρηση βαριοπούλας. Τα αγωνίσματα κολύμβησης σε εξωτερικούς χώρους, αν και σχετικά συνηθισμένα στους Αγώνες, δεν θα εκτελούνταν ποτέ σε ένα μάθημα CrossFit.
Παρόλα αυτά, ορισμένοι κορυφαίοι αθλητές του CrossFit έχουν πει ότι οι Αγώνες συχνά πιέζουν τους αθλητές υπερβολικά, υπερβαίνοντας τα όρια που είναι απαραίτητα για να δοκιμάσουν τη φυσική τους κατάσταση. Κατά τη διάρκεια μιας υπαίθριας εκδήλωσης στους Αγώνες του 2015, αρκετοί συμμετέχοντες λιποθύμησαν λόγω εξάντλησης από τη ζέστη. Ο Chris Hinshaw, κάποτε προπονητής του Mat Fraser, ο οποίος έχει κερδίσει τους Αγώνες πολλές φορές, έχει περιγράψει πώς ο Fraser παραλίγο να πνιγεί κατά τη διάρκεια ενός κολυμβητικού αγωνίσματος το 2017.
«Μιλάμε για τις ανησυχίες μας σχετικά με την ασφάλεια εδώ και πολύ καιρό και πέφτουν στο κενό», δήλωσε ο Pat Vellner, βετεράνος των CrossFit Games.
Τα ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια του διαγωνισμού επανήλθαν γρήγορα στην επιφάνεια μετά το θάνατο του Dukic. Ορισμένοι διαφώνησαν με την απόφαση να διεξαχθεί ένας υπαίθριος αγώνας δρόμου και κολύμβησης στο Τέξας τον Αύγουστο, όταν οι θερμοκρασίες του νερού φέρεται να ήταν επικίνδυνες- άλλοι αναρωτήθηκαν αν υπήρχαν αρκετοί ναυαγοσώστες και προσωπικό ασφαλείας στη σκηνή.
Lazar Dukic
Το πρωί μετά τον θάνατο του Dukic, ο Dave Castro, διευθυντής του CrossFit και προγραμματιστής των Αγώνων, δήλωσε σε συνέντευξή του στους ΝΥΤ ότι η ασφάλεια «λαμβάνεται πάντα υπόψη».
Όταν πέθανε ο Dukic, οι υπόλοιπες εκδηλώσεις της ημέρας ακυρώθηκαν. Αλλά την επόμενη ημέρα, μετά από ώρες εσωτερικής διαβούλευσης και συνεννόησης με άλλους αθλητές και με την οικογένεια του Dukic, οι διοργανωτές αποφάσισαν να προχωρήσουν με μια τροποποιημένη εκδοχή του προγράμματος των αγώνων.
«Περάσαμε πολύ χρόνο συζητώντας γι’ αυτό και ήμασταν ξεκάθαροι ότι η απόφαση έπρεπε να αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα τον τιμήσουμε», δήλωσε ο Don Faul, ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος της CrossFit. «Αν αισθανόμασταν ότι ο κατάλληλος τρόπος για να τον τιμήσουμε ήταν να ακυρώσουμε τους Αγώνες, τότε θα ακυρώναμε οπωσδήποτε τους Αγώνες».
Οι αντιδράσεις μεταξύ των οπαδών του CrossFit ήταν ποικίλες. Ο Rob LaLonde, ιδιοκτήτης γυμναστηρίου από την Οτάβα, ο οποίος βρισκόταν στους Αγώνες, δήλωσε ότι βίωνε «έναν ανεμοστρόβιλο που δεν ήξερε τι να αισθανθεί ή να σκεφτεί», αλλά πρόσθεσε ότι χάρηκε που οι Αγώνες συνεχίζονται.
Η Thea Andreasdottir, αθλήτρια CrossFit από τη Γερμανία, δήλωσε ότι «ποτέ δεν είχε επηρεαστεί περισσότερο από τον θάνατο κάποιου που δεν γνωρίζω στην πραγματικότητα». Επέρριψε την ευθύνη για τον θάνατο του Dukic αποκλειστικά στη διοργάνωση.
Ο Vellner, ο βετεράνος αθλητής των CrossFit Games, ήλπιζε ότι η τραγωδία θα προκαλούσε ένα είδος αναλογισμού μεταξύ των ηγετών του CrossFit. Αλλά, είπε, «ο φόβος είναι ότι στο τέλος αυτής της διαδικασίας δεν θα υπάρξει καμία λογοδοσία».
Η Danielle Brandon, 28 ετών, η οποία συμμετείχε φέτος στους έκτους της αγώνες CrossFit Games, ήταν μεταξύ των αθλητών που επέλεξαν να συνεχίσουν να αγωνίζονται. Η ίδια δήλωσε ότι πάντα ένιωθε ασφάλεια στον αγώνα παρά «το ρίσκο».
«Θέλω να πω, το ίδιο το CrossFit – είναι κάπως τρελό, σωστά;» είπε η κ. Brandon ενώ έκανε προθέρμανση για ένα αγώνισμα των Αγώνων που περιελάμβανε σπριντ και toes-to-bar. «Πόσο ασφαλές είναι το να βάζεις έναν βαρύ αλτήρα πάνω από το κεφάλι σου;».
Πηγή: NYT | Φωτογραφίες: CrossFit Games
