Επειτα από μια συντριπτική ήττα, μια αποχώρηση του αρχηγού, μια εκλογή ενός φωτογενούς αγνώστου χωρίς ένσημα απ’ το πεζοδρόμιο της διαμαρτυρίας, δύο διασπάσεις, ένα συνέδριο χωρίς προφανή νικητή και αναρίθμητους, σχεδόν καθημερινούς, καβγάδες για το κόμμα του χθες και του σήμερα, θα περίμενε κανείς τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν μια κοιλιά – όπως συμβαίνει σε κάθε θέαμα που διατηρεί το ενδιαφέρον του κοινού χάρη στις μεθόδους της τηλενουβέλας, την ίντριγκα και τη φτηνή συγκίνηση.
Κι όμως, το μακροσκελές ποστ με το οποίο ένα ιδρυτικό στέλεχος του Συνασπισμού ανακοίνωσε πως παραδίδει την κομματική του ταυτότητα, καταγγέλλοντας απο-αριστεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ κι ευχόμενος να ανταμώσουν ξανά σε κάποιο άλλο κόμμα οι σύντροφοι, απέδειξε ότι η δράση μπορεί να συνεχιστεί στην Κουμουνδούρου μέχρι οι συριζαίοι να σκοτώσουν πολιτικά (μεταφορικά, δηλαδή) ο ένας τον άλλο κι ο θεός της Αριστεράς να αναγνωρίσει τους δικούς του. Ετσι, πριν κλείσουν οι πληγές που άνοιξε η ενδοσυριζαϊκή διαμάχη για τα μαύρα ταμεία, στην αξιωματική αντιπολίτευση έχουν βγάλει τα μαχαίρια για τον πέμπτο τραπεζικό πυλώνα.
Οι υπαινιγμοί που ακούστηκαν για τον Δραγασάκη μαρτυρούν ένα βαθύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ: την αδυναμία του να διαβάσει σωστά την εκάστοτε πολιτική στιγμή. Εντάξει, το πρόβλημα δεν προέκυψε τους τελευταίους, κασσελακικούς, μήνες. Από την εποχή της κυβερνώσας Αριστεράς, το κόμμα κοιτούσε την πραγματικότητα φορώντας τις παρωπίδες του δικού του μικρόκοσμου.
Για παράδειγμα, οι νίκες του 2015 εκλήφθηκαν σαν επικράτηση της ιδεολογίας που το διαμόρφωσε παρότι κανένας απ’ όσους μελετούν τις τάσεις της κοινής γνώμης δεν διέκρινε σημάδια μιας στροφής της ελληνικής κοινωνίας προς τη ριζοσπαστική Αριστερά. Τη δεύτερη φορά στα έδρανα της μείζονος αντιπολίτευσης δεν συνειδητοποίησε ότι έχασε την εξουσία εξαιτίας της ταξικής του μεροληψίας, απέδιδε την ήττα στην αποτυχία του να οδηγήσει τους ψηφοφόρους στην αριστερή γη της επαγγελίας. Στην προεκλογική περίοδο του 2023 υποτίμησε την επίδραση των γαλάζιων επιδομάτων.
Στην πρόσφατη εσωκομματική αναμέτρηση, οι συριζαίοι αδιαφόρησαν για την απήχηση που είχαν, ή δεν είχαν, οι υποψήφιοι αρχηγοί τους στο σύνολο του εκλογικού σώματος. Προτού επανεφεύρει τον εαυτό του ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, τα στελέχη του θα χρειαστεί να μάθουν να μπαίνουν στα παπούτσια των ψηφοφόρων – όχι μόνο των πιστών αλλά κι εκείνων που θεωρούν δυνητικούς.
