Με συγκλονιστικά λόγια η μητέρα του 34χρονου μουσικού Παύλου Φύσσα, ο οποίος δολοφονήθηκε από τον καταδικασμένο σε ισόβια κάθειρξη χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά, μετέφερε στο πρωτόδικο δικαστήριο όλα όσα έμαθε για την εγκληματική ενέργεια σε βάρος του παιδιού της, που έγινε, όπως αποδείχθηκε, η αρχή του τέλους για τη Χρυσή Αυγή. Η Μάγδα Φύσσα περιέγραψε την προσωπικότητα του γιου της, μίλησε για τα δολοφονικά χτυπήματα του Ρουπακιά στην καρδιά του Παύλου της με το μαχαίρι που κρατούσε, σκιαγράφησε τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης, ενώ δεν παρέλειψε να καταθέσει και για τον ρόλο των αστυνομικών εκείνο το βράδυ, που αν και βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής από τη σκηνή του εγκλήματος, δεν έπραξαν τίποτα. «Ο γιος μου κατέληξε: μέσα σε τέσσερα λεπτά, άντεξε τέσσερα λεπτά, πολύ σημαντικά για μας όλους που μείναμε πίσω γιατί πρόλαβε ο ίδιος να υποδείξει τον δολοφόνο του» κατέθεσε η Μάγδα Φύσσα αναφερόμενη στον καθ’ ομολογία δράστη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, Γιώργο Ρουπακιά, ο οποίος με βάση την ομόφωνη απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας έχει κριθεί ένοχος χωρίς κανένα ελαφρυντικό και εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης.
«… Είμαι η μητέρα του Παύλου Φύσσα. Θα ξεκινήσω από τις 17 του μηνός (έτος 2013), ημέρα Τρίτη που είδα τελευταία φορά το παιδί μου, ώρα 17.30 το απόγευμα, χαιρετηθήκαμε, ότι θα πάει να δει μπάλα. Θα πήγαινε στον φίλο του να πιει έναν καφέ μαζί με την κοπέλα του και από κει θα ψάχνανε να βρούνε κάποιο κατάστημα για να δούνε την μπάλα.
Από τις 17.30 λοιπόν στις 17 του μηνός, το απόγευμα, το παιδί μου δεν μου ξαναγύρισε. Δεν ήπιαμε τον καφέ. Στη συνέχεια, έχω φύγει από το σπίτι, έχω πάει στην κόρη μου. Τίποτε το ανησυχητικό, τίποτα που να προμηνύει ότι θα γίνει αυτό το κακό, το μεγάλο κακό.
… To βράδυ κατά τις δύο ήρθε στο σπίτι της κόρης μας ο σύζυγός μου και κατάλαβα αμέσως ότι είχε γίνει κάτι πολύ σοβαρό. Δεν μου λέει όμως κανένας τίποτα. Φτάνουμε στο Κρατικό. Βλέπω πολύ κόσμο έξω. Συγγενείς και φίλους.
Ο γιατρός που ήταν εκεί μου είπε την αλήθεια ότι ο Παύλος δεν ζει, έφυγε. Και εγώ είπα «Πώς είναι δυνατόν: Πώς έφυγε…». Μου είπε ότι τον μαχαίρωσαν στην καρδιά, η Χρυσή Αυγή, αλλά μου λέει «σας παρακαλώ πάρα πολύ, τον δολοφόνο τον έχουν πιάσει». Είπα «δεν μπορούσε να γίνει κάτι; Δηλαδή πώς έγινε;». Και μου είπε ότι το χτύπημα που έφαγε ο γιος μου, οι μαχαιριές που έφαγε ήταν επαγγελματικές, δεν υπήρχε περίπτωση να σωθεί και εδώ έξω να γινόταν το κακό, δεν θα προλαβαίναμε. Από εκεί και πέρα λοιπόν ζητάω να πάω να δω το παιδί μου. Και πήγα και το είδα στον θάλαμο. Στις 17.30 το απόγευμα μιλάγαμε και είπαμε ότι θα τα πούμε το πρωί. Και εγώ στις 03.00 βρήκα το παιδί μου στον νεκροθάλαμο. Ομως γι’ αυτούς που νομίζουν ότι τον τρομάξανε, τους λέω ότι δεν τρόμαξε. Το παιδί μου κοιμότανε. Ηταν ένας άγγελος. Κοιμόταν… Προσπαθώ λοιπόν να τον ζεστάνω. Να μπορέσει να σηκωθεί».
