Ενα από τα πιο ωραία θεατρικά έργα που είχε σκηνοθετήσει και ο Λευτέρης Βογιατζής είναι το «Συμφορά από το πολύ μυαλό» του Α. Σ. Γκριμπογέντοφ. Είναι η ιστορία του Τσάσκι, ενός έξυπνου και ασυμβίβαστου με την κοινωνική μετριότητα, που επιστρέφει στην πόλη του έπειτα από τριετή απουσία για να συναντήσει την παλιά αγαπημένη του, που την είχε πληγώσει. Είναι υπερόπτης και αλαζόνας – κι αυτό είναι ικανό να τον συντρίψει.
Κάπως έτσι ήρθε στην Ελλάδα και ο Στέφανος Κασσελάκης, κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ, καθάρισε τους αριστερούς αντιπάλους του και συνεχίζει να ηγείται του κόμματος, μολονότι ούτε αριστερές πολιτικές εισηγείται ούτε κατάφερε να δημιουργήσει ρεύμα υπέρ του κόμματός του – το οποίο, βεβαίως, είναι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με σοβαρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, γεγονός που του δίνει παράταση ζωής και πρόσβαση στο κρατικό χρήμα για τουλάχιστον τρία χρόνια ακόμα. Προσπαθεί να δείξει ότι το κόμμα είναι δικό του, ότι αυτός είναι το κέντρο, ότι απ’ αυτόν απορρέουν και σε αυτόν καταλήγουν όλα, και με αυτόν τον τρόπο έχει μετατρέψει σε σόου την παρουσία του.
Του Κώστα Σκλαβενίτη
Από τις δηλώσεις του, είναι εμφανές ότι αγνοεί βασικά πράγματα και δυσκολεύεται (ή αδιαφορεί) να τα μάθει. Στις τηλεοπτικές εμφανίσεις του είναι αγενής, αποφεύγει να απαντά στις δύσκολες ερωτήσεις λέγοντας προετοιμασμένα από πριν ποιήματα ενώ, όπως έδειξε, προσβάλλει όσους επιμένουν να του θυμίζουν τους κανόνες. Μπορεί να του λείπει, δηλαδή, η ευφυΐα του Τσάσκι, αλλά του περισσεύουν η εγωπάθεια και η αλαζονεία. Γι’ αυτό άλλωστε, η πορεία του είναι από γκάφα σε γκάφα – αλλά ούτε κι αυτό τον πτοεί. Είναι βέβαιο ότι το αριστερό κόμμα του είναι γι’ αυτόν το μέσο, και τίποτα άλλο. Και ξέρει καλά ότι το κοινό που διεκδικεί δεν νοιάζεται για ιδέες και προτάσεις – τσιμπάει μόνο από την εικόνα του αρχηγού και μπορεί να ταυτιστεί με την εχθροπάθεια που αυτός εκπέμπει. Ο ΣΥΡΙΖΑ της εποχής των αγανακτισμένων επαναλαμβάνεται, το ίδιο πρωτόγονος, το ίδιο καταγγελτικός, το ίδιο τυχοδιωκτικός – και το μόνο που μένει για την ώρα είναι να δούμε τι ψάρια πιάνει. Η Κυριακή θα είναι ένα γερό κρας τεστ.
Η αλήθεια είναι, όμως, ότι το κόμμα δεν πάει στην τελική ευθεία με πολλή αισιοδοξία. Η κεντρική συγκέντρωση, χθες το βράδυ, στο Σύνταγμα, αν και καλύτερα σκηνοθετημένη από τις τελευταίες προεκλογικές συγκεντρώσεις του Τσίπρα (με σημαίες του κόμματος και της Χαμάς), ήταν αραιή. Ισως γι’ αυτό να έφταιγε το τρομερό λάθος του αρχηγού, να ανακοινώσει κάτι τύπου πόθεν έσχες, το οποίο δεν κατέθεσε στην εφαρμογή όπως όλοι οι νέοι υπόχρεοι, αλλά σκέφτηκε να το δώσει στον λαό του, σε δημόσια τελετή, με φόντο τον Θερμαϊκό.
Ηταν μια πανωλεθρία, που κατέστρεψε την εικόνα για την οποία είχε πασχίσει. Ούτε πολύ πλούσιος, ούτε υπεράνω εμφανίστηκε. Αντίθετα, αν η οικονομική κατάστασή του μοιάζει με αυτό που παρουσίασε, είναι ένας άνθρωπος που, παρά τη φιγούρα, δεν είναι οικονομικά ανεξάρτητος. Η επιχείρησή του είναι πλέον το κόμμα του. Και δεν μπορεί να το κρύψει, παρότι ήδη προσπαθεί να διορθώσει την έκθεση που του προκάλεσε το τύπου πόθεν έσχες το οποίο παρουσίασε, δίνοντας τον τόνο ώστε τα τρολ του να επιτεθούν στον Πρωθυπουργό και τη σύζυγό του.
Ο Κασσελάκης την Κυριακή παίζει τα ρέστα του. Μαζί του, παίζουν τα ρέστα τους διάφοροι τυχοδιώκτες, στο όνομα της Αριστεράς – ή και όχι. Σύντομα θα ξέρουμε αν υπάρχουν ακόμα κορόιδα έτοιμα να εξαπατηθούν.
Δυο μέρες πριν από τις ευρωεκλογές, μια κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση για την Ευρώπη, τα ψηφοδέλτια των κομμάτων βρίθουν υποψηφιοτήτων που είτε προέρχονται από τον βαθύ κομματικό σωλήνα, είτε έχουν μιντιακή αναγνωρισιμότητα ως δημοσιογράφοι, αθλητές ή παλαιότερα κομματικά στελέχη. Υπάρχουν ακόμα κάποιες έκτακτες περιπτώσεις προσώπων που τους επέβαλε κάποια ειδική σχέση με την επικαιρότητα, συγγενείς και φίλοι, παλαιοί ευρωβουλευτές κ.λπ.
Στο προηγούμενο Ευρωκοινοβούλιο, η ελληνική αντιπροσωπεία δεν διακρίθηκε για τη συμβολή της στην ευρωπαϊκή υπόθεση. Η Αριστερά χρησιμοποίησε τους βουλευτές της για να κάνει ακτιβισμό – που έφτασε και σε παρέμβαση για να κοπούν κονδύλια στην Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στη δίνη μιας υπόθεσης με ποινική εξέλιξη. Το ΚΚΕ και η Ακροδεξιά πήραν τις θέσεις της Ρωσίας του Πούτιν. Και η Δεξιά όχι μόνο δεν κατάφερε να αποτρέψει τις αρνητικές καταδίκες της χώρας, αλλά δεν κατάφερε να αποτρέψει έστω την ψήφο βουλευτών του Λαϊκού Κόμματος. Δυστυχώς, και από τη νέα Ευρωβουλή θα λείπουν οι περισσότεροι υποψήφιοι με εξέχουσα πολιτική στάση στα πράγματα, με ειδική γνώση και, ασφαλώς, με συναίσθηση του πολιτικού τους ρόλου σε μια κρίσιμη εποχή για την Ευρώπη.
