Η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη επιτέλους τελείωσε, αποφάνθηκε χθες ο διευθύνων σύμβουλος της Shell, λίγη ώρα πριν εδώ στην Ελλάδα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θεόδωρος Σκυλακάκης ανακοινώσει μέτρα «κρίσης» για τη μείωση της τιμής του ρεύματος. Το θέμα δεν είναι ποιος έχει δίκιο. Αλλά αν έχει τελειώσει η κρίση όπως είπε ο Wael Sawan χθες στους «Financial Times», καθώς οι τιμές φυσικού αερίου, πετρελαίου και ηλεκτρισμού έχουν επιστρέψει στα επίπεδα πριν απ’ την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, τότε τι ήταν αυτό που συνέβη τις προηγούμενες μέρες στην Ελλάδα; Υπήρχε πρόβλημα – αισχροκέρδεια που λέει με στόμφο η αντιπολίτευση – ή υπήρξε μια υπερβολική ίσως και βιαστική αντίδραση της κυβέρνησης;
Αυτό που θα δουν οι καταναλωτές στους λογαριασμούς τους για την κατανάλωση του Αυγούστου τον Σεπτέμβριο, είναι ότι θα πληρώσουν παραπάνω, παρά τις επιδοτήσεις. Αρα πρόβλημα υπήρξε. Η παρέμβαση Σκυλακάκη ήταν αναγκαία. Ο λογαριασμός με συγκράτηση των επιβαρύνσεων της χονδρικής θα έρθει στην ώρα του, αλλά ο σπόρος μιας καχυποψίας έχει πέσει στην αγορά δημιουργώντας ανησυχία για το τι έπεται. Δηλητηριάζοντας όποια εμπιστοσύνη πήγαινε να δημιουργηθεί μεταξύ προμηθευτών ρεύματος και καταναλωτών. Είναι σαφές ότι το πρόβλημα με τη διαμόρφωση των τιμών επίσης δεν έληξε. Εύκολα επιστρέφει. Πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος της Metlen Ευάγγελος Μυτιληναίος είχε πει σε τηλεδιάσκεψη με αναλυτές ότι «είναι πιθανό να δούμε και τον επόμενο μήνα (Αύγουστο) για κάποιες μέρες πολύ ζεστό καιρό και αυξημένη ζήτηση από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».
Η ενεργειακή κρίση… τελείωσε, αλλά σίγουρα όχι στην Ελλάδα. Είναι σαφές ότι θα έχουμε πολλά επεισόδια το επόμενο διάστημα. Η χώρα με ελάχιστα μεσοδιαστήματα βρίσκεται σε μια περίοδο που ψάχνει τρόπο να προσαρμοστεί στην κοινή ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας εδώ και μια πενταετία, αλλά αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει τον μέσο καταναλωτή. «Βρείτε λύση ώστε να μην ασχολούμαστε», είναι η μόνιμη επωδός τους, την ώρα που μια σειρά από στρεβλώσεις υπάρχουν στην αγορά, που όλες βγάζουν χρήματα από την τσέπη των καταναλωτών.
Το ότι δεν υπάρχουν ύστερα από τόσα χρόνια προσπαθειών ψηφιακοί μετρητές ρεύματος οδηγώντας σε «τεχνικές απώλειες» του συστήματος σημαίνει κόστος στους λογαριασμούς. Τις ρευματοκλοπές που γνωρίζουν πρωτοφανή άνθηση, επίσης εμείς τις πληρώνουμε. Επεκτείνονται τα δίκτυα, αυξάνεται και το κόστος ανάκτησης της επένδυσης, πάλι μέσω των λογαριασμών μας. Παράγουν φτηνή ενέργεια τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά; Ας συνδράμουμε τους συγκεκριμένους παραγωγούς και με ένα τέλος, πάλι μέσω των λογαριασμών μας. ΕΤΜΕΑΡ το λένε. Για κάτι Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας που όλοι πληρώνουμε για την παροχή ρεύματος σε κατοίκους μη διασυνδεδεμένων νησιών και πολύτεκνους, ούτε λόγος. Χαλάλι τους.
Τώρα λέγεται ότι το γεγονός ότι το τέλος ηλεκτροπαραγωγής, αυτό που επέβαλε η κυβέρνηση προκειμένου να επιδοτήσει τους λογαριασμούς θα επιβληθεί για την παραγωγή του Αυγούστου – και όχι του Ιουλίου – είναι βέβαιο ότι θα μετακυλιστεί εκ νέου στα τιμολόγια τους επόμενους μήνες. Δεν ξέρω αν θα συμβεί, γιατί ακούγονται και υπερβολές. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι το σκηνικό που ζούμε δεν ταιριάζει σε αυτό που φανταζόμασταν στην περίοδο μετά τη λήξη της ενεργειακής κρίσης…
