Είναι 21:40, Παρασκευή 5 Ιουλίου, απομένουν λιγότερο από δυόμισι ώρες μέχρι να τεθεί σε ισχύ, τα μεσάνυχτα, η απαγόρευση κάθε προεκλογικής δραστηριότητας στη Γαλλία όταν ξαφνικά, η εφημερίδα Journal du Dimanche (JDD) «αποκαλύπτει» στον ιστότοπό της ένα βαρυσήμαντο «έγγραφο» – το οποίο αποδεικνύει, υποτίθεται, πως η κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν ετοιμάζεται να αναστείλει τον νόμο περί μετανάστευσης που υιοθετήθηκε από την Εθνοσυνέλευση τον περασμένο Δεκέμβριο. Πρόκειται για έναν νόμο αρκετά σκληρό, που λίγο-πολύ επιβλήθηκε στην κυβέρνηση από την Ακροδεξιά, και που θα ήταν απείρως σκληρότερος αν δεν είχε ακυρώσει το Συνταγματικό Συμβούλιο της χώρας το ένα τρίτο και πλέον των άρθρων του. Σε κάθε περίπτωση, εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς πόσο ευαίσθητη είναι η «πληροφορία» που μεταδίδει η JDD παραμονές του δεύτερου κοινοβουλευτικού γύρου, δεδομένου του πόσο προσφιλές είναι στην Ακροδεξιά το θέμα της μετανάστευσης.
Είναι 22:01, έχουν περάσει μόλις είκοσι λεπτά από την ανάρτηση του άρθρου, όταν ο Ζορντάν Μπαρντελά, ο υποψήφιος πρωθυπουργός της Μαρίν Λεπέν, το κοινοποιεί στο Χ. «Τη στιγμή που μια τεράστια πλειοψηφία των Γάλλων επιθυμεί τον έλεγχο της μετανάστευσης», γράφει, «η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αναστείλει τα λίγα αυστηρά μέτρα του νόμου περί μετανάστευσης. Μπορούμε να αποτρέψουμε αυτή τη συμμαχία Μακρόν – Μελανσόν υπό τον έλεγχο της Ακροαριστεράς: κινητοποιηθείτε!».
Στο δίκτυο CNews, έχει μόλις ξεκινήσει η εκπομπή «100% politique week-end». Οι δημοσιογράφοι Γκοτιέ Λε Μπρε και Γιοάν Ουσαΐ αναμεταδίδουν αμέσως την πληροφορία «των εξαιρετικών συναδέλφων μας στη JDD», κάνοντας λόγο για ένα «σοβαρό λάθος» της κυβέρνησης, «ένα κλείσιμο του ματιού στην Αριστερά». «Είναι κόντρα σε αυτό που θέλει η κοινή γνώμη», εξεγείρεται ο Λε Μπρε. «Βασικά, είναι ένα κάλεσμα ψήφου στη Μαρίν Λεπέν!», υπερθεματίζει ο Ουσαΐ. Δεν τους παρακολουθούν, βέβαια, πολλοί: συνολικά 12,7 εκατομμύρια Γάλλοι βλέπουν εκείνη την ώρα στο δίκτυο M6 τον αγώνα Γαλλία – Πορτογαλία, ένα θρίλερ που θα κριθεί στα πέναλτι, καταλήγοντας στην πρόκριση της Γαλλίας στα ημιτελικά του Euro. Αντίστοιχα, όμως, δεν αντιλαμβάνονται ή προσέχουν πολλοί τη διάψευση του γάλλου υπουργού Εσωτερικών, Ζεράλντ Νταρμανέν, στις 22:05 («Είναι φυσικά εντελώς ψευδές»), όπως και της εκπροσώπου της κυβέρνησης, Πρισκά Τεβενό, στις 22:08 («Λίγες ώρες πριν από τη ρεπουμπλικανική σιγή, απόπειρα επηρεασμού της ψήφου από τη JDD με μία ψευδή πληροφορία. Ντροπή»), όπως και του πρωθυπουργού Γκαμπριέλ Ατάλ στις 22:30: «Οι Γάλλοι αξίζουν κάτι καλύτερο από αυτές τις τραμπικές μεθόδους», γράφει με τη σειρά του στο X.
