Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εντείνοντας τις δημόσιες εμφανίσεις του, προσπαθεί να καλλιεργήσει εικόνα κυβερνητικής επανεκκίνησης μετά την αφετηρία, κατά τα λεγόμενά του, της 9ης Ιουνίου, της ημέρας δηλαδή που η ΝΔ πέρασε κάτω από τον εκλογικό πήχη της, το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου ψάχνει τα δικά του, νέα πατήματα στην καθημερινή λειτουργία του.
Μπορεί οι μετεκλογικές αποφάσεις του Πρωθυπουργού να αφορούσαν λίγο την κυβερνητική έδρα, αφού… αριθμητικά επιλέχθηκαν δύο είσοδοι (η μία στον πρώτο υπουργικό όροφο, η άλλη στο υπόγειο του επικοινωνιακού τιμ), συνολικά τρεις αναβαθμίσεις (όλες στο επικοινωνιακό επιτελείο) και καμία αποχώρηση, ωστόσο πίσω από τα φώτα οι ισορροπίες προσώπων και ρόλων διανύουν φάση αναδιαμόρφωσης.
Εξάλλου το σκηνικό στον πυρήνα της κυβέρνησης ανατράπηκε την προηγούμενη Παρασκευή για δεύτερη φορά σε διάστημα δύο μηνών, μετά τις ανοιξιάτικες αποχωρήσεις δύο από τους εξ απορρήτων του Μητσοτάκη, του Σταύρου Παπασταύρου και του Γιάννη Μπρατάκου, οι οποίες είχαν ξεπεραστεί προσωρινά τότε με γρήγορη εσωτερική διευθέτηση.
Γιώργος Μυλωνάκης
Η ανθρωπογεωγραφία είναι πλέον διαφορετική (συνεπώς τα χαρτοφυλάκια ή ακόμα και η χωροταξία) με δύο ανοιχτά στοιχήματα: πρώτον, τον αποτελεσματικό συντονισμό κυβέρνησης, βουλευτών και κόμματος και δεύτερον τη συντονισμένη επικοινωνία του κυβερνητικού έργου ή σχεδιασμού. Σε αυτά καταγράφονταν τους προηγούμενους μήνες αρρυθμίες, αλληλοεπικαλύψεις ή, ακόμα χειρότερα, σοβαρά κενά (για παράδειγμα στον συντονισμό των κεντρικών με υπουργούς), όπως παραδέχονται πρόσωπα με γνώση του παρασκηνίου.
Με ρόλο – κλειδί δουλεύει πια από το γραφείο του στο Μαξίμου (στην πίσω μεριά του κτιρίου) ο επί πέντε χρόνια γενικός γραμματέας της Βουλής Γιώργος Μυλωνάκης, ο οποίος έκανε προχθές πρεμιέρα στις υπουργικές συσκέψεις μεταξύ άλλων με τους έτερους υφυπουργούς του Μαξίμου, Θανάση Κοντογεώργη και Παύλο Μαρινάκη.
Ο Μυλωνάκης ήταν καθαρά πολιτική επιλογή του Μητσοτάκη, όπως επιβεβαιώνουν οι γνωρίζοντες, για να καλύψει ουσιαστικά τις δύο πρόσφατες αποχωρήσεις, ρίχνοντας τίτλους τέλους στα δεδομένα της προηγούμενης περιόδου, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης γαλάζιας τετραετίας. Και αυτό γιατί επιλέχθηκε, πρωτίστως, για να μειώσει… αποστάσεις μεταξύ κυβέρνησης (και του Μαξίμου και των υπουργών) και Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Πρόκειται για μία αποστολή διαχείρισης και αποσόβησης κρίσεων που είχαν πάρει πάνω τους διαδοχικά ο Γρηγόρης Δημητριάδης και τελευταία ο Μπρατάκος με τον Παπασταύρου.
Πάνος Αμυράς
Στην ίδια κατεύθυνση μετακόμισε από το υπόγειο στον πρώτο όροφο ο παλαιότερος σύμβουλος του Μητσοτάκη: ο Θανάσης Νέζης, εκ των βασικών συνδετικών κρίκων με το κόμμα, αφενός μετρά χρόνια γνωριμίας και καλή «χημεία» με τον Μυλωνάκη, αφετέρου κινείται τους τελευταίους μήνες υποστηρικτικά στον γενικό γραμματέα του Πρωθυπουργού, Στέλιο Κουτνατζή. Εκείνος από την πλευρά του δρα πιο τεχνοκρατικά απέναντι στους υπουργούς, εστιάζοντας στα νομοτεχνικά ζητήματα.
Οι ισορροπίες άλλωστε φαίνεται να επιδιώκονται με πιο καθαρό διαχωρισμό αρμοδιοτήτων. Ο υπουργός Επικρατείας Ακης Σκέρτσος κρατά το χαρτοφυλάκιο του συντονισμού – προώθησης του κυβερνητικού έργου (μαζί με τον υφυπουργό Κοντογεώργη), έχοντας την εποπτεία οργανισμών που υπάγονται στον Πρωθυπουργό αλλά και, πλέον, μοιράζοντας τη μέρα του ανάμεσα σε Μαξίμου και Μέγαρο Μποδοσάκη.
Εκεί μεταφέρθηκε η γραμματεία Συντονισμού από το κτίριο της Βασ. Σοφίας. Ο έτερος υπουργός Επικρατείας Μάκης Βορίδης επιμελείται το νομοθετικό έργο, έχει απευθείας γραμμή με τον Κουτνατζή, αλλά και κρατά τις «ειδικές» αποστολές στη Βουλή. Με τον Παύλο Μαρινάκη σταθερά στην κυβερνητική βιτρίνα, κλείδωσαν στο μεταξύ ανακατατάξεις ρόλων στο επικοινωνιακό επιτελείο: αναβαθμίστηκαν ο Χρήστος Ζωγράφος (διευθυντής του Γραφείου Τύπου), ο Γιώργος Ευθυμίου (διευθυντής Ενημέρωσης και Διαχείρισης Κρίσεων) και ο Αλέξανδρος Μαράκης (αναπληρωτής διευθυντής Γραφείου Τύπου) υπό τον νέο γενικό διευθυντή Πάνο Αμυρά.
