Τα άτομα που εμπλέκονται στις αναμνήσεις μας, όχι μόνο επηρεάζουν όσα ανακαλούμε στη μνήμη μας, αλλά και τη σύνδεση που κάνουμε σε διαφορετικές εμπειρίς που είχαμε στο παρελθόν.
Αυτό αναφέρει νέα έρευνα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Μούνστερ (Γερμανία) και του Πανεπιστημίου του Λουντ (Σουηδία).
Είναι γεγονός ότι η μνήμη μας βοηθά να μάθουμε από εμπειρίες και να αναπτύξουμε νέες γνώσεις ενσωματώνοντας και ενημερώνοντας πληροφορίες. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία υπερβαίνει την ανάμνηση μεμονωμένων γεγονότων, περιλαμβάνοντας τη σύνδεση στοιχείων από διαφορετικές εμπειρίες.
Έτσι η μνήμη μπορεί να δημιουργήσει επαγωγικές συνδέσεις (αλυσιδωτές) πέρα από τις άμεσες εμπειρίες.
Για παράδειγμα, διαβάζοντας στην εφημερίδα για τον καθαρισμό του πάρκου της γειτονιάς μας από μια οργάνωση και παρατηρώντας στη συνέχεια πόσο καθαρό είναι κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης, πιστώνουμε το αποτέλεσμα στη συγκεκριμένη οργάνωση.
Εάν παρατηρήσουμε ότι άλλα πάρκα στην πόλη φαίνονται πιο καθαρά, μπορείτε να υποθέσετε ότι η πολιτική ομάδα είχε επίσης κάποια σχέση με αυτό.
Η δημιουργία αυτών των επαγωγικών συνδέσεων είναι μια προσαρμοστική διαδικασία και ενισχύει τις γνώσεις μας γρήγορα και ευέλικτα.
Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες είχαν ανακαλύψει ότι πληροφορίες από ανθρώπους ή ομάδες, όπως ένα κόμμα ή μια ποδοσφαιρική ομάδα, που μας αρέσουν μπορούν να μας βοηθήσουν να ανακαλέσουμε πράγματα γρήγορα.
Ωστόσο, η νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει και για πληροφορίες από διαφορετικές εμπειρίες στο παρελθόν.
Η διάκριση μεταξύ ομάδων που τους αρέσουν και που δεν αρέσουν βασίστηκε στις προτιμήσεις των συμμετεχόντων.
Οι επιστήμονες ζήτησαν σε 189 ανθρώπους να δημιουργήσουν προφίλ «συμπαικτών» και «αντιπάλων» επιλέγοντας πρόσωπα για αυτούς και αποδίδοντας χαρακτηριστικά όπως πολιτικός προσανατολισμός, διατροφικές συνήθειες, αγαπημένα αθλήματα και μουσικές προτιμήσεις.
Συμπλήρωσαν επίσης ένα ερωτηματολόγιο για να μετρήσουν πόσο τους άρεσαν οι συμπαίκτες και οι αντίπαλοί τους, απαντώντας σε δηλώσεις, όπως «Θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα αυτό το άτομο».
Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες έκαναν μια εργασία στον υπολογιστή που περιελάβανε μια σειρά γεγονότων σε διάφορες σκηνές, όπως ένα πάρκο, και συμπεριλάμβαναν καθημερινά αντικείμενα όπως μια ομπρέλα, που παρουσίαζε είτε ένας συμπαίκτης είτε ένας αντίπαλος.
Στη συνέχεια κλήθηκαν να βγάλουν συμπεράσματα, συνδέοντας τα αντικείμενα που παρουσιάζονται στην ίδια σκηνή.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι οι πληροφορίες που παρουσιάζονται από «συμπαθείς» πηγές συνδέονται πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Για παράδειγμα, η σύνδεση των δύο αντικειμένων που εμφανίζονται στο πάρκο ήταν ευκολότερη αν οι πληροφορίες παρουσιαζόταν από έναν συμπαίκτη.
Αυτό υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι μπορεί να δίνουν διαφορετικές προτεραιότητες στις πληροφορίες με βάση πόσο συμπαθούν μια πηγή.
Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι οι άνθρωποι ενδέχεται να επισημάνουν πληροφορίες από μια πηγή που δεν τους εμπιστεύεται ή δεν τους αρέσει για προσεκτικό χειρισμό αργότερα, ενώ τείνουν να εμπιστεύονται πληροφορίες από ένα άτομο ή μια ομάδα που τους αρέσει.
Όταν τα αρεστά ή τα έμπιστα άτομα παρουσιάζουν πληροφορίες, οι συμμετέχοντες εστιάζουν σε αυτό που παρουσιάζεται και όχι σε ποιος το παρουσιάζει.
Πηγή: The Conversation
