Η ενεργειακή φτώχεια αναδεικνύεται ως σοβαρό ζήτημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εν μέσω της αύξησης των τιμών της ενέργειας, των ανησυχιών για την ασφάλεια και της μετάβασης στην κλιματική ουδετερότητα, η ανάπτυξη προσαρμοσμένων ενεργειακών πολιτικών αποτελεί κρίσιμη προτεραιότητα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ορίζει την ενεργειακή φτώχεια ως, όταν ένα νοικοκυριό πρέπει να μειώσει την ενεργειακή του κατανάλωση σε βαθμό που να επηρεάζει αρνητικά την υγεία και την ευημερία του.
Το πρόβλημα φφείλεται στο υψηλό κόστος, το χαμηλό εισόδημα και την αναποτελεσματική στέγαση. Το ζήτημα, που συνδέεται με τη δημόσια υγεία, την κοινωνική ισότητα και την έκθεση στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, επηρεάζει δυσανάλογα τις πιο εύθραυστες κοινότητες.
Η κρίση COVID-19, ακολουθούμενη από την άνοδο των τιμών της ενέργειας και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, έχει επιδεινώσει την κατάσταση για πολλούς πολίτες. Μεταξύ 8% και 16% του πληθυσμού της ΕΕ αντιμετωπίζει τώρα ενεργειακή φτώχεια.
Στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, σχεδόν το 30% του πληθυσμού είναι ενεργειακά φτωχός
Το ετήσιο ποσοστό των Ευρωπαίων που δεν μπορούσαν να κρατήσουν τα σπίτια τους επαρκώς ζεστά το χειμώνα έχει αυξηθεί. Ενώ το 2021 διαμορφώθηκε στο 6,9%, έφτασε στο 10,6% το 2023, σύμφωνα με τη Eurostat.
Παρά την πρόοδο που σημειώθηκε από την έναρξη της Ενεργειακής Ένωσης και τις διάφορες νομοθετικές πρωτοβουλίες όπως η δέσμη μέτρων για την Καθαρή Ενέργεια για Όλους , οι διαφορές στην ενεργειακή φτώχεια εξακολουθούν να υφίστανται μεταξύ των κρατών μελών, σύμφωνα με το Euractiv.
Στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, σχεδόν το 30% του πληθυσμού είναι ενεργειακά φτωχός, ενώ στις δυτικές και βόρειες χώρες της ΕΕ, το ποσοστό πέφτει κάτω από το 5%, σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής.
Μελέτη που δημοσιεύτηκε από το ΓΕΣΙΣ τονίζει την ανάγκη αντιμετώπισης της ενεργειακής φτώχειας μέσω συνδυασμού μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων μέτρων, ιδιαίτερα σε χώρες με υψηλά ποσοστά στεγαστικής στέρησης, όπως η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία .
Οι μακροπρόθεσμες στρατηγικές περιλαμβάνουν την ανακαίνιση παλαιών κτιρίων για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης, την αντιμετώπιση των δομικών ελλείψεων και τη διασφάλιση της πρόσβασης σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής. Οι επενδύσεις στην πράσινη ενέργεια και τις καινοτόμες τεχνολογίες είναι επίσης απαραίτητες.
Βραχυπρόθεσμα, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να εφαρμόσουν μέτρα στήριξης με βάση το εισόδημα, ιδιαίτερα για ευάλωτα νοικοκυριά σε περιοχές με ακραίες καιρικές συνθήκες όπως η Νοτιοανατολική και η Ανατολική Ευρώπη.
Τα μέτρα αυτά αποσκοπούν στον μετριασμό των κινδύνων για την υγεία και στη βελτίωση της πρόσβασης σε βασικές ενεργειακές υπηρεσίες. Επιπλέον, η αντικατάσταση ανεπαρκών συσκευών και η προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας συμβάλλουν στην κοινωνική ευημερία και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα.
Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία συνεπών ορισμών και τυποποιημένων μέτρων για την ενεργειακή φτώχεια στα κράτη μέλη για τη διασφάλιση αποτελεσματικών πολιτικών και ακριβούς συλλογής δεδομένων. Απαιτεί περαιτέρω έρευνα για τη διερεύνηση των παραγόντων της ενεργειακής φτώχειας για την ανάπτυξη εξατομικευμένων λύσεων για κάθε χώρα.
Ενώ η πράσινη μετάβαση προσφέρει μακροπρόθεσμη οικονομική εξοικονόμηση μέσω ενεργειακά αποδοτικών τεχνολογιών, τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος –αυτά που χρειάζονται περισσότερο τέτοιες αποταμιεύσεις– συχνά δεν διαθέτουν το κεφάλαιο ή την πίστωση πρόσβασης για να αντέξουν οικονομικά αυτές τις επενδύσεις, επιδεινώνοντας την ανισότητα.
Εν τω μεταξύ, τα νοικοκυριά υψηλού εισοδήματος κυριαρχούν στην πρώιμη υιοθέτηση των πράσινων τεχνολογιών, αυξάνοντας τη ζήτηση ενέργειας και την πίεση στις υποδομές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η επίτευξη μιας δίκαιης οικιακής ενεργειακής μετάβασης είναι απαραίτητη για την Ευρώπη.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να αποφασίσουν εάν το κόστος του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας επιβάλλεται μέσω φόρων ή λογαριασμών και εάν είναι σταθερό ή με βάση τη χρήση. Τα δίκαια συστήματα μπορούν να προστατεύσουν τις βασικές ενεργειακές ανάγκες διαχειριζόμενοι την υπερβολική κατανάλωση από πλουσιότερα νοικοκυριά.
Οι δημόσιοι ή ιδιωτικοί φορείς θα μπορούσαν να παρέχουν τεχνολογίες βαρέως κεφαλαίου ως μέρος μοντέλων που μοιάζουν με συνδρομές, ανακτώντας το κόστος μέσω των χρεώσεων υπηρεσιών.
Οι κυβερνήσεις πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στην άμεση στήριξη των νοικοκυριών χαμηλού εισοδήματος, όπως επιδοτούμενες αναβαθμίσεις ενεργειακής απόδοσης, υποχρεωτικά βιομηχανικά πρότυπα ή κοινοτικές λύσεις όπως η τηλεθέρμανση.
Η κρίση των ορυκτών καυσίμων 2022-24 ανέδειξε τη σημασία της εξατομικευμένης υποστήριξης. Προσεγγίσεις όπως τα «μπλοκ τιμολόγια», που περιορίζουν τις τιμές για τις βασικές ενεργειακές ανάγκες, αποδείχθηκαν αποτελεσματικές στον περιορισμό της ενεργειακής φτώχειας.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να υιοθετήσουν παρόμοιες προστασίες για να εξασφαλίσουν δικαιοσύνη, συμπερίληψη και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Με την ενεργειακή φτώχεια να επεκτείνεται στους καλοκαιρινούς μήνες και την κλιματική αλλαγή, είναι απαραίτητη μια ολοκληρωμένη προσέγγιση όλο το χρόνο.
