Ημουν κι εγώ ένας εξ αυτών (των πολλών) που συνομίλησαν με τον Αλεξ Πατέλη, τον παραιτηθέντα οικονομικό σύμβουλο του προέδρου Κυριάκου, έπειτα από μια παραμονή στο πλευρό του, διάρκειας 5½ ετών. Μου διέψευσε και εμένα ότι ο λόγος της παραίτησής του είχε να κάνει με τα μέτρα φορολόγησης των υπερκερδών των τραπεζών που πρόκειται να εξαγγείλει άμεσα ο Πρωθυπουργός. «Καμία σχέση», μου δήλωσε κοφτά. Οπότε, δεν επιμένω σε αυτό. Αν ο άλλος σου δηλώνει όχι, δεν έχει κανένα νόημα να το ρίξεις στις εικασίες.
Να αναφέρω μόνο, ότι τον ρώτησα αν πρόκειται να φύγει από τη χώρα, για τη Νέα Υόρκη. Μου απάντησε πως «όχι» διότι αγαπάει την Ελλάδα, του αρέσει πολύ η ζωή εδώ, όπως και στον σύζυγό του, άρα δεν πρόκειται να ξενιτευτεί. «Θα αναζητήσει απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα;» ήταν η επόμενη ερώτηση. «Για κανένα χρόνο θα ξεκουραστώ», μου απάντησε. Και πριν κλείσουμε με ενημέρωσε και για το βιβλίο που γράφει.
– Πού θα αναφέρεται;
– Στο επίτευγμα που σημειώθηκε αυτά τα χρόνια, να βγει η ελληνική οικονομία από την κρίση. Εχουν γραφτεί ένα σωρό βιβλία για το πώς οδηγηθήκαμε σ’ αυτή, καιρός δεν ήταν να γραφτεί και ένα βιβλίο για το πώς βγήκαμε;
Εχει ένα δίκιο, πρέπει να του το αναγνωρίσω…
Περίσσεψαν τα χαμόγελα κατά τη χθεσινή συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα – την πρώτη, αν δεν κάνω λάθος, έπειτα από έναν χρόνο και κάτι μήνες από την εκλογή του. Η συνάντηση ήταν ουσιαστικά συνάντηση «αντιπροσωπειών», προκειμένου να τεθούν επί τάπητος μεγάλα προβλήματα της Αθήνας, όπως το τραγικό κυκλοφοριακό, η συντήρηση των σχολικών υποδομών, και φυσικά το έργο που μας ενδιαφέρει όλους εμάς τους παναθηναϊκούς – η διπλή ανάπλαση, Λεωφόρος – Ελαιώνας. Οι πληροφορίες λένε ότι το έργο ξεσκαλώνει, και σύντομα μάλιστα, αλλά κρατώ μικρό καλάθι. Κι άλλες φορές ξεσκάλωσε, κι όλο στην ίδια κατάσταση βρίσκεται.
Επανέρχομαι στο θέμα των «αντιπροσωπειών» όμως. Διότι ο μεν Πρωθυπουργός είχε καλέσει τον αρμόδιο υπουργό (Εσωτερικών) Λιβάνιο, και τους Ακη Σκέρτσο και Γ. Μυλωνάκη στη σύσκεψη, ο δε Χάρης, από ποιον συνοδευόταν; Ω ναι, από τον δικό μου, τον Χρηστάρα τον Πρωτόπαπα!
Και λογικό, θα πω. Ο στενότερος συνεργάτης του είναι. Και μπορεί να τον έριξε στα βράχια με τη βλακώδη υπόθεση της υποψηφιότητας για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά στα υπόλοιπα δεν γεννάται ζήτημα, του είναι πολύτιμος…
Σε άλλα νέα της ημέρας τώρα, είχαμε την κορύφωση της συνειδησιακής κρίσης της κυρίας Ράνιας Θρασκιά, η οποία ανεξαρτητοποιήθηκε από τον καθημαγμένο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή θέλησε λέει να λάβει μία ξεκάθαρη θέση μετά τα όσα συνέβησαν στο κόμμα. Της πήρε καμιά 40αριά μέρες βέβαια να λάβει αυτή την «ξεκάθαρη» θέση η κυρία Θρασκιά, αλλά δεν χρειάζεται να το κάνουμε και θέμα, διότι αυτά τα πράγματα είναι σαν τις μηχανές βραδείας καύσεως. Πρέπει να ανάψεις φωτιά, να ρίξεις κάρβουνο, να ανάψει και να «κορώσει» το κάρβουνο και μετά να πάρει μπρος η μηχανή. Μην τα θέλουμε λοιπόν όλα δικά μας. Το σημαντικό είναι ότι παράτησε και αυτή τον ΣΥΡΙΖΑ, οδεύει προς το κόμμα του προέδρου Κασσελάκη (είναι εδώ αυτό το αγόρι; Ή υποδέχτηκε τη χαρμόσυνη είδηση, ανάμεσα σε διάφορα jingle bells στη Νέα Υόρκη;), το οποίο επί του παρόντος αθροιστικά μετράει 9 βουλευτές. Ακόμη έναν θέλει για να συγκεντρωθεί ο μαγικός αριθμός 10, και να κάνει την εμφάνισή του στη Βουλή, ως αυτόνομο κόμμα. Ετσι ώστε θα έχουμε τρία κόμματα «ΣΥΡΙΖΑ»: ένα κανονικό, με τη σφραγίδα, και δύο κομματίδια, των διαγραφέντων, αποχωρησάντων κ.λπ.
