«Μου είπαν ότι ο δύσκαμπτος αυχένας μου δεν ήταν κάτι ανησυχητικό αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν ένας ελάχιστα γνωστός καρκίνος σε τελικό στάδιο».
Η Esther Shoebridge δεν ήταν ποτέ από εκείνους που θα ενοχλούσαν τον παθολόγο τους χωρίς λόγο. Λάτρης της γυμναστικής και των μεγάλων περιπάτων, η 59χρονη πρώην οπτικός, από το Beverley στο East Yorkshire στη Μεγάλη Βρετανία, υπερηφανευόταν για την καλή φυσική της κατάσταση.
Αλλά όταν ένας ενοχλητικός πόνος στον αυχένα της το φθινόπωρο του 2020 δεν υποχωρούσε, η Esther ζήτησε ιατρική γνώμη και διαβεβαιώθηκε ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Η συμβουλή ήταν να πάει σπίτι, να πάρει παυσίπονα και να ξεκουραστεί μέχρι να υποχωρήσει η δυσφορία, σύμφωνα με τα όσα λέει η ίδια στην Daily Mail.
Όταν δεν υποχώρησε, μια δεύτερη επίσκεψη στον παθολόγο λίγες εβδομάδες αργότερα έδωσε την ίδια συμβουλή – παυσίπονα και ξεκούραση.
Στην πραγματικότητα, χρειάστηκαν άλλοι πέντε μήνες για να ανακαλύψει η Esther τη σοκαριστική αλήθεια – ότι είχε σπάσει ένα οστό στον αυχένα της, το οποίο ήταν η βασική αιτία της αγωνίας της.
Αλλά υπήρχαν και πολύ χειρότερα νέα. Το κάταγμα, όπως της είπαν οι γιατροί στο Queen’s Medical Centre στο Νότιγχαμ, οφειλόταν στο γεγονός ότι είχε έναν ανίατο καρκίνο του αίματος που σχεδόν σίγουρα θα την σκότωνε μέσα σε πέντε χρόνια.
Ονομάζεται μυέλωμα και είχε εξαπλωθεί σε όλο το σώμα της, ανοίγοντας εκατομμύρια τρύπες στα οστά, το κρανίο και τη σπονδυλική της στήλη και αφήνοντάς την σε σοβαρό κίνδυνο να υποστεί ακόμη μεγαλύτερη ζημιά από το παραμικρό γλίστρημα ή πτώση.
Και ήταν πιθανό, όπως ανακάλυψε αργότερα, ότι αν τα προβλήματα του αυχένα της είχαν ληφθεί σοβαρά υπόψη σε προγενέστερο στάδιο, θα μπορούσε να είχε λάβει θεραπεία για να αποτρέψει τη βλάβη των οστών, κερδίζοντας έτσι περισσότερο χρόνο για να απολαύσει μια αξιοπρεπή ποιότητα ζωής.
Η 59χρονη πριν την μοιραία ανακάλυψη
«Ήταν το απόγειο των περιορισμών του Covid-19», λέει η Esther, «και αυτό σήμαινε ότι ο σύζυγός μου Philip δεν επιτρεπόταν να είναι μαζί μου όταν έμαθα την είδηση-βόμβα. Με έπιασαν δάκρυα – δεν ήθελα να αφήσω τον Philip, την κόρη μου Grace ή τα τέσσερα πανέμορφα εγγόνια μου. Υπήρχαν τόσα πολλά που ήθελα ακόμη να κάνω» λέει.
«Ο γιατρός που μου ανακοίνωσε τα νέα είπε: “Υποθέτω ότι δεν έχετε ακούσει ποτέ για το μυέλωμα”. Αλλά του είπα ότι το γνώριζα πολύ καλά – μόλις είχα περάσει ένα χρόνο βοηθώντας μια καλή φίλη να φροντίσει τη μητέρα της που πέθανε από αυτό. Ωστόσο, ούτε για ένα λεπτό δεν πίστεψα ότι αυτό είχα. Ένιωθα ότι ήμουν πολύ νέα για να πάθω κάτι τέτοιο» πρόσθεσε .
Το μυέλωμα προσβάλλει περίπου 4.500 άτομα ετησίως στο Ηνωμένο Βασίλειο, κυρίως άτομα άνω των 65 ετών. Αναπτύσσεται όταν προκαλείται βλάβη του DNA στο μυελό των οστών, το σπογγώδες υλικό στο εσωτερικό των οστών όπου ωριμάζουν τα κύτταρα του αίματος.
