«Αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας μου και είχα μεγάλο άγχος». Με αυτή την ατάκα αποχαιρέτησε τον κόσμο της χώρας του, στην Τζαμάικα, ο Γιουσέιν Μπολτ το 2017 στον τελευταίο αγώνα που έδωσε μπροστά στους συμπατριώτες του τον Ιούνιο του 2017. Λίγο καιρό αργότερα ο ρέκορντμαν των 100 (9.58) και 200 μέτρων (19.19), ένας αληθινός θρύλος του παγκοσμίου στίβου, έβαζε τέλος σε μια καριέρα που ήταν περισσότερο σπουδαία απ’ ό,τι υπολόγιζε και ο ίδιος όταν την ξεκινούσε.
«Ευτυχώς οι προπονητές μου στο Γυμνάσιο William Knibb Memorial με έσπρωξαν προς τον στίβο. Εγώ ήθελα κρίκετ και ποδόσφαιρο. Εκείνοι μου έλεγαν πως αν πάψω να είμαι… τεμπέλης, θα κάνω καριέρα στο τρέξιμο. Κάτι ήξεραν», είχε πει ο τζαμαϊκανός σούπερ σταρ, που κάποτε ο Σεμπάστιαν Κόου είχε πει για εκείνον ότι «έχει κατακτήσει τη φαντασία του κόσμου όπως καμία άλλη αθλητική προσωπικότητα από τον Μοχάμεντ Αλι στη δεκαετία του 1970». Κι όμως ένας τόσο μεγάλος αθλητής, που τον έβλεπες και τον απολάμβανες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις κούρσες του, που άπλωνε ένα χαμόγελο μεγαλύτερο από το τεράστιο άνοιγμα των χεριών του, είχε ένα μόνιμο άγχος να στροβιλίζει στο μυαλό του.
2016 Rio Olympics – Athletics – Preliminary – Men’s 100m Round 1 – Olympic Stadium – Rio de Janeiro, Brazil – 13/08/2016. Usain Bolt (JAM) of Jamaica competes. REUTERS/Leonhard Foeger FOR EDITORIAL USE ONLY. NOT FOR SALE FOR MARKETING OR ADVERTISING CAMPAIGNS.
«Χρόνιο άγχος» το είχαν ονομάσει. Τι ακριβώς είναι το χρόνιο άγχος; Οταν το άγχος υπάρχει έντονα και για παρατεταμένη χρονική διάρκεια επηρεάζει αρνητικά πολλά συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Διαταραχή στον ύπνο, άλγος σε πλάτη, ώμο, αυχένα, μυαλγίες, ημικρανίες, ενοχλήσεις στη γαστρεντερική περιοχή, άσθμα, δύσπνοια, απώλεια ή αύξηση βάρους, συνεχής κόπωση, ταχυπαλμίες. Αυτά είναι μερικά από τα βιολογικά σημάδια/συμπτώματα του αρνητικού άγχους που έρχονται στην καθημερινότητά μας. Και ένας αθλητής είναι λογικό να επηρεάζεται πολύ.
Ο Μπολτ έβαλε τέλος στην καριέρα του νωρίτερα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς λόγω αυτών. Σήμερα ο Τζαμαϊκανός, που στη χώρα του αντιμετωπίζεται σαν ένας… ροκ σταρ, έχει δημιουργήσει το ίδρυμα Usain Bolt και θέλει να δημιουργεί «ευκαιρίες μέσω της εκπαίδευσης και της πολιτιστικής ανάπτυξης για μια θετική αλλαγή για τον εμπλουτισμό της ζωής των παιδιών σε όλο τον πλανήτη». Στο παρελθόν συνεργάστηκε με την Epson για την παροχή εκτυπωτών σε πολλά δημοτικά σχολεία σε όλη την πατρίδα του, καθώς και για τη συμμετοχή του σε μια ξεχωριστή πρωτοβουλία για την παροχή 150 φορητών υπολογιστών σε μαθητές στις επαρχίες της Τζαμάικα. Κάνει επίσης παραγωγή σε τραγούδια, όπως το «Cryptic World», με τα οποία στοχεύει να αντιμετωπίσει τα πολλά κοινωνικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η Τζαμάικα.
Ο Μπολτ στα 37 του χρόνια θα μπορούσε ακόμα και σήμερα να βρίσκεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και να παλεύει για ένα μετάλλιο, για ένα ακόμα ρεκόρ. Είναι κανείς που πιστεύει πως δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει; Εχοντας όμως υποστεί τραυματισμούς οπίσθιων μηριαίων αρκετά νωρίς στην καριέρα του και συγκεκριμένα πριν από τους πρώτους Αγώνες του στην Αθήνα, η επίδραση αυτών των εξουθενωτικών τραυμάτων ήταν αυτό που τελικά ανάγκασε τον Γιουσέιν Μπολτ να αποσυρθεί. Σε συνδυασμό με τα μακροχρόνια προβλήματα που αντιμετώπιζε στην πλάτη τα οποία προέρχονται από το χρόνιο άγχος που βίωνε.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Στο σήμερα που τη σκυτάλη στην κούρσα για τον πιο γρήγορο άνθρωπο του πλανήτη έχει πάρει ο Νόα Λάιλς, ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Θα περίμενε κανείς πως πρόκειται για έναν ευτυχισμένο άνθρωπο, έναν τύπο… κουλ που έχει λυμένα τα προβλήματα της ζωής του και απολαμβάνει όσα ζει. Δόξα, χρήματα, μετάλλια, επιτυχίες. Αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται.
Μετά το τέλος του αγώνα που του χάρισε την κορυφή του κόσμου, ο χρυσός ολυμπιονίκης έκανε μία συγκλονιστική ανάρτηση στα social media, τονίζοντας πως όποια δυσκολία κι αν αντιμετωπίζεις, δεν μπορεί να καθορίσει τι μπορεί να γίνεις. «Εχω άσθμα, αλλεργίες, δυσλεξία, ADD (διαταραχή διάσπασης προσοχής), άγχος και κατάθλιψη. Αλλά θα σου πω πως ό,τι έχεις δεν καθορίζει τι μπορείς να γίνεις. Γιατί όχι εσύ!».
Ο Λάιλς το παλεύει. Το παλεύει με όλες του τις δυνάμεις, το παλεύει καθημερινά. Το τέρας της κατάθλιψης μπορεί να… καταπιεί τον καθέναν, ακόμα και αν αυτός είναι ένας αθλητής που τα έχει όλα. Δεν κάνει διακρίσεις. Δεν κοιτάζει το στάτους του καθενός. Σε… χτυπάει εκεί που πονάς και σε αφήνει να παλεύεις και να μάχεσαι για να το διώξεις. Ο Λάιλς το κάνει σε καθημερινή βάση με ψυχολογική βοήθεια. Κι όταν φτάνει η στιγμή να τρέξει το κατοστάρι του, κλείνει τα μάτια και τ’ αφτιά του και συγκεντρώνεται εκεί. Τρέχει σαν να μην υπάρχει αύριο. Και κερδίζει. Τα μετάλλια και τη θλίψη του…