Η ανύπαρκτη δημοσκοπικά Νέα Αριστερά, που καταγράφει στις δημοσκοπήσεις… 1% (με συν – πλην 2% που είναι το όριο του στατιστικού λάθους, μπορεί να κυμαίνεται και… κάτω από το μηδέν, αλλά τέλος πάντων), είναι κόμμα. Διαθέτει 11 βουλευτές. Εκείνο που δεν έχει ακόμη Κοινοβουλευτική Ομάδα είναι το Κίνημα Δημοκρατίας, του έκπτωτου προέδρου της καρδιάς μας Στέφανου. Κυκλοφορεί ωστόσο ότι σύντομα θα «ενηλικιωθεί» και αυτό, θα αποκτήσει υπόσταση. Οτι θα τον συμπληρώσει τον αριθμό των 10 βουλευτών, και πως δεν έχει βρεθεί μόνο ένας βουλευτής, αλλά δύο. Πρόκειται για τους διαγραφέντες από το κόμμα της αγαπημένης Ζωής (Κωνσταντοπούλου) Μαν. Χουρδάκη και Αρ. Παπαϊωάννου, που κατέχουν ένα μοναδικό ρεκόρ στη Βουλή – είναι μαμά και γιος. Οι συζητήσεις είναι σε προχωρημένο στάδιο, αλλά ίσως τώρα να προέκυψε ανυπέρβλητο εμπόδιο μετά την ανεξαρτητοποίηση της Ρ. Θρασκιά. Διότι μαμά και γιος εκλέγονται Θεσσαλονίκη, οπότε με τη Θρασκιά, γίνονται τρεις οι ενδιαφερόμενοι για μία έδρα. Ακόμη κι αν γίνει μια ανακατανομή με την Α’ και τη Β’ Περιφέρεια Θεσσαλονίκης, πάλι δεν βγαίνουν τα κουκιά.
Εχω μια αγωνία, δεν λέγεται…
Προανέφερα τη δημοσκοπική ανυπαρξία της Νέας Αριστεράς, διότι όσο περνάει ο χρόνος, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πίσω από την πρόταση του επικεφαλής της, Αλέξη Χαρίτση, για κοινή υποψηφιότητα της αντιπολίτευσης για την Προεδρία της Δημοκρατίας στο πρόσωπο του προέδρου της ΑΔΑΕ Χρ. Ράμμου, βρίσκεται ο πρόεδρος Αλέξης, ο απόμαχος, ο βετεράνος!
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο άνθρωπος δουλεύει προς δύο κατευθύνσεις:
– η μία είναι διά αυτού του τρόπου να έρθουν κοντά οι πρώην συριζαίοι σύντροφοι ώστε να επανέλθουν στον ΣΥΡΙΖΑ οι της Νέας Αριστεράς, για να τον διευκολύνουν κι εκείνον για τα μετέπειτα που σχεδιάζει για τον εαυτό του
– και η δεύτερη, να στριμώξει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να δεχτεί να είναι υποψήφιος – και μάλιστα κοινός της αντιπολίτευσης – ο κ. Ράμμος. Καθότι με μια τέτοια υποψηφιότητα, καταρρέει στα μάτια της κοινής γνώμης όλη η υπόθεση των υποκλοπών, πράγμα που σκοπίμως παραβλέπει ο Τσίπρας που έχει και την έμπνευση.
Είναι, πιστεύω, τόσο φανερά όλα αυτά…
Για μένα πάντως, το πιο σημαντικό δεν είναι τι μηχανεύεται και μεθοδεύει πίσω από την κουρτίνα ο απόμαχος (δουλειά δεν έχει ο διάολος κ.λπ. κ.λπ.), αλλά η στάση που τηρεί ο ίδιος ο κ. Ράμμος, αναφορικά με όλη αυτή τη συζήτηση που έχει επίκεντρο το όνομά του. Μου προκαλεί έκπληξη, που δεν το ξεκόβει, με τη μία, αλλά το αφήνει να σέρνεται. Καταλαβαίνω ότι κολακεύεται, ανθρώπινο είναι. Για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον προτείνει ένα κόμμα, και προσπαθεί να συμπαρασύρει σε αυτή τη λάθος πρόταση και άλλα κόμματα. Ομως, αφού και ο ίδιος το καταλαβαίνει ότι αυτό θα ήταν ένα τραγικό λάθος, γιατί δεν τοποθετείται δημόσια, με μια δήλωση του είδους «δεν με ενδιαφέρει να είμαι υποψήφιος, και παρακαλώ να μη γίνεται άσκοπη χρήση του ονόματός μου»; Απορία το έχω. Σε σημείο που αρχίζω να σκέφτομαι ανάποδα αν όλο αυτό που έχει ξεκινήσει έγινε εν τέλει, εν αγνοία του…
