Ο Αρκάς στέλνει την καλημέρα του πάντα στο κλίμα των ημερών, όπως συνηθίζει τις τελευταίες ημέρες.
Συγκεκριμένα στο σημερινό σκίτσο βλέπουμε τον Θανασάκη με έναν φίλο του να λε συζητούν: «Θανασάκη, στολίσατε το δέντρο;» και εκείνος απαντά «Ου, τώρα, από πέρυθι!» και συνεχίζει να λέει με στόμφο: «αλλά η μαμά μου, λέει ότι φέτοθ, όθο και να κλαίω, θα το κθετολίθουμε μετά τιθ γιορτεθ».
Η ιστορία φέρεται να ξεκινά από τον 8ο αιώνα, όταν ο Άγιος Βονιφάτιος θέλησε περί το 750 να εξαλείψει την μέχρι τότε αποδιδόμενη ιερότητα των ειδωλολατρών στη βελανιδιά, αντικαθιστώντας την με το έλατο .
Έχει εκφραστεί όμως και η άποψη ότι το έθιμο έχει Βυζαντινή προέλευση. Σύμφωνα με αυτή, ο Αναστάσιος Α’ το 512 έχτισε στη Συρία έναν ναό με δύο ορειχάλκινα δέντρα.
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο έχει επικρατήσει να είναι ένα αειθαλές, κωνοφόρο δέντρο και ο στολισμός του αποτελεί παράδοση για τις μέρες των Χριστουγέννων. Στολίζεται με διάφορα στολίδια, γιρλάντες, κορδέλες, λαμπιόνια.
Παλαιότερα αντί για λαμπιόνια τοποθετούσαν αληθινά κεριά.Ένα άγγελος ή ένα αστέρι τοποθετούνται στην κορυφή του δέντρου συμβολίζοντας το αστέρι της Βηθλεέμ που οδήγησε τους μάγους ή τους αγγέλους που προστάτεψαν το Θείο βρέφος εκείνη την Άγια νύχτα.
Στην Ελλάδα το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρο το έφεραν οι Βαυαροί και στολίστηκε για πρώτη φορά στην χώρα μας στα ανάκτορα του βασιλιά Όθωνα το 1833. Αρχικά στολίστηκε στα ανάκτορα του Ναυπλίου και εν συνεχεία στην Αθήνα, όπου οι κάτοικοι έκαναν ουρές για να το θαυμάσουν.
