Πάντα με εκπλήσσει το δέος με το οποίο διάφοροι Ελληναράδες αντιμετωπίζουν την Τουρκία. Εχω την υποψία ότι μέσα τους τη θαυμάζουν.
Διότι το δέος κουβαλάει μια αντίφαση.
Αν είσαι σοβαρός, ισχυρός και με εθνική αυτοπεποίθηση δεν κοιτάς συνεχώς τι κάνει ο γείτονας. Και μάλιστα τι κάνει στη… Συρία!
Αν δεν είσαι, τότε αφήνεις στην άκρη την Τουρκία και προσπαθείς να γίνεις σοβαρός, ισχυρός και με εθνική αυτοπεποίθηση.
Ακόμη περισσότερο που μαζί με την αντίφαση, το δέος φανερώνει έναν αφόρητο επαρχιωτισμό.
Πριν από εκατό χρόνια, η Τουρκία ήταν αυτοκρατορία κι εμείς ψωροκώσταινα.
Τώρα η Τουρκία παραπαίει σε διάφορους πολέμους, πλακώνεται με τους Κούρδους, κινδυνεύει με χρεοκοπία και τσακώνεται με ό,τι πετάει κι ό,τι κολυμπάει.
Εμείς (με όλα τα στραβά που μεσολάβησαν) είμαστε μια σταθερή ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Δεν ξέρω ποιος είναι πιο αξιέπαινος, ούτε πιο αξιοζήλευτος.
Από τη στιγμή που βρήκαμε μεταξύ μας μια ισορροπία συμβίωσης, ας κάνουν οι Τούρκοι ό,τι νομίζουν κι ας αφοσιωθούμε εμείς να κάνουμε τη χώρα μας πιο σύγχρονη, πιο ισχυρή και πιο ευδαίμονα.
Τρεις σκασίλες έχουμε ποιοι θα καταλάβουν τη Συρία, το Αφγανιστάν ή το Κάτω Τουρλουμπούκι.
Αυτά δεν τα λέω εγώ. Μας τα έχει μάθει πριν από εκατό χρόνια ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Οταν μας ενσωμάτωνε στο ευρωπαϊκό σύστημα πεπεισμένος πως είναι οι διεθνείς συσχετισμοί που κάνουν τις μεγάλες χώρες κι όχι οι εθνικοί κουτσαβακισμοί.
Ομολογώ ότι ελάχιστα θα είχα να προσθέσω ή να αφαιρέσω στην πρόσφατη ομιλία του Κώστα Καραμανλή με αφορμή την απελευθέρωση της Καρπάθου (Παλαιά Βουλή, 8/12).
Απλώς κανείς δεν κατάλαβε γιατί τα είπε. Τα αμφισβητεί κανείς; Τα αντικρούει κάποιος; Υπάρχει Ελληνας που αποβλέπει να μετατρέψει τη χώρα μας σε «υποτελές κράτος»;
Κι επειδή ουδείς υποστήριξε ποτέ κάτι τέτοιο, τότε τι συζητάμε;
Διότι το ζήτημα δεν είναι η Τουρκία. Είναι η Ελλάδα.
Την οποία ο πρώην πρωθυπουργός θα είχε υπηρετήσει αποτελεσματικότερα, θα την είχε καταστήσει ισχυρότερη απέναντι στην Τουρκία, αν επί της πρωθυπουργίας του είχε αποτρέψει τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό που οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία.
Διότι ωραίες οι μεγάλες κουβέντες, ωραίες και οι προειδοποιήσεις, αλλά εγώ προσωπικά έχω μια προτίμηση στις μεγάλες πράξεις.
Διαφορετικά απομειώνουμε τη χώρα μας και καλλιεργούμε απλώς τον μύθο μιας πανίσχυρης Τουρκίας που όποτε θέλει μας έχει στο χέρι.
Δεν ισχύει. Και δεν θα ισχύσει όσο η Ελλάδα δεν θα το επιτρέψει.
Οχι με φανφάρες Ή μύθους. Αλλά με σοβαρότητα, ισχύ και αυτοπεποίθηση.
