Χρειάστηκαν μόλις 16 λεπτά καταστροφής και χάους για να βυθιστεί το υπερπολυτελές γιοτ Bayesian, παρασύροντας στον βυθό της Μεσογείου επτά ψυχές που ταξίδευαν με αυτό.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Mike Lynch είχε συγκεντρώσει οικογένεια, φίλους και συναδέλφους για ειδυλλιακές διακοπές στο πολυτελές σκάφος του: ένα πολυτελές ιστιοπλοϊκό σκάφος 56 μέτρων (184 πόδια) που κέρδισε βραβεία σχεδιασμού και είχε τον ψηλότερο ιστό αλουμινίου στον κόσμο.
Τον Ιούνιο, αθωώθηκε μετά από μια μακρά δίκη στις ΗΠΑ με την κατηγορία ότι είχε διογκώσει με δόλο την αξία της εταιρείας του, Autonomy, προτού την πουλήσει στη Hewlett Packard το 2011. Το ταξίδι είχε προγραμματιστεί ως εορτασμός της ελευθερίας του για να σηματοδοτήσει την αποκατάστασή του στην κοινή γνώμη.
Τρεις ημέρες μετά την βύθιση του γιοτ, η σορός ανασύρθηκε από δύτες.
Μια μέρα αργότερα, ανασύρθηκε το σώμα της 18χρονης κόρης του Χάνα, η οποία επρόκειτο να ξεκινήσει σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης τον επόμενο μήνα.
Μεταξύ των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους ήταν ο πρόεδρος της επενδυτικής τράπεζας Morgan Stanley, Τζόναθαν Μπλούμερ και η σύζυγός του Τζούντι. Ο δικηγόρος του Lynch, Chris Morvillo και η σύζυγός του Neda και ο σεφ του γιοτ, Recaldo Thomas. Η σύζυγος του Lynch, Angela Bacares, επέζησε.
Η οικογένεια εξέδωσε μια δήλωση μιλώντας για την «ανείπωτη θλίψη της», προσθέτοντας ότι είναι «συντετριμμένη και σε σοκ».
Το πώς το σούπερ γιοτ βυθίστηκε τόσο γρήγορα, ενώ άλλα μικρότερα σκάφη που ήταν κοντά επέζησαν της καταιγίδας χωρίς να καταστραφούν, άφησε άναυδους τους ειδικούς.
Σε συνέντευξη Τύπου αυτό το Σαββατοκύριακο –η πρώτη δημόσια δήλωση αξιωματούχων μετά την καταστροφή– οι τοπικοί εισαγγελείς δήλωσαν ότι είχαν ξεκινήσει έρευνα για πιθανά εγκλήματα ανθρωποκτονίας από αμέλεια και ναυάγιο από αμέλεια.
Μια μικρή ομάδα Βρετανών ναυτικών ερευνητών έχει επίσης σταλεί στη Σικελία για να συνεργαστεί με τους Ιταλούς ομολόγους τους.
Οι εισαγγελείς εξετάζουν επίσης το ενδεχόμενο, το φαινόμενο downburst να ήταν ο λόγος που βυθίστηκε το πλοίο.
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες αναφορές που είχαν εντοπίσει την αιτία ως ένα υδάτινο κύμα ή έναν μίνι ανεμοστρόβιλο στη θάλασσα. Είτε έτσι είτε αλλιώς, είναι σαφές ότι οι ακραίες καιρικές συνθήκες έπαιξαν σημαντικό ρόλο.
Το ενδιαφέρον της ερευνητικής ομάδας επικεντρώνεται φυσικά κυρίως στη συμπεριφορά του κυβερνήτη, του 51χρονου James Cutfield ο οποίος επιβίωσε, μαζί με οκτώ μέλη του πληρώματός του και ανακρίνεται.
«Δεν το είδαμε να έρχεται», δήλωσε στα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, αναφερόμενος στην καταιγίδα, στο μοναδικό δημόσιο σχόλιό του μέχρι στιγμής.
Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί άλλοι το είδαν. Προβλέπονταν σφοδροί άνεμοι και βροχή, μετά από ημέρες καυτής ζέστης. Ο επικεφαλής της εταιρείας που κατασκεύασε το Bayesian, Giovanni Costantino, μου είπε ότι ήταν πεπεισμένος ότι υπήρξε μια σειρά από λάθη στο πλοίο. «Στο πίσω μέρος του σκάφους, μια καταπακτή πρέπει να είχε μείνει ανοιχτή».
«Πριν από την καταιγίδα, ο καπετάνιος θα έπρεπε να είχε κλείσει κάθε άνοιγμα, να σηκώσει την άγκυρα, να βάλει μπροστά τη μηχανή, να στρέψει προς τον άνεμο και να χαμηλώσει την καρίνα».
Η καρίνα είναι ένα μεγάλο, πτερυγιοειδές τμήμα του σκάφους που προεξέχει από τη βάση του. «Αυτό θα είχε σταθεροποιήσει το σκάφος, θα μπορούσαν να διασχίσουν την καταιγίδα και να συνεχίσουν την κρουαζιέρα τους με άνεση», είπε.
Οι διασώστες βρήκαν τα συντρίμμια του Bayesian 50 μέτρα κάτω από το νερό με την σχεδόν 10 μέτρα μακριά καρίνα του ανασηκωμένη.
Αν είχε αναπτυχθεί, θα μπορούσε να είχε βοηθήσει στην αντιμετώπιση του ανέμου που έπληττε τον 75 μέτρων ψηλό ιστό αλουμινίου του Bayesian και να κρατήσει το πλοίο σταθερό. Αλλά χωρίς αυτό, οι ειδικοί δήλωσαν στην εφημερίδα La Repubblica ότι ριπές ανέμου 100 χιλιομέτρων την ώρα θα ήταν αρκετές για να ανατραπεί το πλοίο – και η καταιγίδα της Δευτέρας ξεπέρασε την ταχύτητα των ανέμων αυτών κατά πολύ.
«Το Bayesian αποτέλεσε πρότυπο για πολλά άλλα πλοία λόγω της σταθερότητας και των εξαιρετικά υψηλών επιδόσεών του», δήλωσε ο κ. Costantino. «Δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό. Αν δεν είχε εισχωρήσει νερό, ήταν αβύθιστο».
Όπως είπε στο BBC, μεσολαβούσαν 16 λεπτά μεταξύ της διακοπής του ρεύματος στο πλοίο στις 03:56 – που δείχνει ότι το νερό πλημμύριζε περιοχές με ηλεκτρικά κυκλώματα – και της απώλειας του σήματος GPS, που δείχνει τη στιγμή που βυθίστηκε.
Αυτό το διάστημα, μαζί με τα μέτρα που ελήφθησαν για την μέτρηση των ακραίων καιρικών συνθηκών, θα μελετηθεί από τους ερευνητές, ιδίως όταν εντοπίσουν τον καταγραφέα του μαύρου κουτιού του πλοίου.
Ο Rino Casilli, ένας από τους κορυφαίους επιθεωρητές πλοίων της Σικελίας, πιστεύει επίσης ότι τα λάθη μπορεί να έκαναν το σκάφος ευάλωτο στις ακραίες καιρικές συνθήκες.
«Θα έπρεπε να υπάρχουν δύο μέλη του πληρώματος που θα εναλλάσσονταν στη βάρδια κατά τη διάρκεια της νύχτας, δεδομένης της προειδοποίησης για καταιγίδα», είπε. «Και θα έπρεπε να ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι, όχι στη θάλασσα».
Δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί πόσοι άνθρωποι, αν υπήρχαν, είχαν βάρδια εκείνη τη νύχτα.
Ήταν μια έντονα απαιτητική επιχείρηση για τις ομάδες να ανασύρουν τους παγιδευμένους στα συντρίμμια. Δεδομένου του βάθους του, στα 50 μέτρα κάτω από το νερό, κάθε δύτης είχε 10 λεπτά άδεια να κατέβει πριν αναδυθεί για την ασφάλειά του – 120 καταδύσεις συνολικά. Βοηθήθηκαν από τηλεκατευθυνόμενα οχήματα που μπορούσαν να επιχειρούν στο βυθό για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
