«Θέλουμε να κυβερνήσουμε» τη Γαλλία, επανέλαβε χθες η Μαρίν Λεπέν, η οποία, μετά την πρωτιά της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, θεωρεί ότι τώρα είναι η μεγάλη της ευκαιρία για να δώσει σάρκα και οστά σε όσα μεθοδικά σχεδίαζε τόσα χρόνια.
Για να συμβεί, όμως, κάτι τέτοιο, όπως πολύ καλά γνωρίζει και η ίδια, δεν αρκούν οι προθέσεις. Προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ, εάν θέλει να μη λειτουργεί διαρκώς υπό ομηρεία, είναι να διασφαλίσει την ψήφο 289 και πλέον βουλευτών στη νέα Εθνοσυνέλευση.
Τον αριθμό, δηλαδή, ο οποίος ισοδυναμεί με την απόλυτη πλειοψηφία και, ταυτόχρονα, της προσφέρει τη δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Τα πράγματα είναι απλά, λοιπόν.
Η Λεπέν και ο εκλεκτός της για τη θέση του πρωθυπουργού, Ζορντάν Μπαρντελά, είναι υποχρεωμένοι να κερδίσουν τις μισές συν μία τουλάχιστον από τις 501 στις επαναληπτικές εκλογές που θα διεξαχθούν στον δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής, ώστε να προσθέσουν τις έδρες αυτές στις 39 που έχουν ήδη «κλειδώσει» από την προηγούμενη. Μόνο που το συγκεκριμένο σενάριο μοιάζει, με βάση τα σημερινά δεδομένα, να μη συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες.
Πολύ δε περισσότερο μετά την απόσυρση 212 υποψηφίων του Νέου Λαϊκού Μετώπου και του μακρονικού Ensemble και των συμμάχων του (130 και 82 αντιστοίχως) από τις αποκαλούμενες τριγωνικές αναμετρήσεις, οι οποίοι απηύθυναν παράλληλη έκκληση προς τους ψηφοφόρους τους να κλείσουν τον δρόμο στην Ακροδεξιά.
Αυτό, βεβαίως, δεν οδηγεί αυτομάτως στο συμπέρασμα ότι η μάχη είναι ήδη χαμένη για τη Λεπέν και τον Μπαρντελά, καθώς έχουν απομείνει άλλες περίπου 90 τριγωνικές αναμετρήσεις (έναντι μόλις 8 το 2022) σε ισάριθμες περιφέρειες, οι οποίες το πιθανότερο είναι ότι θα καταλήξουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία στα χέρια του RN.
Παρ’ όλ’ αυτά, αμφότεροι αναγνωρίζουν πως ο «μαγικός αριθμός» των 289 βουλευτών δεν είναι πολύ κοντά και, για τον λόγο αυτό, επεξεργάζονται όλα τα εναλλακτικά σενάρια.
Η Λεπέν ήταν, άλλωστε, αρκετά αποκαλυπτική στις σχετικές δηλώσεις που έκανε αργά τη Δευτέρα στο France Inter Radio, με αρκετούς μάλιστα να ερμηνεύουν όσα είπε ως μία έμμεση πλην σαφή προτροπή προς «αποστασία», κυρίως προς το στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών.
«Για να είμαστε απολύτως καθαροί, επιθυμούμε να κυβερνήσουμε. Στην περίπτωση δε που μας λείπουν λίγοι βουλευτές για να διασφαλίσουμε την πλειοψηφία (…) τότε θα απευθυνθούμε σε άλλους και θα τους πούμε: είστε έτοιμοι να συνεργαστείτε μαζί μας;» τόνισε χαρακτηριστικά.
Η ίδια, πάντως, επανέλαβε πως εάν δεν καταφέρει να πάρει με το μέρος της τον αναγκαίο αριθμό βουλευτών, δεν είναι διατεθειμένη να ρισκάρει τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης μειοψηφίας. «Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε να σχηματίσουμε κυβέρνηση στην περίπτωση που δεν θα έχουμε δυνατότητα να λειτουργήσουμε.
Θα ήταν η χειρότερη προδοσία για τους ψηφοφόρους μας» τόνισε. Οσον αφορά τον δικό της ρόλο, ξεκαθάρισε πως δεν θα διεκδικήσει την προεδρία της Εθνοσυνέλευσης και θα περιοριστεί στο να είναι επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του RN – οτιδήποτε διαφορετικό θα αποτελούσε έκπληξη, μιας και είναι γνωστό ότι ο μεγάλος της πόθος είναι η προεδρία, στις εκλογές του 2027 (αν όχι νωρίτερα…).
Οπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, οι ισορροπίες είναι εξαιρετικά εύθραυστες και το πολιτικό μέλλον της Γαλλίας κρέμεται κυριολεκτικά από μία κλωστή, η οποία μπορεί να κοπεί ανά πάσα στιγμή.
Είναι προφανές, εξάλλου, ότι όποιο από τα δύο πιο πιθανά σενάρια και αν επικρατήσει τελικώς – μιας κυβέρνησης υπό τον Μπαρντελά που θα «συγκατοικήσει» με τον Εμανουέλ Μακρόν ή ενός (ακρο)δεξιού σχήματος με σχετικά ευρύτερη συναίνεση υπό άλλον ηγέτη – η πολιτική και κυβερνητική αστάθεια στη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα και οικονομία της ΕΕ είναι δεδομένη.
Τουλάχιστον για το επόμενο έτος, καθώς το Σύνταγμα δεν επιτρέπει τη διεξαγωγή νέων βουλευτικών εκλογών σε αυτό το διάστημα.
Σε αυτό το φόντο, αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος της Γερουσίας, Ζεράρ Λαρσέ, σε συνάντηση που είχε με τον Μακρόν, τον κάλεσε «να πράξει ό,τι είναι δυνατό προκειμένου να αποτρέψει την παράδοση της Γαλλίας σε αυτούς που σκάβουν τον τάφο του μέλλοντός της: το RN και την Ανυπότακτη Γαλλία (του Μελανσόν)».
