Επειδή συχνά συμβαίνει οι μεγάλες φασαρίες να ξεκινούν από αφορμές στις οποίες οι περισσότεροι αρχικά δεν έδωσαν τη δέουσα σημασία, ας έχουμε στον νου μας την ερχομένη Τρίτη. Είναι η μέρα κατά την οποία η Βουλή της Ολλανδίας καλείται να εγκρίνει διακομματικό ψήφισμα που αναμένεται να φέρει σε δεινή θέση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συγκεκριμένα, το ψήφισμα, που προτείνεται από 2 βουλευτές της συμπολίτευσης (Φιλελεύθεροι και Χριστιανοδημοκράτες) και έναν της αντιπολίτευσης (Πράσινη Αριστερά), ζητεί από την κυβέρνηση της χώρας να αγνοήσει την Επιτροπή, που αργοπορεί και κωλυσιεργεί, και να καταθέσει εκείνη την προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Πολωνίας και της Ουγγαρίας για τις γνωστές παραβιάσεις στο κράτος δικαίου.
Το βασικό επιχείρημα των βουλευτών που προσυπογράφουν το κείμενο είναι ότι οι παραβιάσεις του κράτους δικαίου στις δύο χώρες αφορούν και πολίτες της Ολλανδίας, οι οποίοι, κάνοντας χρήση του δικαιώματος της ελεύθερης μετακίνησης, μπορεί να ζουν εκεί. Αν το ψήφισμα εγκριθεί από την πλειοψηφία, δεν χρειάζεται να συμβούν περισσότερα· και μόνο ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Ολλανδία θα ζητεί από την κυβέρνηση προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά των δύο χωρών-μελών θα ισοδυναμεί με μομφή κατά της Επιτροπής για την ολιγωρία της στο ζήτημα. Συνεπώς, η Επιτροπή θα σπεύσει κάτι να κάνει επί του θέματος, ώστε τουλάχιστον να σώσει τα προσχήματα. Ανεξαρτήτως των όποιων αντιδράσεων πάντως, εφόσον το αίτημα υπερψηφιστεί, το ρήγμα μεταξύ της κανονικής Ευρώπης και της άλλης του Βίσεγκραντ θα έχει βαθύνει περισσότερο. Θα δούμε, η Τρίτη δεν αργεί…
«Να τα τα πουλάκια μου»*
Να μείνουμε λίγο παραπάνω στις Κάτω Χώρες, διότι δεν γίνεται να προσπεράσουμε την υπόθεση του ούγγρου ακροδεξιού ευρωβουλευτή στις Βρυξέλλες που τον τσάκωσαν να την κοπανάει από το όργιο των 25 ατόμων. Το γεγονός ότι ο συλληφθείς Γιόζεφ Ζάγερ είναι στυλοβάτης του κόμματος του Ορμπαν και ένθερμος υποστηρικτής του τριπτύχου «πατρίς - θρησκεία - οικογένεια» έκανε τους περισσότερους να μιλήσουν για κλασική περίπτωση υποκρισίας. Σύμφωνοι, όμως εδώ υπάρχει και κάτι βαθύτερο.
Αν ληφθεί υπόψη ότι ο συλληφθείς ήταν εξόχως δραστήριος στο κυνήγι των ομοφυλοφίλων, νυμφευμένος με δικαστίνα (ή παντρεμένος, δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η σχέση τους…), ενώ οι φυσικές ορμές του τον οδηγούσαν στην υπόγα με τα αγόρια και τα μαστίγια, τότε ο άνθρωπος δεν είναι απλός υποκριτής, είναι μαζοχιστής. Ενδεχομένως, δε, η υποκρισία να είναι μέρος του μαζοχισμού του. Το λέω σοβαρά, διότι έδειξε να απολαμβάνει κάθε στιγμή του δημόσιου εξευτελισμού της παραίτησής του. Επομένως, δεν είναι μόνον μαζόχα, αλλά με μεράκι και ειδίκευση στο «humiliation». (Κωλύομαι να εξηγήσω τι είναι. Μπείτε στο Internet και θα το δείτε με εικόνες…)
Η υποκρισία της περίπτωσης, πάντως, ας μη μας ξενίζει. Ολοι θυμόμαστε τον αυστριακό ακροδεξιό πολιτικό Γιεργκ Χάιντερ, του οποίου η ομοφυλοφιλία αποκαλύφθηκε μετά θάνατον από τον 27ετή εραστή του, ο οποίος παρεμπιπτόντως κληρονόμησε και το κόμμα του μακαρίτη. (Αγνοώ τι το έκανε έκτοτε και αν υπάρχει…) Φαντάζομαι, επίσης, ότι οι περισσότεροι γνωρίζουμε από την Ιστορία πως τα Ες-Ες δολοφόνησαν την ηγεσία των Ταγμάτων Ασφαλείας στη «Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» στη ναζιστική Γερμανία του 1934: τους βρήκαν στα κρεβάτια των εραστών τους. Με την ευκαιρία, συνιστώ σε όσους ενδιαφέρονται να εξερευνήσουν το ενδιαφέρον θέμα της σχέσης των απωθημένων ομοφυλοφιλικών ορμών με το ναζιστικό ολοκληρωτισμό να διαβάσουν το βραβευμένο με το Γκονκούρ του 2006 μυθιστόρημα του Τζόναθαν Λίτελ «Ευμενίδες».
* Ο τίτλος προέρχεται βέβαια από την πνευματική κληρονομιά του Κώστα Γκουσγκούνη…
Κρίμα!
Αδίκως χαιρόμουν χθες. Ο πρίγκηψ Νικόλαος των Παπανδρέου τελικά δεν θα είναι υποψήφιος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ. Πολύ λυπάμαι. Περίμενα πώς και πώς, το ομολογώ, να ξεκινήσει τις προεκλογικές ομιλίες του. Θα ήταν απόλαυση…