«Ο Παύλος ήταν 34 χρόνων και ήταν 1,85 σε ύψος, η σωματική του διάπλαση ήταν κανονικότατη. Ασχολείτο με τη μουσική του και ήταν μουσικός. Είχε κάνει πάρα πολλές εργασίες για τα προς το ζην του. Τα τελευταία χρόνια διοργάνωνε συναυλίες και φεστιβάλ. Ηταν μουσικός και οι στίχοι ήταν δικοί του. Δεν είχε ενταχθεί σε κάποιο κόμμα. Οποια ανησυχία είχε, όποιο προβληματισμό είχε, το έγραφε στο χαρτί επάνω. Από τα 11 χρόνια του ήξερε πολύ καλά τι ήθελε. Ασχολείτο επαγγελματικά με τη μουσική. Με τα τραγούδια του αναφερότανε στο σύνολο γενικότερα, ήτανε αντιφασιστικά τα τραγούδια του, αντιρατσιστικά, γενικά όλη η κατάσταση που ζούμε.
Δεν είχε συγκρούσεις ο Παύλος με άλλα άτομα και δεν ήτανε και παιδί το οποίο θα είχε τέτοιου είδους συγκρούσεις. Δεν μου είχε πει ποτέ ότι σε κάποιο χώρο που έπαιζε τα τραγούδια εμφανίστηκαν κάποιοι με αντίθετα πιστεύω από τα δικά του και δημιουργήθηκε κάποια φασαρία, αλλά και κάτι τέτοιο να γινότανε, είχε τον λόγο ώστε να μπορεί να τα καταφέρει με τον λόγο του και χωρίς τη σωματική του δύναμη».
«Μετά την έξοδό τους από την καφετέρια Κοράλλι, όπου είχαν πάει για να δουν τον αγώνα ο Παύλος είπε στη Χρύσα και στην άλλη την κοπέλα «Πηγαίνετε σπίτι, πάμε να πάρουμε τσιγάρα και ερχόμαστε στο σπίτι και καθόμαστε». Τα κορίτσια δύο βήματα κάνανε… δεν κάνανε, παραπάνω. Η Χρύσα για κάποιον λόγο σταμάτησε για να δει την παρέα και τι γίνεται με τους ανθρώπους απέναντι, ωστόσο ταυτόχρονα οι είκοσι που ήτανε εκεί, όταν τα παιδιά ήτανε στη γωνία, με την αστυνομία κοντά, άρχισε να έρχεται το Τάγμα Εφόδου από τη Νίκαια. Από Σαλαμίνος, Τσαλδάρη προς τα πάνω. Είναι ακόμα τα παιδιά στη γωνία, εκεί που είναι και η αστυνομία, δηλαδή πολύ κοντά στο μαγαζί σας λέω, και κάποιο αυτοκίνητο σταματάει μπροστά τους και ο οδηγός ρωτάει «παιδιά, ξέρετε την Κεφαλληνίας;». Εκ των υστέρων μάθαμε ότι ήτανε ο δολοφόνος αυτός που σταμάτησε εκεί. Του απαντάει ο Παύλος «αυτή είναι φίλε μου».
Προστέθηκαν δηλαδή στους είκοσι περίπου άλλα τριάντα άτομα. Πενήντα άτομα ήταν στο σύνολο το τάγμα εφόδου από τη Νίκαια. Χτυπάγανε τα πόδια τους κάτω ώστε να δημιουργήσουνε ένταση και φόβο, εκεί ο Παύλος λοιπόν τους λέει ότι «παιδιά, τώρα τρέχουμε». Τα παιδιά αρχίζουν να τρέχουνε προς τα πάνω την Τσαλδάρη, ο Παύλος όμως δεν έτρεξε…
Προχώρησε και στον αριθμό 60 ανάμεσα στην Ξάνθου και Κεφαλληνίας, στη μέση ακριβώς, εκεί τον προλάβανε οι Χρυσαυγίτες, οι οποίοι μεθοδευμένα πηγαίνανε ανά ομάδες, ανά 2-3 άτομα, και τον χτυπάγανε. Ολο αυτό λοιπόν εκ των υστέρων καταλάβαμε ότι το κάνανε για να εμποδίσουνε τον Παύλο να φύγει, τον εγκλωβίσανε στην κυριολεξία, για να έρθει ο δολοφόνος να τον μαχαιρώσει. Ο δολοφόνος είναι στην Ξάνθου, μπαίνει στην Ξάνθου και έρχεται κάθετα και ανάποδα στην Τσαλδάρη.
