Την τελευταία φορά που διεξήχθησαν εθνικές εκλογές στη Βρετανία, βρισκόταν στο τιμόνι των Εργατικών διεκδικώντας την πρωθυπουργία. Τεσσεράμισι χρόνια μετά, έχοντας προ καιρού διαγραφεί από τον διάδοχό του, κατεβαίνει στις εκλογές της 4ης Ιουλίου ως αντάρτης, κόντρα στον επίσημο υποψήφιο βουλευτή του κόμματος του οποίου κάποτε ηγούνταν.
Μιλώντας στα «ΝΕΑ», ο Τζέρεμι Κόρμπιν κατηγορεί τον αρχηγό των Εργατικών Κιρ Στάρμερ για «αντιδημοκρατικές πρακτικές», καταγγέλλει τις κοινωνικές αδικίες στη χώρα του και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την επανένωση της Κύπρου – αλλά και εκείνη των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Τον συνάντησα στο Φίνσμπουρι Παρκ, στο βόρειο Λονδίνο, την καρδιά της εκλογικής περιφέρειας Ισλινγκτον Νορθ στην οποία εκλέγεται ανελλιπώς εδώ και 41 χρόνια με τη σημαία των Εργατικών. «Γιατί κατέρχεστε ως ανεξάρτητος απέναντι στο πάλαι ποτέ κόμμα σας;» τον ρωτάω. «Ηταν μονόδρομος. Οι Εργατικοί στέρησαν από τα μέλη της τοπικής κομματικής οργάνωσης τη φωνή τους. Τους στέρησαν την ψήφο τους και τα δικαιώματά τους», αποκρίνεται ο 75χρονος τέως αρχηγός του Εργατικού Κόμματος, αναφερόμενος στην απόφαση της σημερινής ηγεσίας να μην επιτρέψει στα μέλη να επιλέξουν τον υποψήφιο βουλευτή τους (η επιλογή έγινε απευθείας από την Εθνική Εκτελεστική Επιτροπή του κόμματος). «Επειτα από συλλογή υπογραφών που οργανώθηκε στην περιοχή μας, 2.500 άνθρωποι μου ζήτησαν να είμαι υποψήφιος», προσθέτει.
Πέρυσι, το 98% των μελών της γενικής συνέλευσης της τοπικής οργάνωσης των Εργατικών υπέγραψε ψήφισμα υπέρ του Κόρμπιν, διεκδικώντας «το δημοκρατικό δικαίωμα των μελών να επιλέξουν τον υποψήφιο βουλευτή τους». Είχε προηγηθεί η – με εισήγηση Στάρμερ – απαγόρευση στον τέως ηγέτη να θέσει ξανά υποψηφιότητα ως βουλευτής των Εργατικών. «Ηταν ξεκάθαρο ότι το κόμμα ήθελε να με αποκλείσει. Ο ίδιος ο Στάρμερ είχε πει ότι είμαι ακατάλληλος για βουλευτής, κάτι που είναι επιεικώς περίεργο. Ποιος μπορεί να πάρει μια τέτοια απόφαση για κάποιον συμπολίτη του; Γι’ αυτό, μόλις προκηρύχθηκαν οι εκλογές, ανακοίνωσα ότι θα κατέβω ως ανεξάρτητος», λέει ο άνθρωπος που ηγήθηκε της βρετανικής αξιωματικής αντιπολίτευσης από το 2015 έως το 2020.
Και συνεχίζει: «Θέτω υποψηφιότητα για να διασφαλίσω ότι οι πολίτες θα έχουν λόγο, για να γίνω η φωνή εκατομμυρίων ανθρώπων μέσα στη Βουλή. Μια ανεξάρτητη φωνή για την ισότητα, τη δημοκρατία και την ειρήνη». Ο Κόρμπιν τέθηκε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας το 2020, όταν, σχολιάζοντας έκθεση για τα κρούσματα αντισημιτισμού στο κόμμα, υποστήριξε ότι η έκταση του προβλήματος «διογκώθηκε υπερβολικά» από τους αντιπάλους του. Νιώθει, άραγε, αδικημένος; «Ναι, ήταν εξαιρετικά άδικο αυτό που έκανε ο Στάρμερ. Δεν πρόκειται για τον δικό μου αποκλεισμό. Πρόκειται, στην ουσία, για τον αποκλεισμό των μελών και των ψηφοφόρων των Εργατικών του Ισλινγκτον Νορθ. Δεν τους επετράπη να επιλέξουν αν με θέλουν ή όχι ως υποψήφιο.
