Με την ανάδειξη του περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, Γιώργου Χατζημάρκου, ως νέου προέδρου ολοκληρώθηκε χθες το μίνι σίριαλ της αλλαγής ηγεσίας της Ενωσης Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ), όπου η διαδοχή του απερχόμενου Απόστολου Τζιτζικώστα εξελίχθηκε σε νεοδημοκρατικό δράμα αφού η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να στηρίξει για τη θέση αυτή τον Γιώργο Χατζημάρκο προκάλεσε την ενόχληση του Νίκου Χαρδαλιά που, ως περιφερειάρχης Αττικής, περίμενε ότι θα λάβει αυτός το χρίσμα. Ο Χατζημάρκος, λοιπόν, εξελέγη με 21 ψήφους από τους 23 ψηφίσαντες (οι άλλες δύο ψήφοι, για την ιστορία, ήταν λευκό). Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία περί των αρνητικών αισθημάτων του, ο Χαρδαλιάς αποφάσισε να απέχει από τις εκλογές. Δεν ψήφισε καν τον νεοδημοκράτη σύντροφο και συνάδελφο περιφερειάρχη, ούτε καταδέχτηκε να πάει να ρίξει «λευκό» στο χρίσμα του Μητσοτάκη. Απείχε.
Τα νεύρα του Χαρδαλιά είχαν γίνει ακόμη χειρότερα όταν έγινε γνωστό πως από το Μαξίμου δεν θα προταθεί ούτε για μία από τις δύο θέσεις αντιπροέδρων της ΕΝΠΕ. Με τον ίδιο να αντιδρά δηλώνοντας παραίτηση από το προεδρείο πριν από δύο βδομάδες, δηλαδή λίγες μέρες πριν από την εκλογή αντικαταστάτη. Νέος αντιπρόεδρος εξελέγη με τις ευχές του Μητσοτάκη ο «πράσινος» στην καρδιά αλλά υπερκομματικός περιφερειάρχης Κρήτης, Σταύρος Αρναουτάκης.
Χαμογελαστός και… αναβαθμισμένος επέστρεψε χθες ο Νίκος Ανδρουλάκης στα παλιά του λημέρια στις Βρυξέλλες, για την προσύνοδο των ηγετών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, έχοντας πια την ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα καλά νέα της επανεκλογής και της θεσμικής αναβάθμισής του ταξίδεψαν ως τη βελγική πρωτεύουσα, οπότε δέχτηκε και τα συγχαρητήρια από τους γνωστούς του που συνάντησε εκεί, όπως τον ισπανό πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ, τον πρόεδρο των Ευρωσοσιαλιστών Στέφαν Λέβεν και την επικεφαλής της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, Ιράτσε Γκαρσία Πέρεθ, ενώ είχε και συνάντηση και με τον άλλο παλιό του φίλο, τον Πορτογάλο Αντόνιο Κόστα, που ως πρόεδρος, πλέον, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι εκ των ισχυρότερων θεσμικών της ΕΕ.
Κάπου παραξέφυγε η κατάσταση στη Βουλή χθες με όσα είπε ο Κυριάκος Βελόπουλος για τα Τέμπη, με αφορμή τον διαπληκτισμό που εκτυλίχθηκε μεταξύ του Κώστα Αγοραστού και συγγενών των θυμάτων στη Λάρισα. Θέλοντας, μάλλον, να «χαϊδέψει» ορισμένα ένστικτα, ο Βελόπουλος άρχισε να ωρύεται από το βήμα της Βουλής υπέρ της αυτοδικίας και υποστηρίζοντας την επαναφορά της θανατικής ποινής. «Εάν ήταν το παιδί μου στο τρένο, δεν ξέρω τι θα έκανα τον υπουργό» είπε χαρακτηριστικά, δηλώνοντας πως «αν ήταν η κόρη μου μέσα στο τρένο θα έπαιρνα τον νόμο στα χέρια μου». Σημειώνω ότι το μοναδικό αισιόδοξο σημείο στο συγκεκριμένο σκηνικό, ήταν ότι η αντίδραση από τους υπόλοιπους ήταν σύσσωμη και όχι κομματική. Ο Θεόφιλος Ξανθόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηριστικά, του φώναζε «ντροπή είναι αυτό που λέτε, είναι αντιθεσμικά αυτά». Ενώ στο προεδρείο εκείνη την ώρα ήταν η Ολγα Γεροβασίλη, η οποία αμέσως ζήτησε να διαγραφούν οι επίμαχες αναφορές από τα πρακτικά. Πάλι καλά να λέμε.
Μια ενδιαφέρουσα είδηση για τους ιστοριοδίφες: πληροφορήθηκα ότι η ΕΥΠ έχει ξεκινήσει εσωτερικά διαδικασίες για τη διαλογή, αξιοποίηση και δημοσιοποίηση τμήματος του αρχείου της που αφορά κρίσιμες περιόδους της ιστορίας. Μια κίνηση που ακούω, συγκεκριμένα, ότι είχε προταθεί από πρόσωπα του ακαδημαϊκού χώρου σε κυβερνητικούς παράγοντες. Το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή ήταν ο πρόσφατος αποχαρακτηρισμός και η δημοσιοποίηση δελτίων πληροφοριών της ΚΥΠ από τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974 για το πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή. Και θα έχει και συνέχεια. Κατ’ αρχάς, σε πρώτο στάδιο, σχεδιάζεται να ακολουθήσουν και άλλες, παρόμοιες, επιλεγμένες δημοσιοποιήσεις αρχείων, σε συνεργασία με ειδικευμένους επιστήμονες. Ενώ, σε δεύτερο στάδιο, προετοιμάζεται η ίδρυση ενός μουσείου ή επισκέψιμου κέντρου με εκθέματα και αρχειακό υλικό της Υπηρεσίας.
Αυτά όλα τα παραπάνω είναι πολύ ωραία, φυσικά, γιατί προάγουν την έρευνα και διευκολύνουν τους μελετητές της Ιστορίας.
Ομως, συγχωρέστε με, δεν μπορώ να αντισταθώ σε ένα σχόλιο: ποιος ξέρει, σε 50 χρόνια μπορεί να εκτίθεται μουσειακά και το δελτίο παρακολούθησης του Ανδρουλάκη, μπας και το μάθει κι αυτός επιτέλους επισήμως αντί να τρέχει κάθε τρεις και λίγο τους έρμους τους δικηγόρους στα δικαστήρια…
