Τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου κάνουν λόγο για νέα εκτίναξη των τιμών του καφέ σε υψηλό 45 ετών και βάλε. Ο πασίγνωστος Giuseppe Lavazza του ομώνυμου ιταλικού κολοσσού του καφέ, προειδοποίησε για υψηλότερες τιμές λιανικής τους επόμενους μήνες, καθώς εκτίμησε ότι το κόστος χονδρικής για την ποικιλία arabica (ιδιαίτερα) και για τη robusta θα συνεχίσει να αυξάνεται. Κύριος παράγοντας των πρόσφατων αυξήσεων, λένε κάποιοι, είναι η κακοκαιρία στο Βιετνάμ. Η «μεγάλη εικόνα» όμως είναι άλλη. Η Κίνα του 1,4 δισεκατομμυρίου πολιτών, που παραδοσιακά αγαπούσε το τσάι, πλέον λατρεύει να πίνει καφέ. Πάνω από το 90% των Κινέζων πίνουν έναν ζεστό καφέ εβδομαδιαίως, ενώ το 64% καταναλώνει παγωμένο καφέ τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Το ένα πέμπτο των Κινέζων δηλώνει ότι πίνει καφέ κάθε μέρα.
Κάντε τους πολλαπλασιασμούς και υπολογίστε γιατί ο καφές ακρίβυνε και αν δεν αλλάξει κάτι σημαντικά από πλευράς προσφοράς προϊόντος, όπως άλλαξε και από πλευράς ζήτησης, τότε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο καφές θα είναι μόνιμα πολύ πιο ακριβός από ό,τι έχουμε συνηθίσει.
Αν ωστόσο νομίζετε ότι μόνο οι Κινέζοι ευθύνονται για το γεγονός ότι το καφεδάκι θα είναι στο εξής ακριβότερο, είστε γελασμένοι. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πρώτη στα αυτογκόλ. Υπάρχει ένας ευρωπαϊκός κανονισμός, που θα εφαρμοσθεί από το νέο έτος και προβλέπει ότι οι εταιρείες που εμπορεύονται καφέ (αλλά και κακάο, βοοειδή, φοινικέλαιο, σόγια, ξύλο) δεν θα μπορούν να το κάνουν από χώρες που αποψιλώνουν τα δάση τους ή παραβιάζουν τους τοπικούς περιβαλλοντικούς νόμους. Τα πρόστιμα για όσους φέρνουν εμπορεύματα από αυτές τις χώρες θα φτάνουν έως και 4% του κύκλου εργασιών της εταιρείας.
Απλώς και μόνον με την εφαρμογή αυτού του κανονισμού, πολλοί ισχυροί «παίκτες» του καφέ αγοράζουν μαζικά προϊόν πολύ νωρίτερα, αποθεματοποιώντας το, σε μια προσπάθεια να παρακάμψουν την απαίτηση να αποδείξουν ότι το εφοδιάστηκαν από γη που δεν αποψιλώθηκε μετά το 2020. Λιγότερο προϊόν στην αγορά, σημαίνει ακόμα υψηλότερες τιμές και το γαϊτανάκι συνεχίζεται.
Το παράδειγμα του καφέ είναι χαρακτηριστικό τού πόσο ρευστή είναι η κατάσταση που επικρατεί σε πολλές αγορές, απόρροια των παγκόσμιων μετατοπίσεων και των νέων χωρών που υιοθετούν πολλές από τις δυτικές συνήθειες. Επίσης δείχνει πως μια λάθος εκτίμηση, σε λάθος χρόνο, από έναν σημαντικό οικονομικό σχηματισμό όπως η ΕΕ, μπορεί να αλλάξει άρδην το τοπίο στις τιμές, συντηρώντας μόνιμες εστίες πληθωρισμού. Δείχνει και πόσο δύσκολη είναι η εθνική διαχείριση θεμάτων της καθημερινότητας όπως είναι ο καφές, όταν δεν έχουμε όλα τα στοιχεία μπροστά μας. Εμείς συζητάμε για το ύψος του ΦΠΑ στον σερβιριζόμενο ή όρθιο καφέ, όταν υπάρχει κανονισμός που τιμολογεί διαφορετικά τον καφέ από άρτια ή αποψιλωμένα δάση.
