Η Κάμαλα Χάρις κατάφερε να σταθεροποιήσει τις τρεις πιο σημαντικές κατηγορίες που χρειάζονται οι Δημοκρατικοί για να κερδίσουν τις εκλογές, τους ανεξάρτητους, τους νέους και τις γυναίκες των προαστίων, υποστηρίζει στη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» ο Ντόναλντ Γκριν, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Γιατί χρειάστηκε τόσες μέρες ο Μπαράκ Ομπάμα για να στηρίξει την Κάμαλα Χάρις;
Ο Μπαράκ Ομπάμπα ήταν σε λεπτή θέση. Από τη μια θα ήθελε να εγκρίνει τη «σημαιοφόρο» του Δημοκρατικού Κόμματος, παράλληλα ήταν πρόεδρος όταν ο Μπάιντεν ήταν αντιπρόεδρος και προσπάθησε να είναι πιστός στον Μπάιντεν, αλλά ταυτόχρονα είναι ενθουσιασμένος με τη Χάρις. Οπότε με προσοχή περίμενε να μην υπάρχει αμφιβολία ότι η Χάρις θα ήταν η πιθανή υποψήφια και την ενέκρινε. Είναι ενδιαφέρον όσον αφορά την υποψηφιότητα της Χάρις ότι οποιοσδήποτε Δημοκρατικός θα μπορούσε να αντιταχθεί και να επιμείνει σε μια τυπική διαδικασία επιλογής υποψηφίου. Αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε και η Χάρις ουσιαστικά διασφάλισε την υποψηφιότητα στις πρώτες 36 ώρες.
Ποιος ο λόγος; Συνειδητοποίησαν οι Δημοκρατικοί ότι έπρεπε να ενωθούν υπέρ της;
Σε έναν βαθμό οφειλόταν σε αυτό. Αλλά αυτοί που θα μπορούσαν να τη νικήσουν αποφάσισαν ότι δεν ήταν προς το συμφέρον τους, ίσως γιατί έχουν τα μάτια τους στραμμένα στις εκλογές του 2028.
Θα διαρκέσει ο ενθουσιασμός των Δημοκρατικών υπέρ της Χάρις;
Σίγουρα διανύει την περίοδο του μέλιτος στην προεκλογική της εκστρατεία, αλλά υπάρχει μια γενική ανακούφιση ανάμεσα στους ηγέτες και τη βάση των Δημοκρατικών. Τα ποσοστά του Μπάιντεν είχαν χειροτερέψει κυρίως σε Πολιτείες όπου η μάχη είναι σκληρή, φαινόνταν ότι ο Τραμπ θα κέρδιζε. Η υποψηφιότητα της Κάμαλα Χάρις σταθεροποίησε την κατάσταση και τα ποσοστά επέστρεψαν εκεί που ήταν πέρυσι, σχεδόν 50-50. Επιπλέον κατάφερε να σταθεροποιήσει τις τρεις πιο σημαντικές κατηγορίες που χρειάζονται οι Δημοκρατικοί για να κερδίσουν τις εκλογές, τους ανεξάρτητους, τους νέους και τις γυναίκες των προαστίων. Ο Μπάιντεν τις έχανε.
Κερδίζει όμως τους λευκούς άνδρες της εργατικής τάξης στις αμφιταλαντευόμενες Πολιτείες;
Εδώ η στήριξη προς τους Δημοκρατικούς είναι αδύναμη. Η επιλογή του αντιπροέδρου είναι σημαντική. Η Χάρις μπορεί να επιλέξει από αρκετούς έμπειρους πολιτικούς που θα είναι ελκυστικοί ειδικά σε αυτή την ομάδα.
Γιατί καθυστερεί την επιλογή;
Θέλει να διατηρήσει την περίοδο του μέλιτος. Οσο καθυστερεί τόσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται η αποκάλυψη, δημιουργώντας ένταση, ένα δραματικό σκηνικό. Παράλληλα, εξετάζει ενδεχομένως τους πιθανούς υποψηφίους σε περίπτωση που υπάρχει κάτι κακό ή ενοχλητικό που συνέβη στο παρελθόν για κάποιον και δεν είναι γνωστό. Θέλει να γνωρίζει τι θα μπορούσαν οι Ρεπουμπλικανοί να ξετυλίξουν εναντίον τους αν ήταν υποψήφιοι αντιπρόεδροι. Πρέπει να λάβει μια πολύπλοκη στρατηγική απόφαση. Θα μπορούσε να επιλέξει τον κυβερνήτη (Τζος) Σαπίρο της Πενσιλβάνια, η οποία είναι κρίσιμη Πολιτεία. Αλλά αν εκτιμά ότι θα κερδίσει στην Πενσιλβάνια, ούτως ή άλλως, μπορεί να επιλέξει τον κυβερνήτη (Ρόι) Κούπερ της Βόρειας Καρολίνας, που είναι δημοφιλής, έχει κερδίσει έξι συνεχείς εκλογές στην Πολιτεία αυτήν. Ή τον γερουσιαστή (Μαρκ) Κέλι από την Αριζόνα, ελπίζοντας ότι θα διασφαλίσει τη δύσκολη Πολιτεία και θα αποκτήσει αξιοπιστία στη διαχείριση της μετανάστευσης. Θα μπορούσε να επιλέξει τον (Τιμ) Γουάλτζ, κυβερνήτη της Μινεσότα, που έχει χαρισματικό στυλ, ή τον (Αντι) Μπεσίρ, κυβερνήτη του Κεντάκι, που είναι δημοφιλής ανάμεσα στην εργατική τάξη. Η όποια απόφαση θα επηρεάσει το υπόλοιπο της προεκλογικής καμπάνιας. Το χρίσμα επισήμως αναμένεται ότι θα δοθεί στο Συνέδριο των Δημοκρατικών. Θα ανακοινωθεί ίσως τις πρώτες μέρες του συνεδρίου ή λίγο πριν ξεκινήσει. Ο Τραμπ δυσκολεύτηκε να επιλέξει αντιπρόεδρο. Αντίθετα η Κάμαλα Χάρις έχει πληθώρα καλών επιλογών.
