Η προχθεσινή μέρα ίσως ήταν η πιο δύσκολη για τον Νίκο Ανδρουλάκη από την αρχή της προεδρίας του: ο ένας μετά τον άλλο, στελέχη που βρίσκονταν παραδοσιακά απέναντί του και άλλα που τον στήριξαν στο παρελθόν στόχευσαν πολιτικά τη διαχείριση της ηγετικής ομάδας και του ίδιου προσωπικά, τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές της 9ης Ιουνίου. Δεν είναι πως στηρίγματα του προέδρου δεν υπήρχαν μέσα στη συνεδρίαση, ο αριθμός τους όμως ήταν συγκριτικά πολύ μικρότερος σε σχέση με τα πρόσωπα που σήκωσαν το βάρος της δυσαρέσκειας απέναντί του, με διαφορετικό ειδικό βάρος και συμβολισμό.
Προσωπικότητες με ιστορική πορεία στην παράταξη, όπως ο Πέτρος Ευθυμίου και ο Κώστας Σκανδαλίδης, που είχαν βρεθεί αρκετές φορές στο ίδιο στρατόπεδο με τον Ανδρουλάκη, ζήτησαν σαφώς προσφυγή σε πρόωρες κάλπες για την ανάδειξη νέας ηγεσίας. Στο πλευρό του τάχθηκαν ο Δημήτρης Μάντζος, η υποψήφια ευρωβουλευτής Ολγα Μαρκογιαννάκη, ο Νίκος Μήλης από την παράταξη του ΤΕΕ, ο βουλευτής Ρεθύμνου Μανώλης Χνάρης και το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου Γεράσιμος Σκαφιδάς.
Στην άλλη πλευρά, μαζί με τους Παύλο Γερουλάνο, Μανώλη Χριστοδουλάκη και Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, οι οποίοι έχουν κάνει ήδη δημόσια γνωστές τις θέσεις τους (δύο εξ αυτών φέρεται να σκέφτονται να δηλώσουν «παρών» και στην κάλπη), βρέθηκε μια σειρά προσώπων που ζήτησαν πρόωρη προσφυγή στη βάση ή «αναβάφτιση της νομιμοποίησης του προέδρου», όπως ο Πάρις Κουκουλόπουλος, η Τόνια Αντωνίου, η Εφη Χαλάτση, ο Θόδωρος Μαργαρίτης και ο ιδιαίτερα επικριτικός Φίλιππος Σαχινίδης, ο οποίος κατηγόρησε τον Ανδρουλάκη για συγκεντρωτισμό με αναφορά στον Κιμ Γιονγκ Ουν και τον Λαυρέντη Μπέρια. Αλλοι, όπως η Ευαγγελία Λιακούλη, η Χαρά Κεφαλίδου, ο Γιάννης Μεϊμάρογλου και ο Στέφανος Παραστατίδης, στόχευσαν και στην ηγεσία στις παρεμβάσεις τους (ενίοτε δείχνοντας προς την ανάγκη απεύθυνσης στη βάση μέσω κάλπης), με αναφορές ωστόσο και στον τρόπο με το οποίο διεξάγεται αυτές τις μέρες η συζήτηση. Αυτοκριτικά, επισημαίνοντας την ανάγκη της ανάταξης της παράταξης, στάθηκε ο Παύλος Χρηστίδης, ενώ ενωτική, αν και εξαιρετικά σύντομη, ήταν η παρέμβαση του Γιώργου Παπανδρέου.
«Στην Κεντρική Επιτροπή αποφασίζουμε τον οδικό χάρτη. Το κόμμα είχε αρρυθμίες. Αναλαμβάνω την ευθύνη για ό,τι δεν πήγε καλά. Προσπάθησα να είμαι αξιοπρεπής έναντι όλων. Δεν είχα δεύτερες σκέψεις για τίποτα» ανέφερε, μεταξύ άλλων, στην εισήγησή του ο Νίκος Ανδρουλάκης, επαναλαμβάνοντας την απόσταση που υπήρχε ανάμεσα στο ποσοστό της περιφέρειας και στα αστικά κέντρα. Στη δευτερολογία του, σε πιο μαλακό τόνο, επισήμανε ότι «η παράταξη έχει πονέσει πολύ από τυχοδιωκτισμούς αλλά και παιχνίδια παρασκηνίου, πρέπει να έχουμε ιστορική μνήμη», επισημαίνοντας πως θα προσπαθήσει, «η πρόταση στην Κεντρική Επιτροπή να είναι όσο γίνεται πιο ενωτική και να καλύψει όλα όσα συζητήσαμε».
Μπορεί η συζήτηση να μην είχε έντονους διαξιφισμούς ή ιδιαίτερες προσωπικές αντεγκλήσεις, όμως μετά το πέρας της συνεδρίασης έγινε παραπάνω από σαφές πως η προεδρική πλευρά δεν περίμενε ούτε τη σφοδρότητα της πολιτικής κριτικής ούτε την έκτασή της. Το στρατόπεδο του Ανδρουλάκη έχει μία εβδομάδα να αλλάξει την εικόνα που έχει δημιουργηθεί, την ώρα που σε παρουσίαση βιβλίου στην οποία συμμετείχε ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, δήλωνε πως «δεν κάνει πίσω και δεν υποχωρεί». Η Κεντρική Επιτροπή είναι η επόμενη μεγάλη μάχη – και εκεί που ο Ανδρουλάκης, με όπλο τον προγραμματικό οδικό χάρτη για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και τις αλλαγές που του ζητήθηκαν σε κομματικό επίπεδο, θα προσπαθήσει να διαμορφώσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται τα τεκταινόμενα των επόμενων μηνών. Η πιθανότητα πρόωρης προσφυγής στις κάλπες ωστόσο όχι μόνο δεν απομακρύνεται αλλά μάλλον αυξάνεται, μια και μπορεί η Χαριλάου Τρικούπη να ελέγχει την ΚΠΕ, όμως ακόμα και οι συσχετισμοί αυτοί δείχνουν πόσο δυνατός ή αποδυναμωμένος είναι, σε αυτή τη φάση, ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Με έναν έξυπνο ελιγμό από πλευράς της ηγεσίας, η χθεσινή κοινή συνεδρίαση Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Πολιτικού Συμβουλίου δεν χρειαζόταν να βγάλει εισήγηση προς το ανώτατο όργανο του κόμματος – άρα ο Ανδρουλάκης έχει ακόμα δέκα ημέρες για να κρίνει και να αποφασίσει αν και πότε θέλει να κατέβει στη βάση για να επιβεβαιώσει τη θέση του. Σε αυτό το διάστημα και εκείνοι που τον αμφισβητούν θα πρέπει να κάνουν την επόμενη κίνησή τους, που σημαίνει πως στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής τα χαρτιά όλων των πλευρών θα είναι πλέον απλωμένα στο τραπέζι.