Η βλάβη αυτή οδηγεί στην ανάπτυξη μη φυσιολογικών κυττάρων που απελευθερώνουν μια επιβλαβή πρωτεΐνη η οποία προκαλεί το εύκολο σπάσιμο των οστών.
Τα συμπτώματα ποικίλλουν και κυμαίνονται από πόνο στα οστά και κόπωση έως νεφρική βλάβη και νευρικό πόνο.
Στην περίπτωση της 59χρονης, η αφόρητη δίψα ήταν -όπως συνειδητοποίησε αργότερα- ένα από τα πρώτα σημάδια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το μυέλωμα προσβάλλει επίσης τα νεφρά, εμποδίζοντάς τα να απομακρύνουν την περίσσεια ασβεστίου από την κυκλοφορία του αίματος – το σώμα αυξάνει τότε δραστικά την πρόσληψη υγρών για να προσπαθήσει να απομακρύνει το ασβέστιο.
Η Esther έπινε έως και τέσσερα λίτρα νερό την ημέρα.
«Ξεκίνησε με το να αισθάνομαι παράξενα αδύναμη και ζαλισμένη, να μην μπορώ να περπατήσω όσο μακριά περπατούσα συνήθως ή να πάω στο γυμναστήριο όσο θα πήγαινα κανονικά» λέει. «Στη συνέχεια ανέπτυξα μια απίστευτη δίψα και άρχισα να χάνω βάρος, πέφτοντας και στα κιλά. Είχα επίσης αϋπνία και τακτικές λοιμώξεις».
Η γυναίκα παλεύει με το… θηρίο αλλά δεν παραιτείται
Έφτασε στο σημείο που η Esther έπρεπε να στηρίζει το κεφάλι της για να μην πέσει κάτω.
«Αγόρασα ένα στήριγμα για τον αυχένα, φανταζόμενη ότι τον είχα καταπονήσει. Απλά γνωρίζοντας ότι υπέφερα με αυτά τα συμπτώματα για μήνες, ενώ ο καρκίνος με διαπερνούσε – ήταν εντελώς απαίσιο».
Οι ειδικοί λένε ότι αν η Esther είχε διαγνωστεί νωρίτερα, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθούν οι εξουθενωτικοί τραυματισμοί που προέκυψαν ως αποτέλεσμα του μυελώματος – αν και ο ίδιος ο καρκίνος δεν θα μπορούσε να είχε θεραπευτεί. Θεραπείες όπως η χημειοθεραπεία επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου και περιορίζουν τις βλάβες στα οστά.
«Το μυέλωμα αφαιρεί τη δύναμη από τα οστά σας, οπότε στην Esther προκλήθηκε μεγαλύτερη ζημιά λόγω της πεντάμηνης καθυστέρησης», λέει ο καθηγητής Graham Jackson, ειδικός στο μυέλωμα στο Newcastle Hospitals NHS Foundation Trust. «Με το μυέλωμα, μπορεί να ζήσεις έως και 15 χρόνια αν διαγνωστεί νωρίς».
Για την Esther, οι δύο πρώτοι κύκλοι θεραπείας απέτυχαν, αλλά μια τρίτη προσπάθεια σταθεροποίησε τον καρκίνο.
Αν και υπάρχουν υποσχόμενες θεραπείες στο στάδιο της προετοιμασίας – όπως η θεραπεία CAR-T, ένα είδος ανοσοθεραπείας που βοηθά τα αμυντικά συστήματα του οργανισμού να στοχεύσουν τον καρκίνο – αυτές δεν έχουν ακόμη εγκριθεί για χρήση στο μυέλωμα.
Η Esther λέει: «Αρνούμαι να το αφήσω να με νικήσει. Τον Αύγουστο του 2022 περπατούσα τέσσερα μίλια κάθε μέρα για πέντε ημέρες για να συγκεντρώσω πάνω από 2.500 λίρες για το Myeloma UK – όχι άσχημα για ένα άτομο με σπασμένο λαιμό. Τώρα αισθάνομαι καλύτερα από ό,τι έχω αισθανθεί εδώ και χρόνια και αυτό το καλοκαίρι θα πετάξω στις ΗΠΑ για να επισκεφθώ την κόρη μου Grace και τα εγγόνια της στη Φλόριντα».
