Με έναν τρόπο ο όρος «Σταθερότητα» επαναλήφθηκε αρκετές φορές στην τελική ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη εντός Βουλής στον προϋπολογισμό για το 2025. Αν εδώ οι αναλυτές εντοπίζουν το ένα «Σ» το οποίο θα απασχολήσει την πολιτική σκηνή για το νέο έτος, τα άλλα δύο «Σ» είναι οι «Συμμαχίες» και το «Σύνταγμα». Πάμε να δούμε λοιπόν τα τρία «Σ» τα οποία θα βρεθούν στο επίκεντρο της νέας πολιτικής αντιπαράθεσης. Πάνω σε αυτά εξάλλου θα επενδύσει η κυβέρνηση η οποία εκ των πραγμάτων δίνει τον τόνο. Και επίσης διαμορφώνει ακόμη την ατζέντα δεδομένων των δημοσκοπικών ευρημάτων, που παρά την όποια φθορά της τη δείχνουν να επιδεικνύει ιδιαίτερη ανθεκτικότητα (π.χ. Metron Analysis για Mega, Pulse) κυρίως στον απόηχο των εξαγγελιών του Μητσοτάκη.
Με τον όρο Σταθερότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πραγματικότητα βάζει ένα μεγάλο δίλημμα όχι μόνο στο πολιτικό σκηνικό αλλά και στο συνολικό εκλογικό σώμα και δη στα ευρύτερα ακροατήρια – από την Κεντροδεξιά μέχρι την Κεντροαριστερά αλλά και στη δεξαμενή των αναποφάσιστων.
«Παρά τις δυσκολίες, παρά τα προβλήματα, παρά τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, μόνο αυτή η κυβέρνηση και μόνο η Νέα Δημοκρατία μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα στο ξέφωτο, κρατώντας ταυτόχρονα σταθερό το πηδάλιο της πατρίδας στα ταραγμένα νερά της γεωπολιτικής αστάθειας», ήταν μια αποστροφή του Μητσοτάκη στη Βουλή. Εδώ ο όρος Σταθερότητα συναρτώμενος και με το διεθνές σκηνικό και με τις εσωτερικές διαρθρωτικές κινήσεις συμπυκνώνεται πάνω στη στρατηγική της κυβέρνησης σε σχέση με τους μπλε φακέλους που θα επιδείξει ο κάθε υπουργός με τις επιδόσεις και τους στόχους για το πρώτο εξάμηνο του 2025. Και με ακριβώς αυτόν τον όρο θα συνδεθούν μέτρα και τομές πάνω στην καθημερινότητα του μέσου πολίτη στην προσπάθεια να ελαφρυνθεί το κόστος του απέναντι στην ακρίβεια και στις πληθωριστικές τάσεις. Αυτό θα είναι ένα μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση, που όπως φαίνεται μελετά με ακρίβεια ειδικά εκλογικά κοινά και τον κάθε φορά βαθμό δυσαρέσκειας.
Αλλά και για την άλλη πλευρά – της ελάσσονος και μείζονος αντιπολίτευσης – θα είναι επίσης ένα σημείο που θα επιχειρηθεί να αποδομηθεί. Κι αυτό δεδομένου ότι και το ΠΑΣΟΚ και η ευρύτερη Κεντροαριστερά θα επιχειρήσουν να πουν πως δεν υφίσταται σταθερότητα στη χώρα. Αντίθετα θα επαναλαμβάνουν με ένταση πως υφίσταται μία κυβερνητική πολιτική η οποία διαμορφώνει δυσμενείς όρους για τη χώρα και την αγοραστική δύναμη του κόσμου και άρα η κυβέρνηση είναι φορέας «αστάθειας και επισφάλειας».
Πάμε όμως και στο δεύτερο «Σ» το οποίο θα απασχολήσει την πολιτική σκηνή για το 2025. Αυτό δεν είναι άλλο από τις Συμμαχίες. Για την ακρίβεια, οι συνεκτικές συμμαχίες που η κυβέρνηση θέλει ακριβώς να δείξει πως έχει συγκροτήσει μέσα σε ένα ασταθές και ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον με δύο πολέμους σε εξέλιξη και με τη Μέση Ανατολή να φλέγεται. Ας μην ξεχνούμε πως η χώρα μας θα έχει τον Μάιο την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας και επίσης όπως όλα δείχνουν θα έχουν πυκνώσει οι συζητήσεις πάνω στα ελληνοτουρκικά. Η κυβέρνηση με τον όρο Συμμαχίες θα θέλει να καταδείξει ότι η χώρα βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και από την άλλη η αντιπολίτευση να καταδείξει ότι η χώρα είναι απλώς επί ημερών Μητσοτάκη ένας δεδομένος σύμμαχος της Δύσης, που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αυξήσει και να μεγεθύνει το ρόλο της χώρας στην ευρύτερη περιοχή. Η θέση της χώρας θα είναι στο επίκεντρο και όσο υπάρχει γεωπολιτική ανασύνθεση και υπό τον παράγοντα του Τραμπ και των δικών του κινήσεων στη ΝΑ Μεσόγειο.
Το τρίτο «Σ» αφορά το σχέδιο της συνταγματικής αναθεώρησης που θα αρχίσει να συζητείται μέσα στο νέο έτος ή και προς το τέλος του. Εδώ θα εντοπιστούν οι αναγκαίες ευρύτερες συναινέσεις πάνω σε πεδία όπως για παράδειγμα το άρθρο 16 και η νέα διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου για τα μη κρατικά ΑΕΙ – δομικό στοίχημα της κυβέρνησης διαχρονικά και με όρους σπασίματος, όπως λέει, ενός ταμπού για τη χώρα. Αλλο θέμα που πιθανώς θα προταθεί για επεξεργασία είναι η επέκταση της επιστολικής ψήφου στις εθνικές εκλογές. Η μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσω του Νίκου Ανδρουλάκη ήδη έχει προτείνει την αλλαγή του τρόπου εκλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης και των Ανεξάρτητων Αρχών. Η κυβέρνηση θέλει συναινέσεις αλλά και δεν θα αποφεύγει να δει το πεδίο της αναθεώρησης του Συντάγματος ως πεδίο που θα δείξει πως έχει τη βούληση για προωθητικές τομές συγχρονισμένες, όπως λένε οι κυβερνητικοί, με τη νέα πραγματικότητα.
