Το «Trussing» είναι ένα αγγλικό ρήμα με διάφορες έννοιες. Μπορεί να σημαίνει τοποθέτηση δοκών για τη στήριξη ενός κτιρίου ή γέφυρας. Αλλά από τη σύντομη, καταστροφική θητεία της Λιζ Τρας ως πρωθυπουργού της Βρετανίας το φθινόπωρο του 2022 αναφέρεται επίσης σε μια δημοσιονομικά πιεσμένη κυβέρνηση που δίνει εξωφρενικά μη ρεαλιστικές υποσχέσεις που θα καταλήξουν σε δάκρυα. Η λέξη δεν δείχνει πια σταθερότητα αλλά μερικές φορές σημαίνει το αντίθετο.
Η κυβέρνηση της Τρας κατέρρευσε όταν οι μη χρηματοδοτούμενες φορολογικές περικοπές ύψους 45 δισ. στερλινών (57 δισ. δολαρίων) δημιούργησαν οικονομικό πανικό που ανάγκασε την Τράπεζα της Αγγλίας να παρέμβει για να αγοράσει κρατικούς τίτλους. Η κυβέρνησή της είχε τελειώσει.
Ο φόβος της σύγκρουσης είναι πιο άμεσα ορατός στη Γαλλία. Αν το ακροδεξιό κόμμα σχηματίσει κυβέρνηση και ακολουθήσει τις προηγούμενες υποσχέσεις του για μεγάλες δαπάνες, θα προκαλούσε αμέσως οικονομική κατάρρευση.
Η Γαλλία σήμερα αντιμετωπίζει ένα διπλό δίλημμα. Οι συνασπισμοί κατά του Μακρόν, τόσο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς, θα θελήσουν να επιδιώξουν τον δημοσιονομικό ακτιβισμό – δηλαδή περισσότερες δαπάνες και, στην περίπτωση της Αριστεράς, μεγάλες αυξήσεις φόρων – που θα προκαλούσαν αμέσως ξεπούλημα ομολόγων. Ωστόσο και οι δύο θα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η ΕΚΤ θα αντιμετώπιζε επίσης δίλημμα. Είτε θα μπορούσε να αρχίσει να κάνει μαζικές αγορές περιουσιακών στοιχείων και να διακινδυνεύσει να δημιουργήσει επικίνδυνο προηγούμενο είτε θα μπορούσε να αρνηθεί και να κινδυνεύσει να χαρακτηριστεί ως πράκτορας της γερμανικής καταπίεσης. Το «Trussing» υπογραμμίζει έτσι τους τρόπους με τους οποίους οι κεντρικές τράπεζες περιορίζουν τη δράση της κυβέρνησης και επιβάλλουν όρους συμβατούς με τη συνεχή πρόσβαση στις διεθνείς αγορές.
Το παράξενο της παρούσας κατάστασης αντανακλάται στην έντονη διαφορά μεταξύ του πανικού και της νευρικότητας της γαλλικής προεκλογικής εκστρατείας και της σχεδόν απόκοσμης ηρεμίας των σχεδόν ταυτόχρονων βρετανικών εκλογών. Το Εργατικό Κόμμα στη Βρετανία έχει εξασφαλίσει μια αποφασιστική νίκη, επειδή έχει εσωτερικεύσει πλήρως τα διδάγματα από προηγούμενες πολιτικές. Οι υποσχέσεις της πολιτικής της στηρίζονται σε ένα θεμέλιο δημοσιονομικής ευθύνης και αξιοπιστίας.
Παρά τα ιστορικά διδάγματα, οι πολιτικοί θα συνεχίσουν να δαιμονοποιούν τις κεντρικές τράπεζες. Αυτό μπορεί να συμβεί στη Γαλλία φέτος και είναι πιθανό να συμβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες εάν ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει τις προεδρικές εκλογές τον Νοέμβριο. Οι περιορισμοί στη δράση της κυβέρνησης συχνά οδηγούν τους εξαγριωμένους πολίτες να απαιτούν πιο ριζοσπαστικές και αποσταθεροποιητικές επιλογές και αυτό μπορεί να οδηγήσει τις χώρες να εγκαταλείψουν τις διεθνείς δεσμεύσεις και να καταδικαστεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