Ολο αυτό το διάστημα μέχρι να φτάσει εκεί γινόντουσαν αυτές οι επιθέσεις ανά 2-3 άτομα. Και μετά φτάσανε οι άλλοι και εγκλώβισαν τον Παύλο εκεί.
Η Χρύσα όλο αυτό το διάστημα δεν έφυγε γιατί άκουσε τα ποδοβολητά και όλο αυτό που γινότανε και είδε ότι θα γίνει κάτι πολύ κακό. Πήγε στην αστυνομία, που είναι στη γωνία, που ήταν πολύ κοντά, πάρα πολύ κοντά. Τους παρακάλαγε, τους τράβαγε «σας παρακαλώ πάρα πολύ τα παιδιά δεν έχουν κάνει τίποτα, θα γίνει κακό». Η απάντηση της αστυνομίας ήταν ότι δεν μπορούμε να επέμβουμε. Κάποια στιγμή ευαισθητοποιήθηκαν δύο απ’ αυτούς και πήγαν μαζί τους, ωστόσο το κακό είχε γίνει. Οταν κατέβηκε από το αυτοκίνητο ο δολοφόνος και πλησίασε τον γιο μου δεν έγινε καμία συμπλοκή μεταξύ τους. Καμία φασαρία δεν έγινε μεταξύ τους.
Ωστόσο όμως σας είπα ότι τον απασχολούσαν και τον είχαν εγκλωβίσει οι προηγούμενοι, οι οποίοι αλλάζανε συνέχεια. Τον πλησιάζει ο Ρουπακιάς και τον μαχαιρώνει στην καρδιά. Εγώ αυτό το βίντεο δεν το έχω δει. Από περιγραφές ξέρω».
«Οι μαχαιριές ήταν σε καίρια σημεία, στην καρδιά του δύο, ήταν εκπαιδευμένος δολοφόνος, ήξερε πάρα πολύ καλά τι έκανε. Αυτό το συμπεραίνω από τον τρόπο που επλήγη ο γιος μου και μας το είπε και ο γιατρός του Κρατικού και υπάρχει και στην ιατροδικαστική εξέταση, τα χτυπήματα περιγράφονται ως θανατηφόρα. Ο γιος μου κατέληξε: μέσα σε τέσσερα λεπτά, άντεξε τέσσερα λεπτά, πολύ σημαντικά για μας όλους που μείναμε πίσω γιατί πρόλαβε ο ίδιος να υποδείξει τον δολοφόνο του.
Φεύγει λοιπόν ο Ρουπακιάς και πάει να μπει στο αυτοκίνητό του. Εκεί φωνάζει ο Παύλος, σηκώνει την μπλούζα του και φωνάζει: «Πού πας; Με μαχαίρωσες και φεύγεις;».
Ο γιος μου τον Ρουπακιά δεν τον είχε συναντήσει ποτέ άλλοτε. Παρ’ όλο που δεν τον γνώριζε ο Ρουπακιάς, τον πλησίασε και τον σκότωσε για τον λόγο ότι ανήκει στην εγκληματική Οργάνωση Χρυσή Αυγή και είναι εκπαιδευμένος δολοφόνος. Το έκανε γιατί πήρε την εντολή.
Τίποτε απολύτως δεν θα κάνανε εάν δεν ήτανε μέλη της οργάνωσης και τίποτε απολύτως δεν θα έκαναν χωρίς εντολή.
Τον δολοφόνησε, χωρίς να υπάρχει συμπλοκή. Το κίνητρο δεν είναι τίποτε άλλο από το να θέλουν να έχουν την ισχύ που νομίζουν ότι έχουνε στον κόσμο και οτιδήποτε αντίθετο από αυτούς πρέπει να τελειώνει, οποιοσδήποτε, οτιδήποτε είναι αυτό.
