Δεκαετία του ’90, παραμονή Χριστουγέννων: η συνεννόηση είχε ήδη γίνει, πολύ πριν κλείσουν τα σχολεία για τις γιορτές, όπως και η χαρτογράφηση της περιοχής – ποιους δρόμους θα ακολουθούσε η «ομάδα» και από ποιες πολυκατοικίες θα περνούσε. Οσο για το ραντεβού, είχε οριστεί για τις 7 το πρωί. Μπορεί να φαντάζει βάρβαρη, κι όμως, θεωρείτο μια καλή ώρα για να ξεκινήσει το… σαφάρι για τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
Ηταν λίγες οι ομάδες στη γειτονιά που αποτελούνταν μόνο από δύο παιδιά κι ακόμη πιο λίγες οι… σόλο. Η πιο συνηθισμένη εικόνα ήταν αυτή με 4-5 πιτσιρίκια – από την ηλικία κιόλας των 6 ετών – να κρατούν τα τριγωνάκια και να προχωρούν με γρήγορο βήμα για να προλάβουν να χτυπήσουν πρώτα τα κουδούνια – με την ελπίδα να τους ανοίξουν και να κάνουν… ποδαρικό και τότε οι πιθανότητες για μεγάλο μποναμά ήταν υψηλότερες. Στους δρόμους, λοιπόν, διασταυρώνονταν όλες οι ομάδες. Ακούγονταν παντού παιδικές φωνές. Ηταν μια μέρα όλο ζωντάνια.
Μέχρι κι ένα είδος ανταγωνισμού υπήρχε στη γιορτινή ατμόσφαιρα: όποια ομάδα μπορούσε και είχε τη δυνατότητα να προσθέσει στα κλασικά τριγωνάκια και κάποιο μουσικό όργανο, είχε… μπόνους. Κι αφού ολοκληρώνονταν τα κάλαντα – κατά τη 1 το μεσημέρι –, γινόταν η μοιρασιά, συνήθως στην είσοδο κάποιας πολυκατοικίας ή στο παγκάκι κάποιας πλατείας και μετά παιχνίδι.
Κι ερχόμαστε στη φετινή παραμονή Χριστουγέννων. Στους δρόμους επικρατούσε ησυχία. Το πρώτο κουδούνι για τα κάλαντα χτύπησε λίγο μετά τις 9 το πρωί. Αυτή η παιδική αναμπουμπούλα και ο ήχος από τα τριγωνάκια που ακουγόταν από μακριά δεν υπήρχαν. Η μοναδική χριστουγεννιάτικη «φασαρία» προερχόταν από τα μεγάφωνα των οχημάτων που επιστράτευσαν κάποιοι, παίζοντας στα ηχεία ξανά και ξανά τα κάλαντα. Τα παιδιά που έφταναν – με το ζόρι – στο κατώφλι της πόρτας και ζητούσαν να «τα πουν» είχαν σπάσει – ως επί το πλείστον – το… ηλικιακό φράγμα των 14 και 15 ετών, κι αυτό ίσως είναι απόρροια του φόβου των γονέων να αφήσουν τα μικρότερα παιδιά χωρίς επιτήρηση να πουν τα κάλαντα. Αλλωστε, δεν έχουν συμβεί και λίγα τα τελευταία χρόνια. Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι αναμνήσεις των Χριστουγέννων έρχονται να υπενθυμίσουν αυτό ακριβώς: πόσο διαφορετικός είναι πλέον ο κόσμος.
