Το πλοίο της ΜΚΟ ακινητοποιήθηκε εκ νέου με τις ιταλικές αρχές, που επιθεώρησαν στο μεταξύ τους χώρους, να επικαλούνται «τεχνικούς και επιχειρησιακούς λόγους».
Ηταν στις αρχές του μήνα όταν στο «Ocean Viking», ένα πλοιάριο διάσωσης της μη κυβερνητικής οργάνωσης SOS-Méditerranée, δόθηκε η άδεια να αποβιβάσει στο σικελικό λιμάνι του Εμπέντοκλε 180 μετανάστες που είχε περισυλλέξει από τη θάλασσα. Οι μετανάστες μεταφέρθηκαν σε ένα φέρι μποτ όπου μπήκαν στην απομόνωση ενώ από το πλήρωμα του «Ocean Viking» ζητήθηκε να μπει σε καραντίνα στα ανοικτά επί δεκατέσσερις ημέρες. Η καραντίνα έληξε στις 21 Ιουλίου, αλλά την ίδια μέρα το πλοίο της ΜΚΟ ακινητοποιήθηκε εκ νέου με τις ιταλικές αρχές, που επιθεώρησαν στο μεταξύ τους χώρους, να επικαλούνται «τεχνικούς και επιχειρησιακούς λόγους».
Θα πέρναγαν κι άλλες ώρες κατά τις οποίες οι διασώστες δεν θα είχαν καμία επικοινωνία με τις Αρχές. Και μόνο τότε θα πληροφορούνταν ποιος ήταν ο λόγος της ακινητοποίησης: είχαν, τους είπαν, περισσότερους επιβάτες στο σκάφος απ' όσους επιτρεπόταν. Μόνο που οι ιταλικές αρχές φαίνεται να ξέχασαν έναν βασικό κανόνα της διάσωσης: όταν ένα πλοίο καλείται να βοηθήσει ένα άλλο πλοίο που βρίσκεται σε κίνδυνο, κανένας δεν μπορεί να ρωτήσει τον πλοίαρχό του πόσα άτομα μεταφέρει.
Το «Ocean Viking» δεν είναι το μοναδικό πλοίο ανθρωπιστικής βοήθειας που έπεσε θύμα αυτού του ιδιαίτερου «ζήλου» της ιταλικής ακτοφυλακής. Τους τελευταίους μήνες, σημειώνει η Μοντ, το φαινόμενο αυτό είναι όλο και πιο συχνό. Την ίδια τύχη, για παράδειγμα, είχε λίγες εβδομάδες νωρίτερα και το «Sea-Watch», πλοίο της άλλης μη κυβερνητικής οργάνωσης που επιχειρεί στην περιοχή. Επειτα από μια επιχείρηση διάσωσης, το «Sea Watch» ακινητοποιήθηκε για υποτιθέμενες «διοικητικές παραβιάσεις», ανάμεσα στις οποίες ήταν και ο… υπερβολικός αριθμός γιλέκων διάσωσης επάνω στο πλοίο. Αποτέλεσμα; Σήμερα δεν υπάρχει κανένα πλοίο που να επιχειρεί στα διεθνή ύδατα για τη διάσωση των μεταναστών που προέρχονται από τη Λιβύη ή άλλες χώρες της Αφρικής. Στην περιοχή δεν επιχειρούν ούτε τα σκάφη της ιταλικής ακτοφυλακής.
Πολιτικά, η στάση αυτή δεν είναι ανεξήγητη. Η κυβέρνηση Κόντε, η οποία σχηματίστηκε με τη στήριξη του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος και του Κινήματος των 5 Αστέρων, δεν θέλει να ρίξει νερό στον μύλο του ακροδεξιού Σαλβίνι, ο οποίος έχει βασίσει τη φιλοδοξία του να γίνει πρωθυπουργός στην αντιμεταναστευτική ρητορική. Από τον περασμένο Ιανουάριο, λένε τα στοιχεία, έχουν φτάσει στις σικελικές ακτές 11.000 μετανάστες, ενώ το 2019, το ίδιο διάστημα, ήταν μόλις 3.500.
