Ηταν η δήλωση «φρικώδης»; Ναι, αλλά όχι περισσότερο ή λιγότερο απ’ αυτές που συνηθίζει να κάνει εκείνη που επιβιώνει πολιτικά εκμεταλλευόμενη τα κατώτερα ένστικτα αντισυστημικών, κι όχι και τόσο σταθερών στις κομματικές τους προτιμήσεις, πολιτών – αφού μόνο έτσι διατηρεί στον δημοσκοπικό αφρό το κομματίδιο του οποίου ηγείται.
Επρεπε να της απαντήσει κάποιος; Να της επισημάνει – όπως ο Γεωργιάδης – ότι προτού ταφεί ο νεκρός δεν τον χρησιμοποιούν ούτε πρυτάνεις του λαϊκισμού στην απόπειρά τους να χωρίσουν το πολιτικό σύστημα σε πατριώτες και προδότες προκειμένου να μαζέψουν likes τα οποία ελπίζουν να γίνουν στο μέλλον ψηφαλάκια;
Οι απόψεις στο ΠΑΣΟΚ διίστανται. Για την ακρίβεια, ακόμη και στελέχη που έχουν ταξινομηθεί ως εκπρόσωποι του κοινωνικού εκσυγχρονισμού που έφερε στα πράσινα πράγματα ο Κώστας Σημίτης φάνηκε να διχάζονται εσωτερικά για το ποια είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση στις τραμπικού ύφους κραυγές με τις οποίες θέλησαν να σκεπάσουν τα μοιρολόγια τους εκφραστές του δεξιού περιθωρίου.
Υποστήριξαν ότι δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες οι ύβρεις γιατί στο τέλος πάντα κάτι κολλάει από τη λάσπη. Ωστόσο, ταυτόχρονα αναγνώρισαν πως έτσι αναδεικνύει κανείς τους ανθρώπους που τις εκστομίζουν.
