Στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt» και τον απεσταλμένο της στην Αθήνα, έκανε μεγάλη εντύπωση η δομή της ελληνικής οικονομίας. Το 90% των επιχειρήσεών μας απασχολούν λιγότερο από πέντε υπαλλήλους. Στην Ελλάδα υπάρχουν μόλις έξι εταιρείες με πάνω από 10.000 εργαζομένους. Επαναλαμβάνω, μόλις έξι εταιρείες, για να το συνειδητοποιούμε και εμείς που ζούμε στην Ελλάδα! Υπάρχουν 539.403 επιχειρήσεις που δεν έχουν κανέναν εργαζόμενο. Σαν την «καλαμιά στον κάμπο» μόνος του ο… ιδιοκτήτης. Οσο μπορεί να έχει σημασία μια τέτοιου είδους ιδιοκτησία, αλλά αυτή είναι η επιλογή του ιδιοκτήτη της για να βγάζει τα προς το ζην. Με λίγα λόγια, στην Ελλάδα δεν έχουμε επιχειρήσεις. Υποκρινόμαστε ότι έχουμε.
Οι αυτοαπασχολούμενοι στην Ελλάδα φτάνουν το 27,4% του συνόλου των εργαζομένων. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση το σχετικό ποσοστό φτάνει το 13,8%. Στη Γερμανία βρίσκεται μόλις στο 8,3%. Προφανώς οι Γερμανοί δεν έχουν καμία ροπή προς την ελευθερία και την ανεξαρτησία που προσφέρει η αίσθηση να μην έχεις κανέναν πάνω από το κεφάλι σου, όπως συμβαίνει στα δικά μας μέρη. Με αυτά ως δεδομένα, πάμε να κάνουμε τη συζήτηση, γιατί στην Ελλάδα έχουμε χαμηλή παραγωγικότητα, μειωμένη ανταγωνιστικότητα, μεγάλη παραβατικότητα και επίσης πολύ υψηλή θνησιμότητα των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. Μη γελιέστε και μεγάλο μέρος της ακρίβειας σε αυτή την κακή δομή οφείλεται.
Στην κυβέρνηση κατάλαβαν πως ό,τι και αν κάνουν για τα πιο πάνω θέματα, αν η δομή των ελληνικών επιχειρήσεων δεν αλλάξει, τότε δύσκολα θα προχωρήσουμε στην επίλυσή τους. Για αυτό και φέρνει νέο νομοσχέδιο, με… νέα κίνητρα για συγχωνεύσεις επιχειρήσεων, ακόμα πιο γενναία, μήπως καταφέρει και πειστούν κάποιοι από τους χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες και αποφασίσουν να συνεργαστούν. Το θέμα είναι ότι νόμο με κίνητρα συγχωνεύσεων και μετασχηματισμών μικρών επιχειρήσεων έχουμε σε ισχύ. Μόλις πριν από δύο χρόνια, προβλέφθηκε η έκπτωση φόρου 30% για 3 χρόνια για όσους επιλέξουν τη συγχώνευση, δηλαδή ο φορολογικός συντελεστής για αυτές τις επιχειρήσεις είναι μειωμένος στο 15,5% από 22% που είναι για τους υπόλοιπους. Τα αποτελέσματα πενιχρά. Οι έλληνες «μικροεπιχειρηματίες» προτιμούν να «πληρώνουν» παραπάνω συντελεστή φόρο στα χαρτιά, γιατί στην πραγματικότητα αν είναι μόνος του ένας ιδιοκτήτης σε μια επιχείρηση, μπορεί να μειώσει όσο θέλει – χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν – το φορολογητέο εισόδημα και να πληρώσει όσο φόρο (μειωμένο) επίσης θέλει, χωρίς να ασχολείται με τα εκάστοτε κίνητρα της κυβέρνησης.
Τώρα λέει η κυβέρνηση με το τελευταίο νομοσχέδιο που θα φέρει το οικονομικό επιτελείο πριν από την ανάπαυλα του Αυγούστου, θα προβλέπει αύξηση αυτών των ποσοστών. Η ποιοτική διαφορά είναι ότι θα βάζει στο παιχνίδι και τις μεγάλες επιχειρήσεις που θα μπορούν να απορροφούν τις μικρές, με παρόμοια κίνητρα. Θα τους δίνει και κοινοτικά λεφτά από το ΕΣΠΑ αλλά και άλλα από την Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα. Θα βάζει δηλαδή το «μεγάλο ψάρι» να φάει το «μικρό» και αναζητείται τρόπος ώστε το «μικρό» να είναι χαρούμενο με τη συναλλαγή και να την αποδεχθεί και βέβαια να βρει αρκετά «μεγάλα ψάρια» για να συμμετάσχουν.
