Η Ρουθ Γουεστχάιμερ, η ψυχολόγος «Δρ Ρουθ» έγινε η πιο γνωστή σύμβουλος σεξ στην Αμερική με τις ειλικρινείς, αστείες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές της, πέθανε την Παρασκευή στο σπίτι της στο Μανχάταν. Ήταν 96 ετών.
Ο θάνατός της ανακοινώθηκε από τον εκπρόσωπό της, Πιέρ Λεχού.
Η δρ Γουεστχάιμερ ήταν γύρω στα 50 όταν βγήκε για πρώτη φορά στον αέρα το 1980, απαντώντας σε ερωτήσεις ακροατών που της στέλνονταν ταχυδρομικώς για το σεξ και τις σχέσεις στον ραδιοφωνικό σταθμό WYNY της Νέας Υόρκης.
Η εκπομπή, που ονομαζόταν «Sexually Speaking», ήταν μόνο ένα 15λεπτο τμήμα που ακουγόταν μετά τα μεσάνυχτα τις Κυριακές. Αλλά είχε τέτοια επιτυχία που γρήγορα έγινε μια εθνική διασημότητα των μέσων ενημέρωσης.
Τη δεκαετία του 1980, παρουσίαζε εκπομπλές με ζωντανές κλήσεις στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, έγραφε στήλη στο περιοδικό Playgirl, δάνεισε το όνομά της σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι και την έκδοση του για υπολογιστή και άρχισε να κυκλοφορεί οδηγούς για τη σεξουαλικότητα που κάλυπταν το πεδίο από την εκπαίδευση των νέων μέχρι την αναζωογόνηση των ηλικιωμένων.
Οι φοιτητές την λάτρευαν- μόνο οι ομιλίες της στην πανεπιστημιούπολη απέφεραν σημαντικό εισόδημα. Εμφανίστηκε σε διαφημίσεις για αυτοκίνητα, αναψυκτικά, σαμπουάν, γραφομηχανές και προφυλακτικά.
Απέκτησε ακόμη και ρόλο στη γαλλική ταινία του 1985 «One Woman or Two», με πρωταγωνιστές τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ και τη Σιγκούρνι Γουίβερ, η οποία κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1987. («Η Δρ Ρουθ δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί ηθοποιός», έγραψε η Τζάνετ Μάσλιν στην κριτική της στους New York Times, «αλλά έχει πάθος»).
Στις μέρες μας, ίσως χρειαστεί κάποια προσπάθεια για να θυμηθούμε ότι η Ρουθ Γουεστχάιμερ είχε μια ριζοσπαστική φόρμουλα και σημαντική επιρροή στα κοινωνικά ήθη. Τα talk shows αφθονούσαν τη δεκαετία του 1980, αλλά μέχρι να εμφανιστεί εκείνη κανένας δεν είχε ασχοληθεί αποκλειστικά και κλινικά με το σεξ. Ούτε μπορούσε κανείς να προβλέψει ότι ο αγγελιοφόρος του Έρωτα θα ήταν μια μεσήλικη καθηγήτρια ύψους 1,80 μ. με μια ομιλία που η Wall Street Journal περιέγραψε ως «κάτι σαν διασταύρωση του Χένρι Κίσινγκερ με ένα καναρίνι».
«Ένα talk show για το σεξ; Γιατί όχι» αναρωτήθηκε. «Γιατί να μην μοιραστούμε μερικές συνταγές στον αέρα. Προωθώ τη σεξουαλική παιδεία σε μια εποχή πρωτοφανούς σεξουαλικής ελευθερίας».
Φυσικά, οι συνταγές της δεν περιορίζονταν σε πράγματα που ήταν πιθανό να ακούσετε σε ένα κυριακάτικο κήρυγμα.
*Με πληροφορίες από: New York Times
