Την επόμενη φορά που το Ισραήλ θα κερδίσει τη Eurovision μπορεί να οργανώσει τον διαγωνισμό στην Τεχεράνη. Λογικά δεν θα έχει κανένα πρόβλημα καθώς πλέον το μόνο που μένει είναι να υψωθεί η σημαία με το άστρο του Δαβίδ στο κτίριο των Φρουρών της Επανάστασης. Ας πούμε ότι η πτώση του ελικοπτέρου και ο θάνατος του προέδρου του Ιράν ήταν ατύχημα. Νωρίτερα το Ιράν δέχθηκε στρατιωτικό χτύπημα και όταν επιχείρησε να απαντήσει, οι πύραυλοί του έγιναν πυροτεχνήματα. Τώρα δολοφονείται ο αρχηγός της Χαμάς στην Τεχεράνη.
Συγγνώμη, φίλοι Ιρανοί, όχι μόνο σας έχουν εξευτελίσει, αλλά σας δίνουν και φιλικά «πατ πατ» στην πλάτη. Διότι, πέρα από την επιχειρησιακή δεινότητα, οι Ισραηλινοί έδειξαν και κάτι ακόμα: έχουν μάτια και ανθρώπους παντού. Είναι αυτονόητο ότι η επιχείρηση καθοδηγήθηκε από πράκτορες που δρουν εντός του Ιράν. Λογικά αυτή τη στιγμή στην Τεχεράνη ψάχνονται σε ανώτατο επιχειρησιακό επίπεδο για να βρουν από πού προήλθε η ενημέρωση των Ισραηλινών. Και αυτό παράγει και πλήθος επιχειρησιακών δυσκολιών. Ποιον να πιάσουν και ποιον να κρεμάσουν;
Το ίδιο, φυσικά, συνέβη και με το ηγετικό στέλεχος της Χεζμπολάχ που εστάλη στην αγκαλιά του Αλλάχ, αλλά και με τα υπόλοιπα κορυφαία μέλη της Χαμάς που υποδέχθηκαν στις κρυψώνες τους το delivery του θανάτου. Ανθρώπινα μάτια τούς είδαν και χείλη μετέδωσαν την πληροφορία για τη θέση τους. Διότι οι άνθρωποι έχουν παράδοση σε αυτά τα πράγματα. Διαχρονική. Θυμηθείτε μόνο πώς ξετρύπωσαν τον ναζί Αϊχμαν στη Λατινική Αμερική, τον οδήγησαν στο Ισραήλ και το ξημέρωμα της 1ης Ιουνίου του 1962 τον έστειλαν στην αγχόνη. Εδώ, λοιπόν, στην επιχειρησιακή δεινότητα του Ισραήλ, αξίζει να σταθείς με το μυαλό στο Χόλιγουντ. Και να αναρωτηθείς από τι υλικό είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι που δουλεύουν ως πράκτορες του Ισραήλ μέσα στην Τεχεράνη ή στον Λίβανο. Τι είναι αυτό που τους κινητοποιεί; Η φιλοπατρία; Το χρήμα; Το μίσος για το καθεστώς υπό το οποίο ζουν; Οχι, δεν θέλω να το μάθω. Φοβάμαι τα μπλεξίματα.
