Το πρωτάθλημα δεν κρίθηκε μετά τα αποτελέσματα της προτελευταίας αγωνιστικής των play offs, απλά έγιναν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Αν την Κυριακή ο ΠΑΟΚ κερδίσει τον Αρη στο «Βικελίδης» θα πάρει το πρωτάθλημα, αν όχι θα το πάρει η ΑΕΚ. Αν λύθηκε μια απορία είναι ποιος από τους δυο αξίζει περισσότερο το πρωτάθλημα. Και όσα είδαμε την Τετάρτη αποτελούν απόδειξη πως το αξίζει ο ΠΑΟΚ. Οχι γιατί κέρδισε εύκολα τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα, ενώ η ΑΕΚ έχανε εύκολα από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Αλλά γιατί ο ΠΑΟΚ κάνει καλύτερα play offs από όλους. Και μια διοργάνωση που έχει play offs κρίνεται σε αυτά. Αλλιώς αυτά είναι αχρείαστα.
Ο ΠΑΟΚ, που ήταν πρώτος και στην κανονική περίοδο αλλά με ελάχιστη διαφορά από τους διώκτες του, στα play offs κέρδισε δυο φορές τον ΠΑΟ, έκανε τέσσερις βαθμούς σε δυο ματς με την ΑΕΚ, κέρδισε τον Ολυμπιακό στην Τούμπα. Αυτά τα αποτελέσματα δικαιολογούν μια πρωτιά που δεν αποτελεί και τεράστια έκπληξη: ο ΠΑΟΚ ήταν φέτος πολύ καλός γενικά.
Πριν απ’ τα ματς της Τετάρτης έγραφα πως οι δυο ανταγωνιστές, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ δηλαδή, πρέπει να κάνουν κάτι που δεν έχουν ξανακάνει για να κερδίσουν τον τίτλο. Η ΑΕΚ για να πάρει το πρωτάθλημα έπρεπε να κερδίσει στο Καραϊσκάκη (για δεύτερη φορά φέτος…) τον Ολυμπιακό αποδεικνύοντας και υπενθυμίζοντας την αποτελεσματικότητά της στα ντέρμπι – πράγμα που την κρατά στη διεκδίκηση του τίτλου από το ξεκίνημα της χρονιάς. Αποδείχτηκε ότι δυο νίκες της ΑΕΚ στο ίδιο πρωτάθλημα στην έδρα του Ολυμπιακού αποτελούν δοκιμασία που την ξεπερνά. Ο ΠΑΟΚ από τη μεριά του, έγραφα πως για να τα καταφέρει να πάρει τον τίτλο πρέπει να κάνει τέσσερις νίκες στη σειρά σε ντέρμπι (για τον ΠΑΟΚ θα είναι ντέρμπι και το ματς με τον Αρη στο «Βικελίδης»), κάτι που δεν θυμάμαι να έχει κάνει ποτέ στην ιστορία του. Ο ΠΑΟΚ έφτασε τις τρεις σερί νίκες, καθώς μετά την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό κέρδισε εύκολα και τον ΠΑΟ. Για να πάρει το πρωτάθλημα χρειάζεται και την τέταρτη.
Ομως οι τρεις αυτές σερί νίκες αποτελούν κατόρθωμα που ομόρφυνε ήδη τη διεκδίκησή του. Ας μην ξεχνάμε πως όταν τον Φεβρουάριο ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε πάλι την ΑΕΚ, τον ΠΑΟ και τον Ολυμπιακό στη σειρά (τον ΠΑΟ για το Κύπελλο, τους άλλους δυο για το πρωτάθλημα), δεν κέρδισε κανένα από τα τρία ματς. Τώρα τα κατάφερε και γιατί μεταξύ του παιχνιδιού με την ΑΕΚ κι αυτού με τον Ολυμπιακό μεσολάβησαν 14 μέρες. Οπως και να έχει όμως οι νίκες του ήταν πειστικές: πέτυχε συνολικά 9 γκολ σε τρία ματς. Και μάλιστα στα ματς της χρονιάς.
Με όπλο την καλή του επίθεση ο ΠΑΟΚ πάει να πάρει μια νίκη κι ένα πρωτάθλημα στο «Βικελίδης». Φέτος δεν έχει νίκη με τον Αρη σε τρία ματς: έχει δυο ήττες και μια ισοπαλία. Προφανώς δεν θα είναι εύκολο το παιχνίδι. Αλλά δεν θα είναι εύκολο και για τον Αρη, που καιρό τώρα έχει στο μυαλό του την προετοιμασία του για τον τελικό του Κυπέλλου και ξαφνικά έγινε ρυθμιστής του πρωταθλήματος. Και για τους δύο το βράδυ της Κυριακής θα είναι δύσκολο. Διότι αν ο ΠΑΟΚ θέλει μια νίκη για να πάρει το πρωτάθλημα και ο Αρης, σε περίπτωση ήττας, δεν θα είναι απλό να ανασυνταχθεί και να πάει και παίξει έναν τελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό πέντε μέρες αργότερα. Οπως και να έχει, η Θεσσαλονίκη άξιζε ένα αληθινά μεγάλο ντέρμπι που θα μείνει αξέχαστο και θα μπει στην ιστορία της πόλης.
