Μια πολυταξιδεμένη γυναίκα μας αποκαλύπτει, το αντικείμενο που πακετάρει πάντα μαζί της στις διακοπές της.
Πριν από αυτό, μας δίνει συμβουλές για το πακετάρισα γενικότερα και εξηγεί γιατί δεν πρέπει να μας ενοχλεί το γεγονός ότι η όλη διαδικασία κρατάει ώρες.
Διαβάστε τα όσα λέει στους Times.
Κάποτε είχα ένα ντροπιαστικό μυστικό. Για τον έξω κόσμο, ήμουν έμπειρη στα ταξίδια, κάποια που έλειπε συχνά για δουλειά και αναψυχή, με μεγάλη ευχαρίστηση να μαζεύω αεροπορικά μίλια, σφραγίδες διαβατηρίου και μαγνητάκια ψυγείου.
Αλλά βαθιά μέσα μου, ένιωθα σαν απατεώνας – γιατί ήξερα ότι ήμουν απαίσια στο πακετάρισμα. Θα έπαιρνα πάρα πολλά, η όλη διαδικασία θα έπαιρνε ώρες- η ανικανότητά μου να αρπάξω το διαβατήριο και να φύγω σήμαινε ότι δεν θα κατάφερνα ποτέ να ξεπεράσω το πρώτο επίπεδο επαγγελματία ταξιδιώτη.
Αλλά μετά είχα μερικές αποκαλύψεις.
Πρώτον, συνειδητοποίησα ότι δεν πακετάριζα πάρα πολλά, αλλά πακετάριζα με άνεση – έπαιρνα επιλογές ώστε να μπορώ να πάρω τεκμηριωμένες αποφάσεις στο έδαφος.
Δεύτερον, κατάλαβα ότι ο λόγος που όλα αυτά διαρκούσαν τόσο πολύ δεν ήταν επειδή ήμουν απελπισμένη – ήταν επειδή σε κάποιο επίπεδο απολάμβανα τη διαδικασία. Τροφοδοτούσα την προσμονή που είναι το κλειδί για την παράταση της διάρκειας ζωής της χαράς που μπορεί να προσφέρει κάθε ταξίδι.
Έτσι, ο τυχαίος παρατηρητής (π.χ. ο σύζυγος) μπορεί να υπέθεσε ότι αμφιταλαντευόμουν μεταξύ του φορέματος Α και του φορέματος Β, αλλά όχι, έφερνα στο μυαλό μου πιθανότητες- άφηνα πιθανά σενάρια διακοπών να διαδραματίζονται. Υπήρχε ένα ονειρεμένο ντύσιμο που θα προσφερόταν για έξυπνο γεύμα συν περιήγηση στα αξιοθέατα συν παραλία;
Είναι καλό να έχεις επιλογές, αλλά όχι εις βάρος του χώρου της βαλίτσας για σουβενίρ. Μπορεί να φαινόταν σαν να στεκόμουν παράλυτη από αναποφασιστικότητα μπροστά σε ανοιχτά συρτάρια και ντουλάπια.
Αλλά όχι, ήμουν χαμένη στην ανάμνηση των ταξιδιών του παρελθόντος – αναπολώντας εξορμήσεις στην παραλία, πεζοπορίες στο βουνό και αποδράσεις στην πόλη και υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου τι είχε πετύχει, τι δεν είχε πετύχει και τι είχα καταραστεί που το ξέχασα.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θα πακετάρω μερικά πλαστικά τάπερ – ή μάλλον, καθαρά δοχεία για φαγητό, αφού το πλαστικό είναι πιο ελαφρύ.
Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι το είδα το φως μόλις έγινα γονιός, γιατί είναι καλά για σνακ. Και είναι βολικά για σάντουιτς, αν τύχει να φτιάξετε ένα επιπλέον στο πρωινό και μετά, βρεθείτε τόσο χορτάτοι που αποφασίσετε να το κρατήσετε για το μεσημεριανό γεύμα.
Επίσης τα πλαστικά τάπερ, είναι χρήσιμα, για τη μεταφορά βρεγμένων μαγιό ή για να μεταφέρετε στο σπίτι ό,τι έχει απομείνει από το κιλό ελιές που αγόρασες από το χωριό που επισκέφθηκες.
