Σήμερα σκοπεύω να τηλεφωνήσω στις Αγροτικές Φυλακές της Τίρυνθας για να κάνω δύο ερωτήσεις. Πρώτον, αν σερβίρεται μενού για vegeterian και δεύτερον αν διατίθεται WiFi. Πάρκινγκ λογικά θα υπάρχει. Μετά πρέπει να βρω έναν τρόπο για να εξασφαλίσω τη διαμονή μου εκεί. Δεν μου πάει η καρδιά να μπλέξω σε δολοφονία, αλλά σε καμιά απαγωγή με αίσιο τέλος έμπαινα εύκολα. Σκέφτομαι τον τύπο που συνελήφθη για τη δολοφονία του τοπογράφου. Ισοβίτης, με ποινή που μετετράπη σε 15 έτη και μεταγωγή στην Τίρυνθα απ’ όπου έφευγε τα βράδια, έκανε τις δουλειές του, συνήθως ληστείες, επιστρέφοντας εν συνεχεία για άνετο, ασφαλή και δωρεάν ύπνο. Εδώ σταματάει η πλάκα. Διότι το θέμα είναι εξόχως σοβαρό και ακραία εξοργιστικό.
Αν προσέξετε καλά, όλα τα μαφιόζικα εγκλήματα που διαπράττονται στη χώρα αποδίδονται σε ανθρώπους που θεωρούνται «γνωστοί των Αρχών». Οι περισσότεροι δε, είναι υπόδικοι ή πρώην κατάδικοι που βγήκαν έξω για αδιευκρίνιστους λόγους. Και ειλικρινά απορώ για ποιο λόγο η Αστυνομία σπεύδει πάντα να μας ενημερώσει ότι διατηρούσε γνωριμία με τον δράστη. Μάλλον δεν το κάνει για να μας εκνευρίσει, αλλά για να εκθέσει τη Δικαιοσύνη που επιτρέπει σε όλους αυτούς να κυκλοφορούν με το κουμπούρι στο χέρι. Διότι δεν μπορεί, κάποιος πρέπει να ευθύνεται που αυτός ο άνθρωπος κυκλοφορούσε έξω με licence to kill σαν τον James Bond.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, δηλαδή με βάση όσα επισήμως γνωρίζουμε, είχε εμπλοκή στην απαγωγή Παναγόπουλου, σε τρεις δολοφονίες, σε δύο ληστείες, ενώ τοποθέτησε και μία βόμβα σε σπίτι διευθυντή φυλακών. Οταν, λοιπόν, έχεις χτυπήσει τατουάζ ολόκληρο τον Ποινικό Κώδικα και ακόμα κυκλοφορείς ελεύθερος, τότε μπορείς να σχεδιάζεις με περίσσια αισιοδοξία την επόμενή σου κίνηση. Ξέρεις, δηλαδή, ότι αξίζει να πάρεις το ρίσκο για μία δολοφονία. Ακόμα και αν τα πράγματα στραβώσουν, ακόμα και αν δεν είσαι τόσο επαγγελματίας, «με στρατιωτική εκπαίδευση», όπως λένε τα κανάλια, ακόμα και αν έρθει η στραβή, ελπίζεις ότι θα βρεις και πάλι τη σωστή χαραμάδα για να περάσεις.