Αξέχαστες θα μου μείνουν και οι χθεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη για το θέμα του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος. Οταν ρωτήθηκε για το τι πιστεύει η κυβέρνηση για το γεγονός ότι το ματς θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών απάντησε με έκπληξη, μέσες άκρες, ότι δεν το χωράει ο νους του. «Η ελληνική πολιτεία, διά των αρμόδιων Αρχών, εν προκειμένω της Αστυνομίας, δίνει κάθε αναγκαία διαβεβαίωση για να διοργανωθεί με φιλάθλους ο τελικός Κυπέλλου Ελλάδας. Είναι λυπηρό να βλέπουμε κεκλεισμένων θυρών τον τελικό. Είναι απόφαση, όμως, της ΕΠΟ. Ανεξήγητη θα έλεγα τη στιγμή που στην ίδια χώρα διοργανώνεται ευρωπαϊκός τελικός, του Conference League (…). Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον νόμο, ο οποίος έχει ψηφιστεί, κι όλες οι υπόλοιπες ομάδες στην έδρα τους τον έχουν τηρήσει κι έχει εφαρμοστεί το ηλεκτρονικό εισιτήριο. Είναι κρίμα, ας ελπίσουμε να είναι η τελευταία φορά» είπε. Αφήνοντας κατά μέρος ότι το ηλεκτρονικό εισιτήριο ακόμα δεν υπάρχει, κρατάω την ειλικρινή έκπληξή του. Που με προβληματίζει για το πού ζουν οι άνθρωποι της κυβέρνησης.
Δεν είναι ρητορική ερώτηση. Η πρώτη σύσκεψη για τον τελικό του Κυπέλλου έγινε στις 13 Μαρτίου. Ηταν παρόντες πολλοί. Ο Αχιλλέας Μπέος ως δήμαρχος Βόλου, ζήτησε ο τελικός να γίνει με την παρουσία μόνο μαθητών και να μη δοθούν εισιτήρια στους δύο φιναλίστ ώστε να παραχωρήσει το Πανθεσσαλικό Στάδιο. Ακολούθησε μια δεύτερη στις 27 Μαρτίου στην ΕΠΟ. Μετά μια τρίτη στα μέσα Απριλίου, όπου τέθηκε το ζήτημα της έλλειψης καμερών. Μετά έγιναν κι άλλες επαφές – σχεδόν σε όλες τις συσκέψεις υπήρχαν εκπρόσωποι στης Αστυνομίας ενώ στην πρώτη κλήθηκε και ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Βρούτσης. Τίποτα από αυτά δεν έγινε μυστικά: ο Τύπος κάλυψε τα πάντα με λεπτομέρειες ενώ υπάρχουν και πολλές ραδιοφωνικές συνεντεύξεις του προέδρου της ομοσπονδίας Τάκη Μπαλτάκου που μιλά για τις δυσκολίες της διοργάνωσης, τις προτάσεις των ομάδων να αλλάξει η έδρα ώστε να υπάρχει κόσμος κ.λπ. Είναι δυνατόν η κυβέρνηση τις μεθοδεύσεις για να γίνει το ματς κεκλεισμένων των θυρών να τις αντιλήφθηκε μετά την απόφαση; Και να έφευγαν κάθε βράδυ από του Μαξίμου και να πήγαιναν σε άλλη χώρα κάτι θα είχαν αντιληφθεί!
Η κυβέρνηση ήθελε να γίνει στην «Opap Arena» o τελικός του UEFA Conference League και το ξεκαθάρισε γρήγορα. Δεν ήθελε να γίνει με κόσμο ο τελικός του Κυπέλλου και έκαναν όλοι οι αρμόδιοι την πάπια. Κι όταν η ΕΠΟ χθες απάντησε με ένα ωραίο «κουκουρούκου», δηλαδή ότι το Πανθεσσαλικό δεν είναι δικό της, κανείς δεν την έβαλε στη θέση της. Θα έλεγα γιατί ισχύει το «μεταξύ κατεργαρέων κ.λπ.». Αλλά έχω τρόπους…
