Πολλοί στις ΗΠΑ παραξενεύτηκαν για την ευρεία αποδοχή της δολοφονία του Γενικού Διευθυντή της UnitedHealthcare. Εμείς, συνηθισμένοι από χιόνια: ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μάς θύμισε προσφάτως πως ως τη σύλληψή τους τα μέλη της «17Ν» θεωρούνταν ηπερήρωες, τιμωροί εκδικητές.
Κάπως έτσι αντιμετωπίζουν τον δολοφόνο Λουίτζι Μαντζιόνε στις ΗΠΑ – ίσως και εκεί έχουν γίνει «φθονεροί», όπως κατά τον Άδωνι Γεωργιάδη είναι το 67% των Ελλήνων που δηλώνουν ότι «δυσκολεύονται να βγάλουν τον μήνα». Ίσως όμως απλώς νιώθουν ανυπεράσπιστοι, πως κινδυνεύουν να πεθάνουν ή να μείνουν ανάπηροι αν αντιμετωπίσουν πρόβλημα υγείας.
Διότι η UnitedHealthcare –στην περίπτωση των κρατικών προγραμμάτων και αναλόγως στις άλλες περιπτώσεις– εισπράττει κάθε μήνα ασφάλιστρο από το κράτος για όσους έχει αναλάβει. Για να έχει κέρδη, πρέπει να μειώσει τα έξοδά της για φάρμακα, περίθαλψη, επεμβάσεις έστω και αν έτσι μειώνονται οι πιθανότητες ίασης/επιβίωσης των πελατών της. Ιδανικά, το κέρδος της θα μεγιστοποιηθεί αν πεθάνουν όλοι οι ασφαλισμένοι την επομένη της προείσπραξης των ασφαλίστρων από το κράτος.
Οι ΗΠΑ νοικιάζουν την υγεία των πολιτών τους όπως παλιότερα όλα τα κράτη νοίκιαζαν τους φόρους. Οι ενοικιαστές των φόρων είχαν τόσο μεγαλύτερο κέρδος όσο μεγαλύτερη παραγωγή είχαν οι φορολογούμενοι ή όση φοροδιαφυγή ανακάλυπταν ή φορολογώντας τον άνηθο και το κύμινο. Δεν τους συνέφερε να καταστρέφονται οι σοδειές ή να πεθαίνουν οι φορολογούμενοι – να είναι γεροί και να πληθαίνουν ήθελαν για να αυξάνονται τα κέρδη τους.
Το σύστημα της ενοικίασης των φόρων εξέλιπε ως αναχρονιστικό και εξόχως καταπιεστικό, το διεστραμμένο σύστημα ενοικίασης της περίθαλψης ζει στις ΗΠΑ και συσσωρεύει αμύθητα κέρδη: η UnitedHealth Group, μητρική της UnitedHealthcare, είναι 8η στον κατάλογο των 500 μεγαλύτερων εταιρειών παγκοσμίως του Fortune.
Η διαστροφή είναι γενικότερη: αντίθετα από ότι μας έλεγαν κάποτε οικονομολόγοι όπως ο Γκαλμπραίηθ, οι μέτοχοι κάθε είδους εταιρειών ζητούν εδώ και τώρα μεγιστοποίηση των κερδών και οι μάνατζερ μεγιστοποίηση των πριμ. Με όριο τον ουρανό, δηλαδή τα κέρδη και πριμ του ανεξελέγκτως αεροβατούντος χρηματοπιστωτικού τομέα, του αέρα της Wall Street, του Bitcoin, της Σοφοκλέους.
Αιωρούνται ψηλά στη στρατόσφαιρα τιμές, δείκτες, κέρδη, πριμ· επιπλέον κατεβαίνουν ενίοτε κεφάλαια να επενδυθούν σε ακίνητα ή άλλες ασφαλείς αξίες ημών των προσγειωμένων – και ανεβάζουν ακόμα περισσότερο τις τιμές, βέβαια.
Δεν είναι περίεργο λοιπόν που σε όλες τις χώρες του κόσμου πληθαίνουν τα παράπονα για την ακρίβεια, ότι υπάρχει διαδεδομένη αίσθηση φτώχειας. Το αν και πώς θα λείψουν τα παράπονα και οι πολιτικές παρενέργειές τους είναι ερώτημα κόστους τρισεκατομμυρίων για τους κατέχοντες και αντίστοιχου οφέλους για τους «φθονερούς» αυτού του κόσμου.
