Το Dogger Bank είναι το μεγαλύτερο υπεράκτιο, δηλαδή θαλάσσιο, αιολικό πάρκο στον κόσμο. Βρίσκεται στην ανατολική ακτή του Γιορκσάιρ μερικές δεκάδες μίλια από τις ακτές της Μεγάλης Βρετανίας στη Βόρεια Θάλασσα. Εκτιμάται ότι από την ισχύ που παράγεται σε αυτό, μπορούν να τροφοδοτηθούν με ρεύμα 6 εκατομμύρια κατοικίες. Σε αυτό το τεραστίων διαστάσεων έργο, η εταιρεία Masdar από το Αμπου Ντάμπι επένδυσε 11 δισεκατομμύρια λίρες τον περασμένο Μάρτιο για να αποκτήσει το 49%. Την ίδια περίοδο η ίδια εταιρεία απέκτησε ένα ακόμα αιολικό πάρκο στη Βαλτική Θάλασσα, αξίας 1,6 δισ. ευρώ και το 50% μιας μονάδας αποθήκευσης ενέργειας στις ΗΠΑ.
Αυτή η ίδια εταιρεία, την περασμένη εβδομάδα προχώρησε σε συμφωνία για την εξαγορά της μεγαλύτερης εταιρείας πράσινης ενέργειας στην Ελλάδα, της Τέρνα Ενεργειακή. Μια κίνηση που προκάλεσε αίσθηση παντού στην Ευρώπη και παγκοσμίως, καθώς θα φτάσει στην ολοκλήρωσή της τα 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ και θα αποτελέσει μακράν από τη δεύτερη, τη μεγαλύτερη συναλλαγή που έχει γίνει ποτέ στο ελληνικό χρηματιστήριο.
Λίγο μετά τις επίσημες ανακοινώσεις, ο ιθύνων νους του εγχειρήματος προσέλκυσης ενός τόσο μεγάλου επενδυτή, Γιώργος Περιστέρης (δ.σ. ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ), είπε ότι «προτιμήσαμε μια κανονική εταιρεία που θα επενδύσει στην Ελλάδα και όχι ένα κερδοσκοπικό fund». Περιέγραψε με αυτόν τον τρόπο κάτι πολύ πιο μεγάλο από μια απλή εξαγορά στην ενέργεια. Περιέγραψε την ανάγκη η χώρα να αλλάξει πίστα. Μια μεγάλη αλλαγή που απαιτείται στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επενδυτών που έρχονται στη χώρα μας. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι λίγες ώρες μετά στην κυριακάτικη έκδοση των «Financial Times» ο επικεφαλής της Masdar είπε κάτι που έχουμε χρόνια να ακούσουμε, ότι εκτός της εξαγοράς θα επενδύσουν περισσότερα κεφάλαια στην Ελλάδα και μέσω εμάς στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης. Αυτό ναι, είναι μια καλή ξένη επένδυση.
Η Ελλάδα του 2012, του 2015 ακόμα και του 2018 με την επενδυτική ξηρασία που επικρατούσε, καλώς δέχτηκε αυτούς που τόλμησαν σε στιγμές μεγάλου ρίσκου να επενδύσουν στη χώρα μας. Υπάρχει μια παροιμία, «του χάριζαν γάιδαρο τον κοίταζε και στα δόντια», τότε λοιπόν δεν είχαμε περιθώριο να αξιολογήσουμε καμία επένδυση, καθώς δίναμε μάχη για την επιβίωση. Μας εμπιστεύτηκαν αυτοί και εμείς τους «ανταμείψαμε», με γενναιόδωρες αποδόσεις. Κέρδη που δεν θα μπορούσαν να βγάλουν τη συγκεκριμένη περίοδο πουθενά, τα έβγαλαν στην Ελλάδα. Με πολλούς τρόπους, άλλους καθαρούς και δίκαιους, όπως τα μερίσματα ή μεταπωλήσεις εταιρειών. Αλλους λιγότερο ηθικούς, με μεγάλες εκποιήσεις περιουσιακών στοιχείων προς εκμετάλλευση εσωτερικών αξιών και τεράστιες επιστροφές κεφαλαίου. Ακόμα και το γεγονός ότι τα χρήματα για την εξαγορά ελληνικών περιουσιακών στοιχείων τα βρήκαν από δανειοδοτήσεις ελληνικών τραπεζών, που αποπληρώνουν οι εξαγορασμένες επιχειρήσεις και πάλι δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει κανείς το τεράστιο ρίσκο που ανέλαβαν.
Πλέον ωστόσο πρέπει να μπει ένα φρένο. Ως εδώ. Η χώρα δεν αντέχει άλλους ευκαιριακούς επενδυτές. Οι επενδυτές του «γρήγορου και εύκολου χρήματος» ήρθε η ώρα να αρχίζουν να σκέφτονται νέους προορισμούς.
Η Ελλάδα δεν έχει το περιθώριο να βλέπει εταιρείες της να βουλιάζουν και επενδυτές να κερδίζουν, χωρίς να βάζουν ούτε ευρώ στη χώρα. Η χώρα έχει ανάγκη από νέους εθνικούς πρωταθλητές. Εταιρείες που θα δημιουργήσουν αξίες, μεγέθη σημαντικά όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για το εξωτερικό και πολλές καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Χρειάζεται πραγματικούς επενδυτές σαν αυτούς για τους οποίους μίλησε ο Γιώργος Περιστέρης.
