Η ημέρα ενός αθλητή ή μιας αθλήτριας που εκπροσωπεί μια χώρα σε διεθνές επίπεδο και απολαμβάνει διακρίσεις, περιστρέφεται γύρω από το σπορ του. Ό,τι κάνει από την ώρα που ξυπνάει έως εκείνην που κοιμάται, επί διαδοχικά χρόνια είναι σχετικό με το πώς μπορεί να βοηθήσει τον οργανισμό του να αποδώσει πιο αποτελεσματικά στη διεκδίκηση του όποιου στόχου.
Δεν υπάρχει καν η πολυτέλεια μιας φαινομενικά αθώας δραστηριότητας που μπορεί να ενέχει τον κίνδυνο τραυματισμού, όπως π.χ. μια επίσκεψη σε λούνα παρκ.
Την ίδια ώρα, υπάρχουν και πρακτικές ανάγκες, που πρέπει να τακτοποιούνται, όπως είναι αυτές της διαβίωσης. Τα μέλη της Stoiximan Belle Équipe εξηγούν πώς πραγματικά οι αθλητικές χορηγίες βοηθούν τον όποιον αθλητή και την όποια αθλήτρια να μπορεί να απαλλάσσεται από βασικά άγχη αυτής της ζωής, ώστε να επικεντρώνεται στις αθλητικές διεκδικήσεις του.
Ας δούμε τι είχαν να πουν για τη συμβολή των χορηγιών αυτών στην προσπάθεια τους.
«Οι αθλητικές χορηγίες είναι μια τεράστια βοήθεια. Όπως καταλαβαίνετε η πολιτεία και οι ομοσπονδίες βοηθούν όσο μπορούν. Αλλά επειδή τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν το 2004, δυστυχώς στην Ελλάδα το “όσο μπορούν” έχει αλλάξει πάρα πολύ. Άρα η βοήθεια έχει αλλάξει πολύ.
Ο πληθωρισμός έχει ανέβει πολύ από τότε, οπότε τα πάντα κοστίζουν πολύ παραπάνω. Θεωρώ σχεδόν αδύνατο το να κάνει κάποιος αθλητισμό αυτή τη στιγμή σε τέτοιο επίπεδο. Ειδικά στην ηλικία που είμαι τώρα, κάθε μέρα θα κάνω κάτι σχετικό με τον αθλητισμό, τη διαχείριση τραυματισμών και την αποφυγή τους (φυσικοθεραπευτές, χειροπράκτες, προπονήσεις, ατομικές θεραπείες κ.α.).
Δεν θα μπορούσα να έχω κάποια δουλειά, έστω part time για να μπορώ να ζω. Θα ήταν αδύνατο να κάνω αθλητισμό χωρίς τις ιδιωτικές χορηγίες που έχουμε αυτήν την στιγμή και δη μετά τον Covid. Πέραν του ότι ακρίβυναν τα πάντα, αποσύρθηκαν και πολλοί χορηγοί. Γεγονός που κάνει ακόμα πιο πολύτιμους όσους έμειναν».
«Έχει ειπωθεί χιλιάδες φορές, σε κάθε συνέντευξη του κάθε αθλητή πως η αρωγή των χορηγών είναι νομίζω είναι το “Α” και το “Ω” των επιτυχιών μας – εννοείται πέραν της δουλειάς και της προσπάθειάς μας.
Δηλαδή, αν δεν είχαμε τους χορηγούς μέχρι τώρα, μπορεί οι περισσότεροι να είχαμε σταματήσει. Είναι και θέμα επιβίωσης, καθώς στην Ελλάδα ο κλασικός αθλητισμός είναι ερασιτεχνικός, μολονότι απορροφά όλη την ημέρα μας. Έτσι, χωρίς τους χορηγούς θα ήταν φύσει αδύνατο να μπορούμε να συγκεντρωθούμε στη δουλειά μας».
«Στην Ελλάδα μέχρι ενός σημείου βασικός χορηγός είναι η οικογένεια του κάθε αθλητή. Έχουν χαθεί πολλά ταλέντα επειδή δεν μπόρεσαν οι δικοί τους άνθρωποι να τους στηρίξουν. Εγώ οφείλω πολλά στην οικογένειά μου, στους προπονητές μου και στη βοήθεια από την Ομοσπονδία. Οι προσωπικοί χορηγοί ωστόσο, είναι αυτοί που μου δίνουν τη δύναμη και την ψυχολογική υποστήριξη να παλέψω ακόμα πιο γερά και να τους δικαιώσω για την επιλογή τους.
Είμαι τυχερός που έχω αυτή τη στήριξη, καθώς και μία ομάδα έμπιστων ανθρώπων με επαγγελματική εμπειρία, που φροντίζουν ώστε εγώ να ασχολούμαι μόνο με την προπόνησή μου».
«Νομίζω ότι ειδικά στην Ελλάδα και την κωπηλασία, αν δεν είχαν βρεθεί κάποιοι άνθρωποι που να μας πιστέψουν και να μας στηρίξουν από την αρχή, δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα. Η εμπιστοσύνη που απολαμβάνουν οι αθλητές από τους χορηγούς είναι μονόδρομος για να μπορούν να διεκδικήσουν διακρίσεις. Ένα ευχαριστώ θα ήταν λίγο».
«Όλη την ημέρα μας την αφιερώνουμε στο στόχο μας. Οποιοσδήποτε αθλητής σε αυτό το επίπεδο θα αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες να επιτύχει πολλά και υψηλά πράγματα, χωρίς τη βοήθεια των χορηγών. Μας βοηθούν σε κάθε μας ανάγκη, ιδιαίτερα εταιρείες όπως η Stoiximan. Με την ολιστική στήριξη που προσφέρει, μας βοηθάει να μπορούμε να αφοσιωθούμε στους τρόπους που θα μας κάνουν καλύτερους, ώστε να φτάσουμε ακόμα πιο μακριά. Πέραν του οικονομικού μέρους, ξέρω πως ό,τι και αν προκύψει, μπορώ να πάρω ένα τηλέφωνο, γνωρίζοντας ότι όλα τα παιδιά θα με βοηθήσουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν οικογένειά μας».
«Χάρη στον χορηγό μου μπορώ και αφιερώνω την καθημερινότητά μου στο άθλημά μου, χωρίς να αγχώνομαι για ό,τι αγχώνεται, όποιος δεν κάνει πρωταθλητισμό. Η στήριξή του είναι εξόχως σημαντική. Δεν εννοώ μόνο την χρηματική ανταμοιβή. Το πιο σημαντικό είναι πως μπορούμε και προπονούμαστε απερίσπαστοι, γνωρίζοντας πως έχουμε ανθρώπους στο πλευρό μας, που είναι ένα τηλέφωνο μακριά, σε ό,τι χρειαστούμε.
Δεν σκέφτομαι αν έχω χρήματα για βασικές ανάγκες, όπως η αμοιβή του φυσικοθεραπευτή ή ένα ταξίδι που πρέπει να κάνω για αγώνα ή τη βενζίνη για να πάω στην προπόνηση. Είναι μεγάλο προνόμιο και μόνο το γεγονός ότι δεν αναλώνομαι σε σκέψεις πώς θα καταφέρω να είμαι συνεπής ή να πρέπει να βρω μια δουλειά για να επιβιώσω – το οποίο θα με κούραζε σωματικά. Δεν γίνεται πρωταθλητισμός στο κορυφαίο επίπεδο, χωρίς χορηγούς».
