Ενώ την 4η Ιουλίου, στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι πολίτες έδειξαν την αποδοκιμασία τους στη κυβέρνηση του Σούνακ καταψηφίζοντάς τον, στις ΗΠΑ γιορτάζουν την Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Δίχως, όμως να είναι ευρέως γνωστό, οι ΗΠΑ χρωστάνε σε μεγάλο βαθμό την ανεξερτησία τους σε… ιδιωτικές εταιρείες και μισθοφόρους.
Η Ημέρα της Ανεξαρτησίας, γνωστή και ως «Η τέταρτη Ιουλίου», είναι η σημαντικότερη αργία στις ΗΠΑ για τον εορτασμό της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, η οποία επικυρώθηκε από το Δεύτερο Ηπειρωτικό Κογκρέσο στις 4 Ιουλίου 1776, ιδρύοντας τη χώρα που εξελίχθηκε στο ισχυρότερο κράτος στον κόσμο.
Τότε, οι εκπρόσωποι των επαναστατημενών Αμερικανών δήλωσαν ότι οι 13 Αποικίες δεν ήταν πλέον υποκείμενες (και υποταγμένες) στον βασιλιά της βρετανικής αυτοκρατορίας, και ήταν πλέον ενωμένα, ελεύθερα και ανεξάρτητα κράτη. Το Κογκρέσο ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας, περνώντας το ψήφισμα στις 2 Ιουλίου και εγκρίοντας τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας δύο ημέρες αργότερα, στις 4 Ιουλίου.
Ωστόσο, για να οδηγηθούν εκεί οι Αμερικανοί, βασίστηκαν σε μισθοφορικούς στρατούς που… προϋπήρχαν των αποικιών.
«Οι ιδιώτες εργολάβοι είναι τόσο Αμερικανικοί… όσο η μηλόπιτα. Στην πραγματικότητα, χωρίς ιδιώτες εργολάβους δεν θα υπήρχε Αμερική. Ή, για να παραφράσουμε τη Γένεση: Εν αρχή, ο Θεός εποίησε ιδιωτικούς εργολάβους» έχει σημειώσει χαρακτηριστικά στο Ινστιτούτο Cato, ο ειδικός σε ζητήματα ασφαλείας, Ντέιβιντ Άιζενμπεργκ.
«Ιδιώτες εργολάβοι βοήθησαν να δημιουργηθεί το σκηνικό για αυτό που θα γινόταν Αμερική. Σκεφτείτε ότι ο λοχαγός Τζον Σμιθ προσελήφθη από την εταιρεία Virginia Co. για να παρέχει ασφάλεια και να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις για τους Άγγλους αποίκους στο Τζέιμσταουν. Οδήγησε την αποστολή του 1606 στη Βιρτζίνια και εξελέγη επικεφαλής της αποικίας Τζέιμσταουν».
Στη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης, ο Πρώσος στρατηγός Φρίντριχ Βίλχελμ φον Στόμπεν ήταν μισθοφόρος που υπήρξε ο πρώτος Γενικός Επιθεωρητής του Αμερικανικού Στρατού. Είχε παίξει ηγετικό ρόλο στον πόλεμο μεταρρυθμίζοντας τον Ηπειρωτικό Στρατό σε μια πειθαρχημένη και επαγγελματική μαχητική δύναμη.
Διαφημιστικό σύγχρονης εταιρείες όπλων για την προώθηση όπλων στρατιωτικού τύπου.
«Έτσι ιδρύθηκε η Αμερική» υποστήριξε πρόσφατα ο ιδρυτής του πιο σύγχρονου και μεγαλύτερου μισθοφορικού στρατού στον κόσμο, -πρώην Blackwater-, Έρικ Πενς, «Η Αμερική ιδρύθηκε από εταιρείες με ιδιωτικούς στρατούς, όχι από τον βρετανικό στρατό όχι από κάποιον εκπρόσωπο του Στέμματος».
Για τον Πενς, οι μισθοφόροι είναι το «δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο» παίζοντας τον κύριο ρόλο στην Αμερικανική Ανεξαρτησία.
«Οι αποικίες ήταν εταιρείες καταχωρισμένες στο Χρησατιστήριο του Λονδίνου και προσλάμβαναν τύπους, όπως ο Τζον Σμιθ, που τον ξέρουμε από τα παιδικά μας χρόνια, οι οποίοι ήταν «πρώην επαγγελματίες στρατιώτες» και φρόντιζαν «να εξασφαλίζουν τις περιοχές και τις εγκαταστάσεις» των αποίκων ανέφερε ο Πενς στην εκπομπή The Bill Walton Show.
Για παράδειγμα, η Μασαχουσέτη είναι μια άλλη πολιτεία της οποίας η ύπαρξη συνδέεται άρρηκτα με ιδιωτική εταιρεία.
Η ιδιωτική πολιτοφυλακή της εταιρείας Massachusetts Bay Co. -που ιδρύθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα για να αποικίσει η Μασαχουσέτη-, ήταν ο πρόγονος των στρατιωτών «Minutemen», που έγιναν οι πρώτες μονάδες του Στρατού των ΗΠΑ το 1775. Τα σώματα αυτά εκπαιδεύονταν για να εμπλέκονται ταχύτατα στη μάχη όταν χρειαζόταν, δηλαδή σε ένα λεπτό (minute, σημ. λεπτό).
Σήμερα, οι απόγονοί της είναι μονάδες όπως το 181ο και το 182ο Σύνταγμα Πεζικού, το 101ο Τάγμα Πυροβολικού και το 10 Τάγμα Μηχανικού της Εθνικής Φρουράς της Μασαχουσέτης.
Όπως έχει υποστηρίξει ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον, Αλεξάντερ Τάμπαροκ, οι κρατικοί στρατοί και τα πολεμικά ναυτικά άρχισαν να εκτοπίζουν ιδιώτες εργολάβους, μόλις τον 19ο αιώνα, καθώς οι κυβερνήσεις έγιναν πιο ισχυρές και καλύτερα χρηματοδοτούμενες.
Αν και πολλοί Αμερικανοί δεν συμφωνούν με τις παραπάνω θέσεις, το σίγουρο είναι πως σήμερα εταιρείες όπλων αξιοποιούν την αμερικανική επέτειο για να κάνουν πωλήσεις, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να απεικονίζουν τον Βενιαμίν Φραγκλίνο να κρατάει ένα σύγχρονο τυφέκιο μάχης.
Το πόσο χρήσιμα είναι τέτοια όπλα 250 χρόνια, σχεδόν, μετά τα χρόνια της Επανάστασης είναι απορίας άξιον.
