Είναι να απορείς με τα ρεφλέξ του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης. Βουλευτής, πρώην υπουργός, αποφασίζει να καλέσει μερικούς συναδέλφους του, σε ταβέρνα (ταβέρνα!) όχι κάπου απόμερα, στο Παγκράτι, και μεταξύ μπριζόλας, πατάτας τηγανητής, χωριάτικης και φέτας ψητής, να συζητήσουν πολιτικά. Η συνάντηση, απολύτως λογική, καθότι θα πραγματοποιηθεί έπειτα από έναν ανασχηματισμό της κυβέρνησης, από τον οποίο έχουν μείνει εκτός όλοι οι προσκληθέντες, προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις, ύστερα από μία διαρροή. Του κυβερνητικού επιτελείου. Που σπεύδει να δώσει στη δημοσιότητα (διά της μεθόδου της ανώνυμης διαρροής), διάλογο μεταξύ του προσκαλούντος και του Πρωθυπουργού. Σύμφωνα με αυτόν τον διάλογο, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος ζήτησε να συμμετάσχει και εκείνος στο δείπνο, που οργανώνει ο Νότης Μηταράκης, μεθαύριο Πέμπτη. Αλλά το «αίτημα» δεν είχε συνέχεια, και δεν μπορούσε και να έχει άλλωστε – αύριο ως γνωστόν συνεδριάζει η ΚΟ της ΝουΔου.
Απορίες δύο: ένα δείπνο που ακόμη και αν είναι ένα δείπνο «δυσαρεστημένων» του ανασχηματισμού, γιατί το κάνεις, μέγα πολιτικό θέμα; Και επιπλέον, γιατί αποφασίζεις να δώσεις χαρακτηριστικά αντιηγετικής πρωτοβουλίας στο κάλεσμα ενός πρώην υπουργού σου, ο οποίος δεν είναι ανόητος να αμφισβητήσει τον πρόεδρο του κόμματος; Απαντήσεις δεν έχω, πλην μιας γενικής παρατήρησης. Το σύστημα, εκεί στο Μαξίμου, μάλλον δεν έχει συνέλθει ακόμη από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Παραμένει ζαλισμένο.
Ο Πολάκης το ξεκαθάρισε. «Ντρέτα» που λένε και σε μια διάλεκτο της Κρήτης, και ομιλείται μόνο στην Κρήτη και πουθενά αλλού. Να μην περιμένουν τίποτε από αυτόν, όσοι «απεργάζονται λύσεις» για να βγει από το αδιέξοδο η Κεντροαριστερά. Ο Πολάκης, «ο πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης, δεν γουστάρει πάρε-δώσε με τους πασόκους, διότι αυτός είναι πούρος αριστερός αναντάμ παπαντάμ (από την εποχή του ΕΠΑΜ του Καζάκη αν έχετε ακουστά) και δεν θέλει η ιδεολογικοπολιτική καθαρότητα του κόμματος να νοθευτεί με μιάσματα πασόκων. Ως εκ τούτου, ενημέρωσε ότι δεν πρέπει να περιμένουν από αυτόν «να βάλει πλάτη» σε μια τέτοια προσπάθεια. Διότι αυτός ο πονηρός, που τα «πιάνει» όλα στον αέρα, που μυρίζεται όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες πριν καν εκδηλωθούν, καταλαβαίνει ότι κάτι κρύβεται. Οτι αυτοί που επιζητούν τη συνένωση των κομμάτων της Κεντροαριστεράς δεν το κάνουν από την αγωνία της διακοπής κάποια στιγμή, της επικυριαρχίας του Κυριάκου, αλλά γιατί τους κινητοποιεί η διαπλοκή που θέλει έναν δεύτερο ισχυρό πόλο. Πόσο μεγάλος, μα πόσο μεγάλος, ο άνθρωπος!
(Ο Κυριάκος που είναι ο ευγενής άνθρωπος, υποθέτω ότι θα του στείλει ένα κέρασμα του νταή συμπατριώτη του. Του έδωσε επιχειρήματα, πριν καν οι άλλοι σκεφτούν και αυτή την εκδοχή, της συνεργασίας…).
Στο μεταξύ, η εκδοχή της συνένωσης ή της συνεργασίας (εκλογικής και όχι μόνο) ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ, άρχισε να έχει παρεπόμενα. Με πρώτο συμβάν μια χοντροκομμένη προβοκάτσια, που κυκλοφόρησε κυριακάτικα, και ήθελε να συναντώνται ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Κασσελάκη Μαν. Καπνισάκης (δικηγόρος το πάλαι του… Πολάκη) με τη διευθύντρια του γραφείου του Ανδρουλάκη Ελ. Αναστασίου. Με αντικείμενο, προφανώς, επειδή τάχα μου το πράγμα επείγει, τη συνεργασία και ποια μορφή θα είχε αυτή!
Και τα δύο κόμματα διέψευσαν διαρρήδην την «είδηση» ή ό,τι τέλος πάντων εμφανίστηκε ως «είδηση» σε ορισμένα φιλοκυβερνητικά sites – κάτι που ίσως να υποδεικνύει και την προέλευση της προβοκάτσιας.
