Η Ισπανία είναι ασταμάτητη. Μια βιομηχανία παραγωγής τίτλων. Με παίκτες που κρατούν για… πάντα. Τελικούς δεν χάνει πουθενά. Εχει 23 στους 23 σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο τον 21ο αιώνα και με μια μέση ηλικία των παικτών της που την τοποθετεί σε προνομιακή θέση με το βλέμμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο και τον τελικό του στις 19 Ιουλίου 2026 στο MetLife Stadium στο Νιου Τζέρσεϊ. Πριν από αυτό έχει να διατηρήσει τα πρωτεία στη Λίγκα των Εθνών ξεκινώντας με τον ίδιο κορμό τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Στα μέσα του 2025 όλοι λένε ότι θα είναι το φαβορί κόντρα στην Αργεντινή του Μέσι (;) στον τελικό της στη Νότια Αμερική.
Η ομάδα με τον Ντε Λα Φουέντε στον πάγκο δείχνει να έχει εξασφαλισμένο το μέλλον της.
Ο άλλοτε πρωταθλητής Ισπανίας με την Αθλέτικ Μπιλμπάο (στις αρχές των ’80s), έχει δημιουργήσει ένα συμπαγές σύνολο που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη και νικά όποιον βρει μπροστά του. Πανηγύρισαν με την ψυχή τους τον νέο τίτλο, βγήκαν στους δρόμους και πάλι, αλλά η επόμενη μέρα δεν μπορεί να περιμένει.
Οι πρωταθλητές Ευρώπης με το τρόπαιο στο αεροδρόμιο Μπαράχας της Μαδρίτης. Το μέλλον τους ανήκει
Προβλήματα πολλά η Φούρια Ρόχα δεν έχει. Στο τέρμα έχει απόλυτη σταθερότητα. Ουνάι Σιμόν (27), Νταβίντ Ράγια (28) και Αλεξ Ρεμίρο (29) είναι σε φόρμα και σε ηλικία που εμπνέουν εμπιστοσύνη για καιρό. Ερωτηματικό αποτελεί η κατάσταση του Ντάνι Καρβαχάλ. Στο Μουντιάλ θα είναι 34 και ήδη κάποιοι αμφιβάλλουν για το αν θα μπορεί να είναι βασικός.
Ο Νάβας μοιάζει απίθανο να συνεχίσει, ενώ οι Μάρκος Γιορέντε και Πέδρο Πόρο δεν έβγαλαν αυτό το κάτι παραπάνω που θέλει ο προπονητής.
Στα δεξιά υπάρχει θέμα ώστε να τελειοποιηθεί μια ομάδα μοναδική. Στα στόπερ ο 32χρονος Λαπόρτ ήταν ο καλύτερος της διοργάνωσης.
Ο Νάτσο πάει Αραβία και θα αφήσει τη θέση του στον Κουμπαρσί. Λε Νορμάν (27) και Βιβιάν (25) θα είναι μέλη της νέας ομάδας (που λίγες διαφορές θα έχει με την τωρινή). Μοσκέρα, Χούισεν και Πατσέκο ακολουθούν στην επετηρίδα.
Στα αριστερά ο Κουκουρέγια έχει κάνει δική του τη θέση. Εχει γίνει είδωλο και έχει κερδίσει τους πάντες μέσα κι έξω από την ομάδα. Πίσω του είναι οι Γκριμάλντο, Μπάλντε, Γκουτιέρεθ, Μιράντα και ο Γκαγιά αν ξεπεράσει τους τραυματισμούς του. Στο κέντρο ο Ρόντρι (28) με τον Θουμπιμέντι (25) είναι το Α και το Ω. Για τον άσο της Σίτι ο κόσμος ζητά να του δοθεί η Χρυσή Μπάλα με τα όσα έχει κάνει αυτή τη χρονιά.
Ο «Θούμπι» της Σοσιεδάδ τον πλαισιώνει άριστα, ενώ για παν ενδεχόμενο ο Αλέις Γκαρθία της Λεβερκούζεν είναι πάντα έτοιμος. Στα εσωτερικά χαφ λάμπει ο 21χρονος Πέδρι, όπως και ο Φερμίν. Επιλογές όπως οι Αλεξ Μπαένα, Γκάβι και Σανθέτ που μόλις πέρασαν τα 20 δείχνουν τον πλούτο που έχει η πρωταθλήτρια Ευρώπης και σε αυτή τη θέση. Ο Ντάνι Ολμο είναι ο κορυφαίος όλων έχοντας δίπλα του στους Φαμπιάν και Μίκελ Μερίνο. Δεν λείπει τίποτα στους Μπάριος, Ουνάι Γκόμεθ, Χάβι Γκέρα και Ικερ Μουνιόθ, αλλά μπροστά τους έχουν κολοσσούς για να παίξουν στο κέντρο. Στα άκρα δεν υπάρχει συζήτηση.
Ο 17χρονος Λαμίν Γιαμάλ με τον 23χρονο Νίκο Γουίλιαμς θα «τρομοκρατούν» για καιρό την Ευρώπη και τον κόσμο όλο.
Τα κατάφεραν τέλεια σε μια διοργάνωση που είχαν απέναντί τους σταρ όπως οι Εμπαπέ, Φόντεν, Κιέζα και Μουζιάλα. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι ένα: Ο κεντρικός επιθετικός. Το 2026 και το Μουντιάλ μοιάζουν πολύ μακρινά για τον Αλβαρο Μοράτα. Με τον Χοσέλου στα 34 να παίζει πια στο Κατάρ, ο Ογιαρθάμπαλ είναι το μοναδικό καθαρό «9» για τον Ντε Λα Φουέντε.
Ο τραυματίας Μπόρχα Μαγιοράλ, ο Σάμου Ομοροντιόν (θα πάει στο Παρίσι με την Ολυμπιακή Ομάδα) και ο Αμπελ Ρουίθ που ήταν σούπερ με την Κ19 μάλλον δεν αρκούν για καλό μπακ-απ.
Με τους άλλους πάντως να είναι σούπερ η Ισπανία δεν θα έχει τίποτα να φοβάται για την επόμενη πενταετία. Τουλάχιστον…
