Για την Ηπειρο
Υπεγράφη όπως ήταν προγραμματισμένο η σύμβαση για την εθνική οδό που θα ενώσει την Ιονία Οδό με το Καλπάκι και την Κακαβιά, παρουσία του προέδρου Κυριάκου σε μια σεμνή τελετή, στο αθλητικό κέντρο του Καλπακίου. Είχε και κόσμο, που δημιούργησε μια ζεστή ατμόσφαιρα γι’ αυτόν, καθώς το έργο τελούσε σε γραφειοκρατική εκκρεμότητα για πάνω από 15 χρόνια. Και είναι προφανές ότι θα δώσει με την ολοκλήρωσή του άλλες προοπτικές στην περιοχή. Υπενθυμίζω ότι η Ιονία Οδός είναι έως τώρα «τυφλή», πέφτει απλώς στην Εγνατία, και κάποιος που θελήσει να μεταβεί στα Ζαγοροχώρια, στην Κόνιτσα, και στη Βόρειο Ηπειρο, θα πρέπει να ακολουθήσει έναν πολυσύχναστο και επικίνδυνο δρόμο, ο οποίος δημιουργεί σοβαρά κυκλοφοριακά προβλήματα στην πόλη των Ιωαννίνων.
Είχε μια μικρή ταλαιπωρία το ταξίδι στα Γιάννενα του προέδρου Κυριάκου, λόγω της πυκνής ομίχλης που επικρατούσε στην περιοχή, αλλά όλα καλά. Αν αναβαθμιστεί από άποψη τεχνολογικού εξοπλισμού και το αεροδρόμιο της πόλης (φαντάζομαι στο πλαίσιο της συνολικής παραχώρησης 22 αεροδρομίων προς αναβάθμιση), όλα θα είναι καλύτερα για την πρωτεύουσα της Ηπείρου. Και για όποιον θελήσει να ταξιδέψει προς τα εκεί με αεροπλάνο…
Και μετά τα Γιάννενα, Βρυξέλλες, κι ακόμη πιο μετά… Φινλανδία, αλλά μη φανταστείς κανένα ξενέρωτο Ελσίνκι, όχι. Ψηλά πάνω, στη Λαπωνία. Σύμφωνα με το (σφιχτό) πρόγραμμα που έχει ο πρόεδρος Κυριάκος, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της τελετής υπογραφής της σύμβασης στο Καλπάκι, πέταξε για Βρυξέλλες προκειμένου να συμμετάσχει στη σημερινή, τελευταία για το 2024, Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αύριο Παρασκευή θα μεταβεί στη Λαπωνία, σε ένα χωριό κοντά στον Αρκτικό Κύκλο, ονόματι Σααρισέλκα, καμιά 250αριά χιλιόμετρα βορειότερα από το Ροβανιέμι, το χωριό του Αϊ-Βασίλη, προσκεκλημένος του φινλανδού πρωθυπουργού Πέτερι (σαν να λέμε Πέτρος) Ορπο. Ο κύριος Ορπο έχει προσκαλέσει επίσης την επίτροπο για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ Κάγια Κάλας, την πρωθυπουργό της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι και τον πρωθυπουργό της Σουηδίας Ουλφ Κρίστερσον. Οι πέντε τους θα έχουν κλειστές συνομιλίες για την άμυνα, την ασφάλεια της Ευρώπης, τη μετανάστευση και την εργαλειοποίησή της, σε συνάρτηση με την ασφάλεια των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τους Φινλανδούς και τους Σουηδούς τους έχει τρομάξει η πιθανότητα έκρηξης του Μεταναστευτικού μετά τα γεγονότα στη Συρία, και προσκάλεσαν Ελλάδα – Ιταλία για να συζητήσουν τρόπους περιορισμού του φαινομένου.
Λογικό.
Ωπα, τι έχουμε εδώ; Ο αγαπημένος Πέτρος Παππάς, η πιο στιβαρή μακρά, άβαφη επί του παρόντος, κόμη του Κοινοβουλίου, έχει απογοητευτεί – εικάζω – από τα άλλοτε ινδάλματά του, τον Κασσελάκη και τον πρόεδρο Αλέξη, τον απόμαχο. Και όχι μόνο αυτό, φαίνεται πως έχει ανοίξει τα φτερά του – προφανέστατα για να μιλάει έτσι – για άλλες αγκαλιές, πιο ζεστές και ενδεχομένως και πιο «οικείες»…
Χθες το πρωί πήγε στον Γιωργάκη τον Κακούση στο Action 24 και ιδού τι είπε ο παλίκαρος: «Βρισκόμαστε μ’ ένα μεγάλο τραύμα όσοι πιστέψαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν μια μεγάλη κεντροαριστερή δύναμη. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε. Και τον Τσίπρα και τον Κασσελάκη τον ρούφηξε η γραφειοκρατία του κόμματος». Για να προσθέσει αμέσως μετά σε αυτή την επιτάφιο ωδή στη σχέση του με τους συριζαίους, νυν και πρώην, τα ακόλουθα: «Αυτό που έχει σημασία είναι να οικοδομηθεί μια εναλλακτική πρόταση, σε κρίσιμα θέματα όπως στη στέγη ή στις τράπεζες, στα οποία η ΝΔ “σέρνεται”».
