Κάθε λεπτό καταναλώνονται παγκοσμίως 2,3 εκατομμύρια φλιτζάνια καφέ (σε κούπα χωρητικότητας περίπου 1/4 του λίτρου). Ομως το πιο δημοφιλές εμπόρευμα στον πλανήτη επηρεάζεται σφόδρα από τις κλιματικές συνθήκες και τη γεωπολιτική, που επιτρέπουν στην παγκόσμια αλυσίδα παραγωγής να επιβάλλει σήμερα στο τέταρτο πιο δημοφιλές ρόφημα αύξηση έως και 30%.
Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την εξάρτησή μας από αυτό το έκχυμα πολυτελείας στο οποίο έχουμε εναποθέσει την εγρήγορση του πνεύματος και την ταχύτητα της γραφής. Και να ανακαλέσουμε περιστατικά και φήμες ότι ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ έπινε 50 φλιτζάνια καφέ την ημέρα για να γράψει την «Ανθρώπινη κωμωδία». Ή ότι ο Βολταίρος έπινε τον καφέ του σε μεγάλες ποσότητες στο Café Procope στο Παρίσι. Ισως ήταν η ποικιλία Ιάβας που προκάλεσε τη διανοητική εκείνη στιγμή και εμπνεύστηκε το μυθιστόρημά του «Καντίντ ή η αισιοδοξία» γράφοντας για μια candida anima. Για μια αγαθή ψυχή και το ουτοπικό όνειρο του απλού ανθρώπου για ανέμελη ζωή. Ο Βολταίρος του 18ου αιώνα τακτικά πλήρωνε υπέρογκα ποσά για να εισάγεται πολυτελής καφές για προσωπική του χρήση. Κάτι που σήμερα δεν φαίνεται εκκεντρικό, αφού το μάρκετινγκ μπορεί να πουλήσει συσκευασία με πέντε κάψουλες καφέ εσπρέσο στην τιμή των 15 ευρώ με την αιτιολογία ότι 59 κολομβιανοί αγρότες έκαναν εικοσάχρονη έρευνα για να δημιουργήσουν μία μοναδική ποικιλία.
Σε αντίθεση από τα ένδοξα πνεύματα του παρελθόντος που τα έργα τους απέκτησαν αξία παραπανίσια των κόκκων του καφέ που κατανάλωσαν, οι σημερινές αυξήσεις δεν θα μας προσδώσουν κάτι πολύτιμο. Η κουλτούρα του καφέ έχει ξεφτίσει σε πλάνο βραχείας επιχειρηματικότητας στριμωγμένης σε λίγα τετραγωνικά επαγγελματικής στέγης με μηχανές καφέ δανεισμένες από εταιρείες εισαγωγής και ποικιλίες αμφιβόλου ποιότητας και άπλετης χημικής επεξεργασίας. Η ξεθυμασμένη, άοσμη και ανέμπνευστη ουσία σερβίρεται σε πάγκους του πεζοδρομίου για να την καταναλώσουν αδιάφοροι θαμώνες που παίζουν στα δάχτυλα το κινητό τους. Απλά για να λένε ότι συμμετέχουν στα δρώμενα της πόλης που τώρα πια δεν τους ακολουθεί.
