Τα «δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων» επικαλείται η Τουρκία σε κάθε της δήλωση σχετικά με τις ενέργειές της στην Ανατολική Μεσόγειο, στην προώθηση διχοτομικών σχεδίων, ή σε επιθέσεις κατά της ΕΕ, κάθε φορά που επιχειρείται να συνετιστεί η Αγκυρα από τις Βρυξέλλες και γίνεται κάποια αναφορά στο Κυπριακό.
Οι Τουρκοκύπριοι έχουν γίνει «σημαία» για την Τουρκία στο εξωτερικό, με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αλλά και τους κορυφαίους υπουργούς του να αναφέρονται στα δικαιώματά τους που καταστρατηγούνται, από όσους «υπερασπίζονται» την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά ποτέ στο πώς η Αγκυρα καταπατά τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων. Πώς η «μητέρα πατρίδα» Τουρκία επιχειρεί να μεταλλάξει τα «παιδιά» της, ακόμα και να τα πνίξει, εάν δεν συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της.
Οι Τουρκοκύπριοι είναι αυτοί που θέλουν περισσότερο τη λύση. Ζουν την κατοχή και έχουν μετατραπεί σε μειοψηφία. Μία μειοψηφία που όλοι μιλάνε για τα δικαιώματά τους, ωστόσο όλοι τα καταπατούν.
Η Αγκυρα πολύ πριν από το 1974 επιχείρησε να χρησιμοποιήσει τους Τουρκοκύπριους ως ένα μέσο ελέγχου των εξελίξεων στο νησί. Επιχείρησε να τους δημιουργήσει τουρκική εθνική συνείδηση και επεδίωξε να «τρέξει αίμα» μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Κάτι που έγινε με τη συμβολή και των Ελληνοκυπρίων. Από το 1974 και μετά ξεκίνησε και ένα «πρόγραμμα» εποικισμού της κατεχόμενης Κύπρου, με στόχο την αλλαγή της πληθυσμιακής σύστασης και της άλωσης της τουρκοκυπριακής κοινότητας, ώστε να καταστούν μειοψηφία και να υποχρεωθούν είτε στην ενσωμάτωση είτε στη σιωπή. Σήμερα οι αριθμοί είναι συντριπτικοί. Οι Τουρκοκύπριοι υπολογίζονται περίπου στις 130.000 ενώ ο συνολικός πληθυσμός των κατεχομένων φτάνει στις 600.000.
Οι Τουρκοκύπριοι - τουλάχιστον όσοι δεν αγκάλιασαν το καθεστώς του ψευδοκράτους - πάντα διαχώριζαν τον εαυτό τους από τους Τούρκους. Δήλωναν Κύπριοι και έτσι απαιτούσαν να τους αντιμετωπίζουν. Η άνοδος του Ερντογάν στην εξουσία και η στροφή στη θρησκεία αύξησε την πίεση απέναντί τους ακόμα περισσότερο.
Στα κατεχόμενα έχουν κατασκευαστεί δεκάδες τζαμιά, ενώ επιχειρείται η αλλαγή τρόπου ζωής και κουλτούρας. Οι μαντίλες κάνουν την εμφάνισή τους όλο και πιο συχνά, ενώ μέχρι σήμερα αναφέρονται μετακινήσεις πληθυσμών από την Τουρκία. Την ίδια στιγμή οι Τουρκοκύπριοι βλέπουν σαν απειλή και τον αριθμό των γεννήσεων στις οικογένειες των εποίκων, που είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με τις δικές τους. Αναφερόμενοι δε σε προοπτική λύσης ζητούν απομάκρυνση των εποίκων. Αλήθεια, πώς θα γίνει αυτό 46 χρόνια μετά;
Για τους Τουρκοκύπριους η προσάρτηση των κατεχομένων έχει ήδη ξεκινήσει και υλοποιείται με όχημα τον εποικισμό. Η σύσταση της κοινωνίας αλλάζει και η Αγκυρα ελέγχει το βόρειο κομμάτι της Κύπρου με όλο και μεγαλύτερη ευκολία. Η επιβολή, όπως τη χαρακτηρίζουν οι Τουρκοκύπριοι, του Ερσίν Τατάρ στην «προεδρία» του ψευδοκράτους αποδεικνύει την επίθεση που δέχονται.
Κατηγορούν και τους Ελληνοκύπριους για εγκατάλειψη και περιχαράκωση στις θέσεις τους, χωρίς όπως λένε να καταλαβαίνουν τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν. «Προσπαθούν να κλέψουν το μυαλό μας, τις συνήθειές μας, τον πολιτισμό μας. Θέλουν να αλλάξουν τη ζωή μας», λένε χαρακτηριστικά. Τα σενάρια και ο φόβος προώθησης διχοτομικών σχεδίων έχουν ενταθεί ιδιαίτερα μετά την έλευση του Τατάρ, με τους Τουρκοκύπριους και κυρίως όσους ανήκουν σε αριστερές και προοδευτικές οργανώσεις που υπεραμύνονται της λύσης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας να προχωρούν διαρκώς σε διαδηλώσεις. Φωνάζουν για τα δικαιώματά τους. Προσπαθούν να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί πάνω από τις διχοτομικές κραυγές. Και απαιτούν από τους Ελληνοκύπριους να παλέψουν μαζί τους...
