Η εμφάνιση του Τζο Μπάιντεν στο προεδρικό ντιμπέιτ του CNN απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ προκάλεσε ανησυχίες στους συμμάχους των ΗΠΑ – ιδίως στο ΝΑΤΟ και την Ευρώπη.
Οι ανησυχίες αυτές, σύμφωνα με το CNN, δεν αφορούν το κατά πόσον ο Μπάιντεν είναι ή όχι κατάλληλος να λαμβάνει αποφάσεις. Δεν ανησυχούν ότι θα εφαρμόσει επικίνδυνες πολιτικές ή θα αναλάβει δραματικές δράσεις σε διεθνές επίπεδο.
Η κοινή άποψη μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ είναι ότι ο Μπάιντεν είναι ένας λογικός άνθρωπος που περιβάλλεται από λογικούς ανθρώπους και ότι και αν συμβεί, αυτοί θα συνεχίσουν να λαμβάνουν ορθολογικές, λογικές αποφάσεις.
Ούτε η ανησυχία ότι η παραπαίουσα, ενίοτε ακατανόητη, επίδοση του Μπάιντεν έχει εξασφαλίσει μια δεύτερη θητεία Τραμπ. Η προοπτική επιστροφής του Τραμπ είναι μια ανησυχία, αλλά έχει ήδη ενσωματωθεί στη σκέψη των συμμάχων.
Η Ευρώπη, ειδικότερα, δεν έχει ποτέ πραγματικά προχωρήσει από τον Τραμπ και έχει κρατήσει την άποψη από το 2020: ότι αν μπορούσε να συμβεί μια φορά, θα μπορούσε να συμβεί ξανά. Αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής στρατηγικής σκέψης από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Τραμπ το 2016 και συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Μπάιντεν.
Οι ανησυχίες που έχουν οι σύμμαχοι της Αμερικής είναι ότι η ισχυρότερη χώρα στον κόσμο δεν μπορεί να προσφέρει αυτό που θέλουν περισσότερο: σταθερότητα.
Η απομάκρυνση ενός υποψηφίου τόσο αργά στον εκλογικό κύκλο, φοβούνται οι διπλωμάτες, θα μπορούσε να υπονομεύσει ολόκληρη τη διαδικασία. Θα μπορούσε να επιτρέψει σε αντιπάλους όπως η Κίνα και η Ρωσία να επιτεθούν στο δημοκρατικό σύστημα των ΗΠΑ, κάνοντάς το να φαίνεται αδύναμο σε σύγκριση με τις απολυταρχίες τους, όπου οι ισχυροί κρατούν σφιχτά την εξουσία.
Αυτό μπορεί να ακούγεται ασήμαντο, αλλά η διπλωματία σε αυτό το επίπεδο θεωρείται συχνά με όρους μηδενικού αθροίσματος: κάτι κακό ή ενοχλητικό για τη Δύση, ιδίως για τις πανίσχυρες ΗΠΑ, είναι καλό για τους εχθρούς της.
Αυτές οι μικρές επιδείξεις υποτιθέμενης αδυναμίας δημιουργούν ανοίγματα για τους αντιπάλους να διαδώσουν προπαγάνδα, να σπείρουν διαιρέσεις στις ΗΠΑ και στην ίδια τη Δύση μέσω της παραπληροφόρησης.
Αυτοί οι κίνδυνοι θα ήταν αρκετά άσχημοι για την απομάκρυνση ενός υποψηφίου, αλλά φανταστείτε αν αυτές οι συζητήσεις γίνονταν όταν ο Μπάιντεν είχε εξασφαλίσει μια δεύτερη θητεία. Οι συνεχείς εικασίες σχετικά με την ικανότητά του να κυβερνήσει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό μπορεί να είναι αβάσιμες σε πολιτικό επίπεδο, αλλά αναμφίβολα θα δημιουργούσαν διχασμό, δυσπιστία και πανικό καθ’ όλη τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό ουσιαστικά; Θα ήταν σε θέση ο Μπάιντεν να προωθήσει πράγματα όπως η βοήθεια για την Ουκρανία μέσω της Βουλής των Αντιπροσώπων;
Θα είχε το πολιτικό κεφάλαιο για να αναλάβει δυνητικά αντιδημοφιλείς δράσεις στη Μέση Ανατολή ή στον Ινδο-Ειρηνικό, αν οι περιοχές αυτές αποσταθεροποιηθούν περαιτέρω; Και θα μπορούσε ένα ερωτηματικό σχετικά με τη δύναμη του Λευκού Οίκου να ενθαρρύνει τους παγκόσμιους αντιπάλους της Αμερικής να δράσουν πιο επιθετικά στις δικές τους αυλές; Η αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων αυτών των προκλήσεων απαιτεί σταθερότητα.