Και τι με αυτό; Το tweet του Μπαρντελά εξακολουθεί να κυκλοφορεί στα σόσιαλ μίντια όλο το βράδυ, όλη νύχτα, όλο το Σαββατοκύριακο, σωρεύοντας περισσότερες από τρία εκατομμύρια θεάσεις. Σάββατο απόγευμα, η JDD κατεβάζει το επίμαχο άρθρο, στην κυριακάτικη έκδοσή της το θέμα δεν υπάρχει, ούτε καν ως «παραπολιτικό». Ξεχάσαμε όμως μια απαραίτητη διευκρίνιση, για τους μη μυημένους στα γαλλικά ήθη των καιρών: τόσο η Journal du Dimanche όσο και το CNews ανήκουν στον Βενσάν Μπολορέ, τον 72χρονο δισεκατομμυριούχο από τη Βρετάνη που έχει χτίσει από το 2016 μία τεράστια μιντιακή αυτοκρατορία και προετοιμάζει από χρόνια το έδαφος για μία ανάληψη της εξουσίας από την Ακροδεξιά. Αυτός ήταν που ενορχήστρωσε τη συμμαχία ανάμεσα στη Λεπέν και τον Ερίκ Σιοτί, τον πρώην επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών, την επομένη των ευρωεκλογών. Τις τέσσερις εβδομάδες που ακολούθησαν, τα μίντιά του δεν έπαψαν να συμπεριφέρονται σαν εκπρόσωποι Τύπου των Λεπέν και Σία.
Και τι μ’ αυτό; Παρότι η στήλη δεν αγαπά ούτε τα τσιτάτα ούτε τον μανιχαϊσμό, η αλήθεια είναι πως οι γαλλικές κοινοβουλευτικές εκλογές επιβεβαίωσαν, από την ανάποδη, τη γνωστή ρήση του Εντμουντ Μπερκ: «Το μόνο που χρειάζεται το Κακό για να θριαμβεύσει είναι να μην κάνουν τίποτα οι καλοί». Το περίφημο ρεπουμπλικανικό μέτωπο δούλεψε για μία ακόμα φορά, τα στοιχεία είναι αδιάψευστα: χάρη σε αυτό, χάρη στην απόσυρση 134 υποψηφίων της Αριστεράς και 82 υποψηφίων του μακρονικού στρατοπέδου που είχαν προκριθεί σε «τριγωνικές μάχες», κάποιοι υποψήφιοι της Λεπέν που είχαν προβάδισμα μεγαλύτερο του 10% το βράδυ του πρώτου εκλογικού γύρου έχασαν στον δεύτερο. Η RN κέρδισε 10 από τις 11 τριγωνικές μάχες στις οποίες είχε έρθει πρώτη στον πρώτο γύρο και στις οποίες δεν υπήρξαν αποσύρσεις – και δεν κέρδισε καμία από τις 58 άλλες «triangulaires» στις οποίες ήταν παρούσα. Παράλληλα, έχασε τις περισσότερες από τις μονομαχίες που έδωσε (με ή χωρίς αποσύρσεις): τις 90 από τις 150 μονομαχίες της με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, τις 111 από τις 132 μονομαχίες της με τον μακρονικό συνασπισμό, τις 39 από τις 45 μονομαχίες της με τη Δεξιά.
Η ισχύς του ρεπουμπλικανικού μετώπου, βέβαια, κινδυνεύει να αποδειχθεί αντιστρόφως ανάλογη με τη συχνότητα της επιστράτευσής του. Και η παραμονή της Ακροδεξιάς μακριά από την εξουσία, τη φθορά της εξουσίας, κινδυνεύει να αποδειχθεί ευλογία για κείνη το 2027. Αλλά προσώρας, το Κακό δεν θριάμβευσε. Αρκεί λοιπόν να γίνει τώρα αυτό που είπε ο σοσιαλιστής Ραφαέλ Γκλικσμάν, να συμπεριφερθούν όλοι «ως ενήλικοι» στη Γαλλία: τόσο απλό και συνάμα τόσο δύσκολο.