Μέχρι τότε δεν υπήρχε καμία διαφορά με τον γιο μου, καμία. Το ίδιο έγινε και στον Λουκμάν (σ.σ.: αναφέρεται στον Σαχζάτ Λουκμάν, τον 27χρονο άνδρα πακιστανικής καταγωγής ο οποίος δολοφονήθηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου 2013 στα Πετράλωνα). Τον μαχαιρώσανε με τον ίδιο τρόπο. Αυτό δείχνει λοιπόν πόσο εκπαιδευμένοι είναι, εκπαιδεύουν δολοφόνους. Το κίνητρο για μένα για να φτάσουνε μέχρι την ανθρωποκτονία είναι ότι η δομή της οργάνωσης είναι εγκληματική οργάνωση, εκπαιδεύει δολοφόνους και απλά εκείνο το βράδυ θέλανε να σκοτώσουνε και σκοτώσανε… Βεβαίως και τα πράγματα έγιναν βάσει σχεδίου. Αυτοί δεν κουνιούνται από τη θέση τους εάν δεν πάρουν εντολή και αυτά είναι αποδεδειγμένα από τα βίντεο.
Γνωρίζω ότι η διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης αποδίδεται σε είκοσι κατηγορουμένους και γνωρίζω ότι υπήρχε ιεραρχία μεταξύ τους, μέλος, πενταμελές, πυρηνάρχες, πιστεύω ότι όλοι αυτοί είχανε και ένα κομμάτι το οποίο το υλοποιούσαν και το εκτελούσαν. Ελαβαν το sms να εμφανιστούν στην τοπική οργάνωση. Το καταλάβαμε ότι δόθηκε εντολή να σκοτώσουν τον γιο μου. Αυτό προκύπτει από το αποτέλεσμα. Ο Ρουπακιάς είχε πάρει εντολή να δολοφονήσει τον γιο μου. Ο αρχηγός έδωσε την εντολή».
«… Ο Παύλος, λοιπόν, πέρα από τα τραγούδια του, που εκεί έβγαζε όλες του τις ανησυχίες, τα όνειρα, τους προβληματισμούς και ό,τι τον ενοχλούσε, πάνω σε ένα χαρτί το έγραφε, ήτανε και ένα παιδί που είχε και άλλες δράσεις. Συγκεκριμένα, είχε αναλάβει τον τελευταίο καιρό, τα τελευταία χρόνια, μία δράση που είχε να κάνει με τους άστεγους, βοηθούσε τους άστεγους, οτιδήποτε μπορούσε να κάνει και όχι μόνο για τη συγκεκριμένη ομάδα. Γενικά, ήτανε σε όλο το φιλανθρωπικό κομμάτι. Ο,τι μπορούσε και περνούσε από το χέρι του βοηθούσε. Σαν προσωπικότητα ήταν καθαρός, ελεύθερο πνεύμα, με πολύ ωραίες ιδέες και ιδανικά. Αυτά ήταν και τα μόνα του όπλα, δεν είχε άλλα όπλα. Είχε δώσει κάποιες συναυλίες και αυτό τον καθιστούσε αναγνωρίσιμο, όχι μόνο στην περιοχή μας, αλλά και ευρύτερα στην Αττική και επαρχία. Ητανε αναγνωρίσιμος και από το έργο που έκανε, το φιλανθρωπικό έργο, τις δράσεις του, ήταν και από εκεί αναγνωρίσιμος. Ενόχλησαν τα τραγούδια του γιατί εκδήλωναν τα αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά του φρονήματα.
Στόχος του ήτανε τα παιδιά να μη χάνουνε τον δρόμο τους, αυτός ήτανε ο στόχος του. Αυτό του φώναζε η ψυχή του, αυτό έκανε. Από ό,τι έχω αντιληφθεί τι σημαίνει Χρυσή Αυγή, είναι γενικότερα ό,τι είναι αντίθετο με εκείνους, πόσο μάλλον όταν υπάρχει ένας αντιφασίστας ο οποίος είναι γνώριμος, τους ενοχλεί.
Γίνεται η δολοφονία, συλλαμβάνεται ο δολοφόνος και βλέπουμε ότι εκείνη την ώρα δεν πιάστηκε κανένας από εκείνους που ήταν εκεί, 50 περίπου άτομα, μα κανένας, παρ’ όλο που υπήρχαν τουλάχιστον πέντε μηχανές ΔΙΑΣ, που σημαίνει δέκα αστυνομικοί, και δεν πιάσανε κανέναν.
…Η εικόνα που είχα για τη Χρυσή Αυγή πριν από το συμβάν είναι ότι είναι μία οργάνωση η οποία είναι εγκληματική, το γνωρίζαμε και από πριν, αλλά όχι, όμως, στον βαθμό που το ζήσαμε και το ζούμε και εξακολουθούμε να το ζούμε».
