Μηδενική περίοδο χάριτος θα έχει, ως πρωθυπουργός της Γαλλίας, ο Φρανσουά Μπαϊρού: το επιβεβαίωσε ο διεθνής οίκος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Moody’s, ανακοινώνοντας μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, μόλις λίγες ώρες αφότου τον διόρισε επικεφαλής στο Ματινιόν ο Εμανουέλ Μακρόν (αναγκαστικά, αφού πρώτα ο Μπαϊρού τον απείλησε ότι θα τον εγκαταλείψει πολιτικά…), πως υποβαθμίζει στο Aa3 το αξιόχρεο του Δημοσίου της Γαλλίας.
Στην ανακοίνωσή του, ο Moody’s επικαλέστηκε την «πολιτικής πολυδιάσπαση» που μπορεί «στο προβλεπτό μέλλον» να «εμποδίσει σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή». «Θα καταφέρει ο Μπαϊρού των Πυρηναίων να ανεβεί στο Εβερεστ;», αναρωτιέται το γαλλικό περιοδικό «L’Obs»: ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας, ο τέταρτος της τελευταίας χρονιάς, κατάγεται από τα Πυρηναία, κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής, ωστόσο, διαβεβαίωσε πως συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται στους πρόποδες «των Ιμαλαΐων από πλευράς δυσκολιών».
Καλείται να συγκροτήσει μια κυβέρνηση ικανή να αντέξει περισσότερους από λίγους μήνες στην κατακερματισμένη Εθνοσυνέλευση· και να προσφέρει στη χώρα κάτι καλύτερο από τον «ειδικό νόμο» που αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα ώστε «να διασφαλιστεί η συνέχεια της εθνικής ζωής και των δημοσίων υπηρεσιών».
Γιατί είναι η πρώτη φορά εδώ και 45 χρόνια που η Γαλλία κλείνει τη χρονιά χωρίς προϋπολογισμό για την επόμενη.
Μετά τον τηλεφωνικό γύρο διαβουλεύσεων που είχε το Σαββατοκύριακο, ο Μπαϊρού θα δεχθεί σήμερα και αύριο, κατά σειρά «αριθμητικής σπουδαιότητας», τους ηγέτες (σχεδόν) όλων των κομμάτων που εκπροσωπούνται στην Εθνοσυνέλευση – αργά χθες το βράδυ η Ανυπότακτη Γαλλία ανακοίνωσε πως δεν δέχεται την πρόσκληση.
Πρώτοι, στις 9 το πρωί, θα γίνουν δεκτοί η ηγέτις της Εθνικής Συσπείρωσης Μαρίν Λεπέν και ο υπαρχηγός της Ζορντάν Μπαρντελά, με δεδηλωμένη ωστόσο την επιθυμία του Μακρόν να μη δοθούν ξανά τα κλειδιά των εξελίξεων στην Ακροδεξιά.
«Ο άνθρωπος της συμφιλίωσης», όπως αρέσκεται να περιγράφει τον εαυτό του ο κεντρώος (χριστιανοδημοκράτη, προτιμά να τον αποκαλεί η «Monde») Μπαϊρού, καλλιεργεί τουλάχιστον από το 2007 ένα όνειρο συσπείρωσης των μεταρρυθμιστών της Αριστεράς, του Κέντρου και της Δεξιάς, ώστε «να βρεθεί ένας κοινός δρόμος». Σε αυτό το στάδιο, ωστόσο, τίποτε δεν εγγυάται ότι θα αντέξει περισσότερο από τον προκάτοχό του, τον Μισέλ Μπαρνιέ, ή ότι θα τα καταφέρει καλύτερα από εκείνον.
Ενα κομμάτι της Αριστεράς, βέβαια, έχει αλλάξει στάση μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Μπαρνιέ – υπό το βάρος πρότασης μομφής που στήριξε και η ίδια, από κοινού με την Ακροδεξιά. Σοσιαλιστές, Οικολόγοι και Κομμουνιστές επέλεξαν την περασμένη εβδομάδα να κάνουν ένα βήμα προς τον συμβιβασμό, αφήνοντας μόνο τον «Ανυπότακτο» Ζαν-Λικ Μελανσόν, που εξακολουθεί να αξιώνει παραίτηση του Μακρόν και νέες προεδρικές εκλογές.
Σοσιαλιστές και λοιποί ωστόσο ζητούσαν έναν αριστερό πρωθυπουργό: δεν το εξασφάλισαν και παραμένουν στην αντιπολίτευση. Δηλώνουν όμως ανοιχτοί σε μία συμφωνία μη πρότασης μομφής, την οποία βέβαια σκοπεύουν να εξαργυρώσουν ακριβά.
Βασική τους απαίτηση είναι να δεσμευτεί η κυβέρνηση πως δεν θα κάνει χρήση του άρθρου 49.3 του Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει παράκαμψη της Εθνοσυνέλευσης, κάτι που θα υποχρεώσει τον Μισέλ Μπαρνιέ σε σημαντικές παραχωρήσεις όσον αφορά τις αυξήσεις φόρων και τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση – δύο τοτέμ του μακρονισμού.
Παράλληλα, βέβαια, ο Μπαρνιέ θα χρειαστεί και τη στήριξη της Δεξιάς, των Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι τη συναρτούν από τον «οδικό χάρτη» που θα τους παρουσιάσει, και πιέζουν ήδη να παραμείνει στη θέση του ο «σκληρός» (υπηρεσιακός σήμερα) υπουργός Εσωτερικών, Μπρινό Ρεταγιό.
