Τον Απόστολο Τζιτζικώστα, τον οποίο πρότεινε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τη θέση του επόμενου έλληνα επιτρόπου στην Κομισιόν, τον είχα δει από κοντά τον Μάιο του 2016, στο Αγιον Ορος, όπου είχα πάει απεσταλμένος των «ΝΕΩΝ» για να καλύψω την επίσκεψη του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Ηταν ο πολιτικός εκπρόσωπος του κόμματος της Δεξιάς στη Μακεδονία – και πλάι, ο επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης και ο τηλεπλασιέ επιστολογράφος του Ιησού που έψαχνε πολιτικό ρόλο, Κυριάκος Βελόπουλος. Και οι τρεις έψαχναν ένα νεύμα, ένα άγγιγμα, μια ματιά του Ρώσου τον οποίο απροκάλυπτα θαύμαζαν.
Ηταν γι’ αυτούς διαπιστευτήριο στήριξης και εμπιστοσύνης.
Ο Τζιτζικώστας, ανέκαθεν, αισθανόταν καλά ως φίλος των Ρώσων και των συμφερόντων τους στην Ελλάδα.
Από την πρώτη στιγμή που έγινε περιφερειάρχης, όταν το 2013 εξέπεσε ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, φρόντισε για τις στενές σχέσεις της Περιφέρειας με το ρωσικό προξενείο. Οργάνωσε διαγωνισμούς και συνέδρια σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ, ενώ εργάστηκε για την εισαγωγή ρωσικών κεφαλαίων στις τουριστικές υποδομές της Χαλκιδικής.
Εξαρχής, δηλαδή, ήταν μια προσωπικότητα της βαθιάς Δεξιάς. Με τις περγαμηνές αυτές, μάλιστα, διεκδίκησε το 2015 την αρχηγία της ΝΔ. Λογάριασε χωρίς τον Μητσοτάκη.
Γιατί, λοιπόν, χθες ο Πρωθυπουργός επέλεξε τον συγκεκριμένο πολιτικό για την επίζηλη θέση του ευρωπαίου επιτρόπου; Πολύ απλά: για να τον απενεργοποιήσει ως δεξιό πολιτικό, επαναλανσάροντάς τον ως Ευρωπαίο.
Εως χθες, ο Τζιτζικώστας ήταν ένας πολιτικός της επιρροής της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, της επιρροής Σαμαρά. Από σήμερα έχει τη δυνατότητα να μετακινηθεί, χειραφετούμενος.
Η Ευρώπη του δίνει αυτή την ευκαιρία. Του επιτρέπει, δηλαδή, να εκμεταλλευτεί τα πτυχία του σε Αμερική και Αγγλία και την εμπειρία του στον δυτικό κόσμο. Προσόντα που, για να αποκτήσει επιρροή στη Θεσσαλονίκη, τα είχε καταχωνιάσει βαθιά.
Ο Μητσοτάκης του δίνει την ευκαιρία. Αν την αδράξει, θα μπορούσε να γίνει ένας πολιτικός σαν τον Αδωνι Γεωργιάδη – χωρίς να είναι υποχρεωμένος να σκοτώνεται στην τύρβη της καθημερινότητας.
Αν δεν την αδράξει, και συνεχίσει να πολιτεύεται όπως στη Θεσσαλονίκη, ως (κρυφός) λάτρης του Πούτιν, σε μια φάση που η Ευρώπη μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απέναντί του, απλώς θα περιθωριοποιηθεί στο περιβάλλον της ΕΕ.
Θα γίνει δηλαδή κάτι σαν τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη ή τον Γιώργο Αυτιά. Μια αμελητέα ποσότητα.
Ο Απόστολος Τζιτζικώστας είναι μπροστά σε δύο δρόμους. Ο ένας είναι ο δρόμος που πήγε να ανοίξει στο Αγιον Ορος το 2016.
Στην Ευρώπη, ιδίως με την επιρροή που έχει ο Μητσοτάκης στα ευρωπαϊκά πράγματα, δεν βγάζει πουθενά, ενώ στη Θεσσαλονίκη απενεργοποιεί τον ίδιο από την εκπροσώπηση ενός θρησκόληπτου και ψεκασμένου ακροατηρίου.
Ο άλλος δρόμος, ο ευρωπαϊκός, σημαίνει την επανεπινόηση του εαυτού του: από λαϊκιστής της Δεξιάς ένας ευρωπαίος statesman. Αν το πάρει απόφαση, δεν θέλει πολύ κόπο.