Πώς αντιδρά ο Τραμπ στην αλλαγή από τον Μπάιντεν στη Χάρις;
Οχι καλά, φαίνεται ότι βρίσκεται σε σύγχυση. Τα ποσοστά του έπεσαν κατακόρυφα. Η δική του περίοδος μέλιτος φαίνεται ότι τέλειωσε. Εχει δυσκολίες. Αφενός διότι είναι πιο δύσκολο να κάνεις καμπάνια κατά μιας έγχρωμης γυναίκας από ό,τι κατά του Μπάιντεν και αφετέρου είναι δύσκολο να απευθυνθεί στο Κέντρο. Η βάση του τον λατρεύει, αλλά το ερώτημα είναι τι θα κάνει για να κερδίσει αυτούς που προκάλεσαν την ήττα του το 2020. Οι γυναίκες τον εγκατέλειψαν σε Πολιτείες όπως στην Αριζόνα το 2020. Ηταν ο λόγος της ήττας του εκεί. Χρειάζεται να κερδίσει τις γυναίκες, αλλά αν ενεργεί με τρόπο που απομακρύνει τις γυναίκες, οι επιδόσεις του επηρεάζονται αρνητικά. Επίσης οι αποκαλύψεις για τις θέσεις του αντιπροέδρου του Βανς δεν βοηθούν. Αναγκάζουν τους Ρεπουμπλικανούς να είναι σε αμυντική θέση. Ενώ προηγούνταν, δίνουν τώρα μάχη 50-50.
Ποια μηνύματα θα επιστρατεύσουν κατά της Χάρις;
Η αίσθησή μου είναι ότι τα κύρια επιχειρήματα των Ρεπουμπλικανών θα εστιάσουν στον πληθωρισμό και στη μετανάστευση. Των Δημοκρατικών θα είναι για τις αμβλώσεις και τη φροντίδα υγείας. Θα γίνονται πιο εμφανή όσο περνά ο καιρός. Θα υπάρχουν βέβαια και απρόβλεπτα επιχειρήματα που θα ανασύρουν τα κόμματα σε σχέση με διεθνείς εξελίξεις, αλλά οι Αμερικανοί επικεντρώνονται περισσότερο στο τι συμβαίνει εντός των συνόρων τους. Παρότι η Γάζα είναι στο μυαλό πολλών, δεν θα είναι αποφασιστικός παράγοντας.
Η Χάρις εξέφρασε σκληρή στάση στη συνάντησή της με τον ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου.
Κινήθηκε στο πλαίσιο της επικρατούσας στους Δημοκρατικούς θέσης ότι ο Νετανιάχου το έχει παρακάνει. Το ενδιαφέρον είναι ότι και ο Τραμπ, ίσως ο πιο φιλοϊσραηλινός πρόεδρος όλων των εποχών, συμβούλευσε τον Νετανιάχου να σταματήσει τον πόλεμο. Το ζήτημα έχει ουδετεροποιηθεί από τις θέσεις του Τραμπ.
Θα ακολουθήσει τις πολιτικές Μπάιντεν στις εξωτερικές υποθέσεις, στο ΝΑΤΟ, στην Κίνα κ.λπ.;
Για το ΝΑΤΟ δεν έχω ακούσει δηλώσεις της, αλλά θα εκπλαγώ αν δεν ακολουθήσει τις πολιτικές του Μπάιντεν. Είναι μακροχρόνιες θέσεις των Δημοκρατικών. Τι θα πει για την Κίνα και αν θα ακολουθήσει την πολιτική των περισσότερων δασμών του Τραμπ, απομένει να φανεί. Θα είναι ενδιαφέρον σημείο σε ένα ντιμπέιτ μεταξύ των δύο, αν γίνει. Δεν έχει τοποθετηθεί σχετικά με τη θέση των ΗΠΑ στον κόσμο, αλλά δεν είναι στο μυαλό πολλών Αμερικανών.
Το ζήτημα του κινδύνου για τη δημοκρατία αν επανεκλεγεί ο Τραμπ απασχολεί τους Αμερικανούς;
Είναι ένα θέμα που απασχολεί ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους, ιστορικούς, αλλά όχι τον μέσο αμερικανό πολίτη. Θεωρούν τον ισχυρισμό για το τέλος της δημοκρατίας ως κομματική λάσπη. Δεν πιστεύουν ότι η δημοκρατία είναι πραγματικά σε κίνδυνο αν νικήσει ο Τραμπ.
