Αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους είναι οι φοιτητές, μέχρι να αποδοθούν ευθύνες για το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων ήταν συμφοιτητές τους.
Ο Αλέξανδρος Μουτσιάνος, φοιτητής στην Αθήνα και επιζών της μοιραίας αμαξοστοιχίας γυρνούσε στην Θεσσαλονίκη για να δει τους δικούς του ανθρώπους.
Συγκλονισμένος ακόμη, μίλησε στην ΕΡΤ3 για τη δική του εμπειρία: «Στην αρχή εμείς το ζήσαμε σαν μία τράκα, είχαμε συνεχόμενες συγκρούσεις τη μία πίσω από την άλλη, ευτυχώς ήμασταν στο βαγόνι 7, δεν υπήρχαν μεγάλοι τραυματισμοί, υπήρχαν κάποια ανοιγμένα κεφάλια και κάποιοι πόνοι σε πλευρά, πόδια, διάφορα τέτοια.
»Ήμασταν μέσα στο τούνελ και από τη στιγμή που βγήκαμε, υπήρχε μία αναταραχή και καθίσαμε λίγο στο βαγόνι μέχρι να αρχίσει να γεμίζει καπνούς.
»Δεν υπήρχε φωτιά μέσα στο δικό μας το βαγόνι και μετά βγήκαμε έξω, μέσα στο τούνελ και απ’ την μπροστά μεριά βλέπαμε μόνο κάπνα και δεν μπορούσαμε να εντοπίσουμε το χωράφι, που βλέπετε όλοι στις εικόνες, οι οποίες εμφανίζονται. Εμείς δεν ξέραμε καν ότι υπάρχει χωράφι μετά…», ανέφερε αρχικά ο Αλέξανδρος.
Ως προς τις συνθήκες του δυστυχήματος, ο νεαρός φοιτητής θυμάται πως «δεν υπήρξε κανένα φρενάρισμα, το σημείο ήταν τυφλό και δεν υπήρχε κανένα φρενάρισμα, καμία κόρνα, απλά ξεκίνησε να τρακάρει το τρένο και αισθανθήκαμε τις κρούσεις».
Όπως λέει, «το τούνελ ήταν κατασκότεινο, ανοίξαμε φακούς από τα κινητά μας τηλέφωνα – από το ίδιο το βαγόνι το πώς κατεβήκαμε ήταν άγνωστο. Οι πόρτες ή άνοιξαν αυτόματα ή κάποιος τις άνοιξε.
»Μας ενημέρωσαν, απ’ ό,τι κατάλαβα, εγκλωβισμένοι από τα μπροστά βαγόνια, μας φώναζαν να φύγουμε γιατί το τρένο θα εκραγεί, αυτό μάλλον το προέβλεψαν επειδή υπήρχαν φωτιές στα δικά τους βαγόνια και κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να μας ωθούν προς την αντίθετη μεριά του τρένου, να συνεχίσουμε μέσα στο τούνελ για να φύγουμε μακριά από το τούνελ», περιέγραψε ο Αλέξανδρος.
«Έχουμε χάσει παιδιά από την περιοχή μου, εγώ μένω στο Πανόραμα και σε ό,τι αφορά αυτό το κομμάτι, το μετά ήταν πολύ πιο δυστυχές απ’ την ίδια εκείνη τη στιγμή», τόνισε χαρακτηριστικά ο Αλέξανδρος.
Και πρόσθεσε: «Λόγω της αδρεναλίνης, η ταραχή δεν ήταν τόσο μεγάλη εκείνη τη στιγμή σε σχέση με το μετά και όλα αυτά που ακούμε και γίνονται μετά από αυτό το δράμα.
»Δεν μπορώ να φανταστώ τη θλίψη των ανθρώπων αυτών, που χάθηκαν, όταν στις ειδήσεις ακούγονται συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένες δηλώσεις και μάλιστα από στελέχη της κυβέρνησης – εμάς, μας φαίνεται ντροπή αυτό το πράγμα».
«Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τη θλίψη των ανθρώπων, δεν τους δίνει κανένας, καμία μα καμία σημασία!», υπογράμμισε ο Αλέξανδρος.
Όπως είπε, μάλιστα, «αυτή τη στιγμή, όχι από την κυβέρνηση, ούτε από την ίδια την εταιρεία, κανείς δεν έχει επικοινωνήσει μαζί τους».
Και ανέφερε χαρακτηριστικά: «Το διαβεβαιώνω εγώ, γιατί εμένα δε με έχει καλέσει κανένας, έλαβα μόνο ένα τηλεφώνημα, έχουν περάσει οκτώ μέρες απ’ το δυστύχημα, έχω λάβει ένα τηλεφώνημα απ’ τη Hellenic Train, το οποίο ήταν τουλάχιστον ειρωνικό.
»Το τηλεφώνημα αυτό ενημέρωνε απλά ότι, σε περίπτωση που έχετε χάσει αποσκευές, να ξέρετε ότι οι αποσκευές βρίσκονται στο ΑΤ Ευαγγελισμού και να σας δώσουμε ένα τηλέφωνο επικοινωνίας», όπως είπε.
