Ελαβε το μήνυμα η Νέα Δημοκρατία από τις ευρωκάλπες; Μάλλον όχι. Το μήνυμα εξάλλου είναι βασικά κοινωνικό. Αφορά συγκεκριμένα δυναμικά κοινωνικά στρώματα. Ελεύθερους επαγγελματίες, μικροϊδιοκτήτες και αγρότες. Ολοι αυτοί-ές στενάζουν κάτω από την ακρίβεια. Κάτω από την ιστορία του τεκμαρτού εισοδήματος. Κάτω από τη συρρίκνωση της ζήτησης. Κάτω από ένα νέο περιβάλλον που μονότροπα ευνοεί άλλους κλάδους και σίγουρα όχι εκείνους που ενδυναμώνουν μια λογική κοινωνικής κινητικότητας. Κι όμως. Η κουβέντα ακόμη και σήμερα γίνεται στη βάση, όχι ποιοι θιγμένοι κλάδοι μετακινήθηκαν στη δυσαρέσκεια και μάλιστα σε σύντομο χρόνο από τις εθνικές εκλογές του 2023. Αλλά ποιες γεωγραφίες πολιτισμικές και ιδεολογικές κλονίσθηκαν και είτε μετατοπίστηκαν δεξιά, είτε δεν πήγαν για ψήφο την 9η Ιούνη. Αυτή είναι μια λάθος κουβέντα.
Και αναπαράγεται από πολιτευτές της ΝΔ που είτε επηρεάζονται από μικρόκοσμους των ακροατηρίων τους, είτε κάνουν έντεχνα τη συζήτηση αυτή ακριβώς για να μπορούν να αυτοτοποθετούνται αξιακά στον πυρήνα των καταβολών της παράταξής τους. Η συζήτηση δεν μπορεί να είναι πάνω στη θετική τομή της διευθέτησης του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών.
Ούτε πάνω στη Συμφωνία των Πρεσπών που είναι και διεθνής και λύνει θέματα. Η συζήτηση μπορεί να είναι πάνω σε μια βασική παράμετρο και αλήθεια: η ΝΔ παραδοσιακά ήταν πάντα κεντροδεξιά αλλά είχε στον νου της το μεγάλο μέρος των μικροϊδιοκτητών, δεν τασσόταν κατά της κοινωνικής κινητικότητας (μεταπολιτευτικά), είχε λαϊκό πυρήνα, μιλούσε με άνεση στον κόσμο των αγροτών και της υπαίθρου. Διαμόρφωνε πετυχημένα μια κοινωνική συμμαχία. Μαζί προφανώς με στρατηγικές αιχμές διαφύλαξης του κράτους, συντηρητικούς δεσμούς.
Η ΝΔ από όσο θυμάμαι είχε στον πυρήνα της μια είδους κοινωνική ματιά, ανεξάρτητα αν την ίδια ώρα είχε προνομιακούς δεσμούς με ένα μέρος της επιχειρηματικότητας (το ίδιο που για χρόνια αντιλαμβανόταν την αξία του δικομματισμού ως βασική αντίθεση).
Με τον Μητσοτάκη όλα είναι αλλιώς αν και ένα πετυχημένο τριγωνικό σχήμα συμμαχιών διατηρήθηκε, μαζί με την προσθήκη στη ΝΔ ενός μέρους του φιλελεύθερου και ακραίου Κέντρου αλλά και ενός μέρους του πάλαι εκσυγχρονισμού (μετρήστε πόσες φορές είπε τον όρο ο Πρωθυπουργός στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ την Τετάρτη). Με τον Μητσοτάκη πήγε πίσω μια λαϊκή όψη της παράταξης, ιεραρχήθηκε ο κόσμος των αστικών κέντρων, των σταρτ απς. Δεν λέω άλλα.
Η αδυναμία αντιπάλου για τη ΝΔ ενισχύει τη στρατηγική Μητσοτάκη. Και η τελευταία όμως είναι πια πεπερασμένη και πλέον έχει σοβαρές ρωγμές.
Οι ευρωεκλογές αποκάλυψαν μια σοβαρή διάρρηξη της κοινωνικής συμμαχίας που θέλει Μητσοτάκη. Οχι, αντίπαλο σχέδιο ακόμη δεν βλέπουμε. Κι αυτό είναι το χειρότερο για τη ΝΔ σήμερα. Η αποστοίχιση δυναμικών κοινωνικών στρωμάτων, χωρίς αντίπαλο. Καθόλου τυχαία, ορισμένοι παράγοντες της παράταξης με εμπειρία αλλά και γνώση της ιστορικότητας του χώρου, εμφανίζονται προβληματισμένοι για τον τρόπο που διαβάζει τη σημερινή συνθήκη το Μέγαρο Μαξίμου.
Μόνον γραφικοί δεν είναι όπως θα θέλανε διάφοροι νεοδεξιοί, πάλαι πασόκοι, μόνον μακριά από τη βάση του κόμματός τους δεν είναι επίσης. Αντίθετα, έχουν τα ανακλαστικά, να αντιλαμβάνονται άμεσα τον κραδασμό και τη δυσθυμία.
Ο Τσίπρας κάποτε περισσότερο και από το μνημόνιο, αξιοποίησε τον ΕΝΦΙΑ για να σερφάρει στο κύμα. Σήμερα το κενό υπάρχει. Δεν θα αργήσει να καλυφθεί.