Τους στέρησαν τη δημοκρατία. Εγώ, λοιπόν, κατεβαίνω ως ανεξάρτητος για να υποστηρίξω το δικαίωμα στη δημοκρατία», αναφέρει ο Κόρμπιν. «Δεν μπορείς να φιμώνεις τον λαό. Φαίνεται ότι ο Στάρμερ προσπαθεί να «καθαρίσει» το κόμμα από την Αριστερά.
Ομως δεν πετυχαίνεις τίποτα με το να εκδιώκεις τους ανθρώπους. Προσωπικά, δεσμεύομαι να εκπροσωπώ όλους τους πολίτες, οι οποίοι ήδη υποφέρουν αρκετά». Δηλαδή; «Ποτέ στη ζωή μου δεν είδα μεγαλύτερες ανισότητες από αυτές που βιώνουμε σήμερα σε αυτή τη χώρα. Ανθρωποι γίνονται δισεκατομμυριούχοι εις βάρος άλλων ανθρώπων που βυθίζονται στη φτώχεια. Θα αγωνιστώ για να αλλάξει αυτό», σημειώνει ο παλαίμαχος αριστερός πολιτικός, δηλώνοντας αισιόδοξος για την έκβαση των εκλογών. «Δεν θα κάνω προβλέψεις για το αποτέλεσμα. Ωστόσο, είμαι βέβαιος ότι θα διεξαγάγουμε μια εκπληκτική προεκλογική εκστρατεία. Η ανταπόκριση που είχα τις τελευταίες εβδομάδες από τους κατοίκους της περιφέρειάς μου ήταν εντυπωσιακή».
Ο Κόρμπιν συγκαταλέγεται στους πλέον φιλοκύπριους πολιτικούς της Γηραιάς Αλβιώνος. «Στηρίζω την κυπριακή κοινότητα εδώ και πολλά χρόνια. Θυμάμαι ότι μετά τη στρατιωτική εισβολή του 1974 ένας πολύ μεγάλος αριθμός Ελληνοκυπρίων, αλλά και κάποιοι Τουρκοκύπριοι, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μου. Εκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να τους υποστηρίξω», μου λέει. «Το γεγονός ότι η Κύπρος είναι διχοτομημένη εδώ και 50 χρόνια αποτελεί σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων. Πρέπει να επανενωθεί. Συνεργάζομαι πολύ στενά τόσο με τους Ελληνοκύπριους όσο και με τους Τουρκοκύπριους, όπως κάνουν και οι ίδιοι μεταξύ τους. Οι δύο κοινότητες δεν βρίσκονται σε πόλεμο. Οι μεγάλες δυνάμεις είναι εκείνες που τις διχάζουν. Και η Βρετανία έχει πολύ μεγάλη ευθύνη σε αυτό, ως εγγυήτρια δύναμη κατά τη συνθήκη του 1960», παρατηρεί.
Μια άλλη επανένωση για την οποία μάχεται, όπως δηλώνει, είναι αυτή των Γλυπτών του Παρθενώνα. «Ο Παρθενώνας είναι το σύμβολο της Ελλάδας. Τα Γλυπτά εκλάπησαν και διοχετεύθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο. Οταν η Μελίνα Μερκούρη ζήτησε να επιστραφούν στην Ελλάδα, συμφώνησα από την πρώτη στιγμή», τονίζει. «Είναι απίστευτη η αλαζονεία με την οποία ισχυρίζονταν (σ.σ. οι Βρετανοί) ότι δήθεν η Ελλάδα δεν μπορούσε να τα φροντίσει σωστά. Συγγνώμη, ποιος τα έλουσε με χλώριο για να ασπρίσουν όταν ήρθαν στη Βρετανία;», διερωτάται. Και καταλήγει: «Το κίνημα των επανορθώσεων είναι πολύ σημαντικό. Οι επαναπατρισμοί θα μας ισχυροποιήσουν πολιτιστικά. Υπάρχουν υπέροχα τεκμήρια της βρετανικής ιστορίας που παραμένουν κρυμμένα στα υπόγεια του Βρετανικού Μουσείου, επειδή δεν υπάρχει χώρος για να εκτεθούν. Αλλά, φυσικά, υπάρχει τρόπος να δημιουργηθεί χώρος (σ.σ. με την επιστροφή των Γλυπτών)».