Κουνάει μαντίλι, είναι φανερό πλέον, όχι καλαματιανό, αλλά απ’ το Κιλκίς, ο Πετράν…
(Αν όμως σκέφτεται ότι θα βρει στέγη στο ΠΑΣΟΚ, τον ενημερώνω ότι πρέπει να κάνει πολλά ακόμη για να γίνει δεκτός. Δηλωσούλες σαν τις προαναφερόμενες είναι τίποτα. Piece of cake ή peanuts, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο…)
Στο μεταξύ έφτασε – ζει ανάμεσά μας, πλέον – ο πρόεδρος Κασσελάκης, έπειτα από μια pre-Christmas παραμονή στη Νέα Υόρκη και στο σπίτι στα Χάμπτονς, το οποίο σύμφωνα με περιγραφή φίλου μου, αυτό το σπίτι εκεί «απλά δεν υπάρχει»! Και χάρηκα ιδιαίτερα, διότι ο έκπτωτος πρόεδρος της καρδιάς μας θα «έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του», που λέγανε παλιά, όταν με το καλό «μουτζώσει» τα εδώ.
Ο δικός μου, μου ανέφερε ακόμη, ότι η πρώτη επίσημη (επίσημη!) εμφάνιση του αρχηγού θα πραγματοποιηθεί κατά τη δοξαστική λειτουργία των Χριστουγέννων, στη Μητρόπολη των Αθηνών, προοπτική η οποία δεν με εξέπληξε, διότι δεν περίμενα και κάτι λιγότερο για εκείνον.
Σε κάθε περίπτωση, να έχουμε κατά νου, ότι ο πρόεδρος είναι πλέον εδώ, εν Αθήναις, και πάλι κατά την ίδια πηγή, θα εντατικοποιηθεί η προσπάθεια για την οργάνωση του νέου κόμματος, ώστε στις αρχές του νέου χρόνου να κάνει πρεμιέρα.
Οπως μου είπε, δεν τους πτοούν καθόλου τα χαμηλά νούμερα των δημοσκοπήσεων, και μου άφησε να αντιληφθώ ότι η κατάσταση που αποτυπώνουν «δεν είναι έτσι ακριβώς»…
Αυτό που θέλω να σημειώσω εγώ πάντως, είναι ότι οι χαμηλές πτήσεις που πραγματοποιεί το κόμμα Κασσελάκη έχουν αρχίσει πια και προβληματίζουν σοβαρά ορισμένους από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι αποχώρησαν από το κόμμα στην κρίση του Νοεμβρίου, και τώρα βρίσκονται στη μεγάλη ομάδα των ανεξάρτητων της Βουλής. Χθες είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με έναν εξ αυτών, ο οποίος – πρώτο όνομα – εθεωρείτο από τους πρωτόκλητους οι οποίοι θα στελέχωναν το καινούργιο κόμμα. Δεν μου το απέκλεισε βέβαια ότι μπορεί τελικά να ενταχθεί στην υπό συγκρότηση κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος Κασσελάκη, μου δήλωσε όμως «σοβαρά προβληματισμένος» με όσα γίνονται ή δεν γίνονται εκεί. Και μου πρόσθεσε τη βαθύτατη ανησυχία του «για το πού πάει το πράγμα», μαζί με την «ενόχλησή» του για την πολυήμερη απουσία του αρχηγού στις ΗΠΑ.
Εγώ έτσι όπως τον «είδα» τον άνθρωπο, δεν είμαι και τόσο βέβαιος ότι τελικά θα το επιχειρήσει το βήμα…
Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τον αποχαιρετήσω χθες τον φίλο μου, τον Κώστα Χαρδαβέλλα, τον αγαπημένο μας «Χάρδα», μια γνήσια δημοσιογραφική φωνή, που σίγησε οριστικά το βράδυ της Τρίτης. Το κάνω σήμερα για να σημειώσω ότι ήταν ένας παθιασμένος ρεπόρτερ, από τους πρώτους, και καλύτερους, της ερευνητικής δημοσιογραφίας, αποτέλεσε δε για μας τους νεότερους φωτεινό παράδειγμα αφοσίωσης στη δουλειά και στο κυνήγι της είδησης. Ο Κώστας με τον οποίο είχα τη χαρά, και την τιμή, να συμπορεύομαι επί χρόνια σε διπλανά γραφεία στα «ΝΕΑ», αποτέλεσε μαζί με τον Γιώργο Λιάνη και τον Γιάννη Δημαρά την Αγία Τριάδα του ρεπορτάζ, τόσο στον γραπτό λόγο όσο και στην τηλεόραση.
Φανατικός πασόκος, φίλος του Γιώργου και της Φώφης Γεννηματά, ο Κώστας έζησε από κοντά όλες τις μεγάλες στιγμές του Κινήματος, και συνέβαλε αποφασιστικά στην εκπροσώπησή του σε έναν δύσκολο χώρο όπως αυτός των ΜΜΕ, στον οποίο το Κίνημα ήταν πάντα μειοψηφική δύναμη.
Είμαι πραγματικά θλιμμένος για την απώλειά του – και θέλω να προσθέσω κάτι, που φανερώνει το ασίγαστο πάθος του για την είδηση και την αποκάλυψή της. Με κάλεσε στο τηλέφωνο, πριν από ένα δίμηνο, ίσα που έβγαινε η φωνή του, «για να μου δώσει ένα θέμα», και να το γράψω «όπως εσύ ξέρεις και μπορείς»…
Αξέχαστος θα μείνει για όλους εμάς εδώ στα «ΝΕΑ», και σ’ εμένα προσωπικά…