Τι έχω να πω εγώ; Οτι όσο «τρέχουν» οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, και όσο παραμένει ψηλά ο «κουρνιαχτός» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, με τις αποφάσεις του προέδρου Κασσελάκη, καμιά σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να γίνει. Ούτε καν σκέψη. Να τελειώσουν, όπως θα τελειώσουν προηγουμένως οι εκκρεμότητες, και μετά βλέπουμε…
Οσοι βλέπουν τέλος πάντων, γιατί αν με ρωτάτε, υπό τις παρούσες συνθήκες, εγώ δεν βλέπω τίποτε σε σχέση με το προκείμενο. Σκοτάδι. Απόλυτο. Παρότι η Χαρ. Τρικούπη αναγνωρίζει ότι η πλευρά Κασσελάκη ρίχνει τους τόνους απέναντι στον Ν. Ανδρουλάκη (πρόσφατη συνέντευξη του αρχηγού Στέφανου στον ΑΝΤ1…).
Στο ίδιο πάντα πλαίσιο, είμαι σχεδόν βέβαιος (θα μπορούσα να στοιχηματίσω, αλλά το αποφεύγω διότι δεν μου αρέσει να το κάνω) ότι τις επόμενες ημέρες, και πάντως πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, την προσεχή Κυριακή, θα «σκάσουν» και άλλες δημοσκοπήσεις, που θα πλασάρουν τον πρόεδρο Αλέξη τον απόμαχο τον βετεράνο, ως την ιδανική λύση να ηγηθεί ενός νέου φορέα της Κεντροαριστεράς.
Είναι κατανοητή η αγωνία των ανθρώπων που το κινούν όλο αυτό, να αποκαταστήσουν επαγγελματικά τον άνθρωπο, αλλά η πολιτική, όσο και να την απαξιώσουν ορισμένοι, δεν είναι πεδίο επίλυσης προβλημάτων επαγγελματικού προσανατολισμού. Πολύ περισσότερο δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει, το πρόβλημα της συνοχής της Κεντροαριστεράς. Το ξέρω είναι δύσκολο για κάποιον στις μέρες μας, να συνταξιοδοτηθεί με το που έκλεισε τα 50, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα το ξεπεράσει. Ετσι μου έλεγαν και κάτι φίλες μου αεροσυνοδοί της Ολυμπιακής εκεί στις αρχές του 2007, αλλά μια χαρά το ξεπέρασαν, περνώντας ζωάρα στη συνέχεια…
Ευκαιρίας δοθείσης να αναφέρω ότι η συζήτηση που άνοιξε στον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τις απολύσεις των Θ. Θεοχαρόπουλου και Γ. Τσίπρα από την έμμισθη σχέση που είχαν με το κόμμα της χαράς, έχει ανοίξει, μου έλεγε ένας συνάδελφός μου, το Σάββατο, τον ασκό του Αιόλου. Κατά τον άνθρωπο, που γνωρίζει απ’ ό,τι φαίνεται καλά το θέμα, το συνολικό μηνιαίο μισθολόγιο των απασχολουμένων στον ΣΥΡΙΖΑ είναι γύρω στις 250.000, συμπεριλαμβανομένων και των απασχολουμένων στα μέσα επικοινωνίας του κόμματος – πλην της «Αυγής». Σε ετήσια βάση, μιλάμε για 3 εκατ. ευρώ τουλάχιστον, τα οποία καλύπτονται ίσα ίσα από την κρατική επιχορήγηση.
«Υπάρχει ένας αριθμός αργόμισθων» μου ανέφερε ο δικός μου, για να προσθέσει αμέσως μετά «που κανείς δεν γνωρίζει πόσοι ακριβώς είναι. Υποψιάζονται, αλλά δεν ξέρουν. Κι αυτό που θα κάνει τώρα ο Κασσελάκης θα είναι η διενέργεια ενός ενδελεχούς ελέγχου για να απαλλάξει το κόμμα από την παρουσία τους, και να εξοικονομήσει κάνα ευρώ για άλλες δράσεις».
Συμπέρασμα: το έργο έχει και άλλες συνέχειες, σύντομα…
(Επίσης εξακολουθεί να παραμένει στον αέρα το αίτημα του Γιάννη Ραγκούση, μαζί με τις «πρωτοβουλίες» του προέδρου Κασσελάκη για την εκκαθάριση του κόμματος από τους «αργόμισθους», να δοθούν στη δημοσιότητα στοιχεία και για το πόσοι έχουν προσληφθεί από τον Σεπτέμβριο και μετά, επί ηγεσίας του νέου προέδρου. Να υπάρξουν και οι συγκρίσεις).
Κάποτε τα ρίχναμε όλα στον «δαίμονα του τυπογραφείου», κι εκείνος φορτωνόταν αγόγγυστα τις αβλεψίες τις δικές μας, τα λάθη, τα λάθη των διορθωτών, γενικώς τις βλακείες που συνέβαιναν σε μια εφημερίδα, πάνω στη «φούρια» της δουλειάς – να προλάβουμε την έκδοση. Σήμερα, δεν ξέρω σε ποιον να τα φορτώσουμε. Στην τεχνητή νοημοσύνη, στo ΑΙ που έχει εισβάλει στη ζωή μας; Στο άθλιο autocorrect με το οποίο είναι προικισμένες οι «έξυπνες» συσκευές; Στον παραδοσιακό «δαίμονα»; Πάντως, στο κείμενό μου της Παρασκευής, στο περί αυξημένου ΦΠΑ στον καφέ θέμα, παρεισέφρησε ένα τερατώδες… Sans Elysse, που άφησε ξερό κι εμένα, που το διάβασα την επομένη. Διαμαρτυρίες από το… Champs Elysees δεν είχα, ακόμη τουλάχιστον, αλλά εννοείται πως απολογούμαι, και προσπαθώ να καταλάβω τι έχει γίνει…
